Eşimin ailesini neden sevemiyorum ? :(

Merhaba.Bu anlatacağım buradaki birçok insanın derdinin yanında hiçbir şey gibi görünecek biliyorum, O yüzden aslında biraz da çekinerek açıyorum konuyu. Mesele şu. Ben 3 yıllık evliyim ve görevimiz gereği eşimin de benim de ailemden uzak yaşadık bu 3 sene boyunca, ama şimdi mecburi görevimiz bitiyor ve iki ailenin de yaşadığı şehire çok yakın bir şehirde oturacagız. Evlendiğimizden beri eşimin ailesiyle hep resmi ilişkiler kurdum, çünkü burada yazan milyon tane eşimin ailesi sorunlarını yaşamamanın çözümünün bu olduğunu düşündüm. Gerçekten de belki de bu sayede hiçbir sorunumuz olmadı .Allah var, ne annesi ne babası kötü olmamızı isterler. Ama ben şunu farkettim ki ben onları sevmiyorum. Kültürel olarak uyuşmadığımızı düşünüyorum. Birlikte vakit geçirmeyi bırakın, telefonda 5 dakika "nasılsın, iyiyim, sen nasılsın, biz de iyiyiz işte"den öteye geçmeyen muahabbetlere bile dayanamıyorum. O yeğenlere filan hele hiç tahammülüm yok. En ufacık meziyetlerinin günlerce anlatılması boğuyo beni. Ve şu an yakınlarına taşınacak olması beni ürkütüyo. Dediğim gibi, burada yazılanları okuyunca ne sorunum var ki benim adamlarla diyorum ama gerçekten hiçbir paylaşım istemiyorum onlarla. Çocuklarımın onların şiveli konuşmalarından etkilenmesi ihtimali bile tüylerimi dikiyor. Çok mu burnu büyüklük ediyorum, kibir mi bu ne? Çok üzülüyorum aslında bu duruma. Çünkü hem ister istemez eşimi ailesinden uzak tutacagımı biliyorum hem de yalnızlık yaşamamıza sebebp olacak bu durum. Yani anne babasıyla ve kardeşleriyle gidip gelmeyi, toplu ve kocaman bi aile olmayı isterdim ama taşralı oluşları ve çok fazla ortak noktamız olmaması sebebiyle bunu yapamayacağımı hissediyorum Benzer hisleri olan ya da bana olumlu öğütler verebilecek kimse var mı ?

bence çok acımasız bir tavır sizinki...
hem size bir zararları olmadığını, kötü olmanızı istemedilkerini söylüyorsunuz hem de seslerine bile tahammül edemiyorsunuz. ya bizler gibi türlü türlü hakaret içeren kırıcı söz ve davranışlara maruz kalsanız ne yapacaktınız.
şivelerini, kültürel seviyelerini evlenmeden biliyordunuz muhakkak. sadece evin oğlunu almıyorsunuz bunu unutmayın. eşinizin ailesi size bir saygısızlık yapmadığı sürece sizde gerekli saygıyı göstermek zorundasınız. asla sevmek gibi bir mecburiyetiniz yok.görüşme sıklığınıza da siz karar verirsiniz.ama eşinizi engelleyemezsiniz. ben böyle düşünüyorum.

Yani aslında kaygım bana ve evliliğime müdahale etmeleri ihtimalinden daha çok benim onlarla ortak noktam olmadığını düşünmem sebebiyle görüşmek istemeyişim. Benim eğitim düzeyim, maddi düzeyim ve kişisel olarak olaylara bakışım onlardan çok farklı . onlar bana çok yaklaşamıyor benim resmiyetimden dolayı, ben de onlarla paylaşacak birşey bulamadıkça resmiyetimi sürdürüyorum ( Bilmiyorum, belki de zorlamamalıyım, kafalarımız farklıysa farklı, yapacak birşey yok. Sohbet etmekten hoşlanmıyorum onlarla, paylaşacak bir şey bulamıyorum, napalım, bu da benim hayatımın farklı insanlarla çakışması diyip kabullenmeliyim. Ama işte annesi babasının tarafını sevmediği için baba tarafıyla kaynaşamayan, babaannesini sevmediğini, halasına amcasına zorla gittiğini bildiği bi annesi olmasını da istemiyorum müstakbel çocuklarımın (

önyargı ve korkularınızdan dolayı ilişkiniz böyle bir hal almış.

ben ve eşimin ailesi çok farklıyızdır. doğudan gelmişler. örf ve adetleri düşünceleri herşeyi farklı benden.
evime ben çağırmadan gelmez kolay kolay. çok severim ailesini ve hergün en az bir kere telefonlaşırız. ve hergün 1-2 saat yüzyüze görüşürüz. eşimin çatıda güvercinleri var bende giderim onunla kayınvalidemle otururuz. birbirimizden çok farklıdır dünyamız ama saygı duyup severiz birbirimizi.
bugün aradım nasılsın diye ben biraz grip gibi yorgunum işte dedim kapadık 2 şer saat arayla naptın ilaç içseydin. dr.a gitseydin yada ben geliym mi yanına diye 3 kez aradı:))
sevdikten sonra kültür farkı yaşkı önemli olmuyor. ailede ki en küçük kişi benim eşim 32 ben 24 yaşındayım. çok sever sayarlar beni. hiç bir kötülüklerini görmedim. sizde hiç dert etmeyin.eğer tabularınızı yıkarsanız onları seversiniz.

limonagaci .!.:

Yani aslında kaygım bana ve evliliğime müdahale etmeleri ihtimalinden daha çok benim onlarla ortak noktam olmadığını düşünmem sebebiyle görüşmek istemeyişim. Benim eğitim düzeyim, maddi düzeyim ve kişisel olarak olaylara bakışım onlardan çok farklı . onlar bana çok yaklaşamıyor benim resmiyetimden dolayı, ben de onlarla paylaşacak birşey bulamadıkça resmiyetimi sürdürüyorum ( Bilmiyorum, belki de zorlamamalıyım, kafalarımız farklıysa farklı, yapacak birşey yok. Sohbet etmekten hoşlanmıyorum onlarla, paylaşacak bir şey bulamıyorum, napalım, bu da benim hayatımın farklı insanlarla çakışması diyip kabullenmeliyim. Ama işte annesi babasının tarafını sevmediği için baba tarafıyla kaynaşamayan, babaannesini sevmediğini, halasına amcasına zorla gittiğini bildiği bi annesi olmasını da istemiyorum müstakbel çocuklarımın (

Genişletmek için tıkla...

Sırf şu işaretlediğim kısımdan size yaklaşamıyorlarsa ortada bir yanlış var demektir.

Ayrıca onlarda sizinle anlaşamadığına göre korkularınız yersiz.

bu önyargı neden eşiniz sizin ailenize ortada hiç sebep yokken böyle davransa mesafe koysa
ne hissedersiniz

limonagaci .!.:

Çok mu burnu büyüklük ediyorum, kibir mi bu ne?

Genişletmek için tıkla...

evet bence bunun adı kibir ve siz çok burnu büyüklük ediyorsunuz.

yeğenlerin meziyetlerinin anlatılmasına tahammül edemiyorsunuz ya; siz çocuğunuzun meziyetleriyle gurur duymaz mıydınız? emin olun duyacaksınız..
hatta 2 gün tuvaletini yapamayıp 3.gün yapınca bunu dünyanın en önemli olayı sanacaksınız..
anlatırsınız ya da anlatmazsınız bu farklı ama gurur duyarsınız işte.
onlarda duydukları gururu paylaşmak istiyorlardır.
belki o gururdan mutluluk duyacağınızı düşünüyorlardır.

siizn eşinizin ailesini hor görmenizin tek nedeni taşralı oluşlarıymış.
peki siz evlenmeden önce eşraftan mıydı ki bu insanlar; o zaman da taşralıydı..
zaten oldum olası kültür farkından dolayı karşı tarafı hakir görülme durumuna kızmışımdır.

siz kendi kendinizi dolduruyorsunuz.
konuşacak birşeyimiz yok diye diye duvar örüyorsunuz.
havadan sudan da mı anlamayan insanlar canım bunlar. konuşmak isteyene konu çoookkk
siz bunu istemiyorsunuz..

Onların taşralı oluşları diyorsunuz...
Çocuklarınızın şivelerinden etkilenmesinden korkuyorsunuz...
Siz o anne babanın evladı ile evlisiniz...
Bence evet dediğiniz gibi burnu büyüklük, ve kibirlilik yapıyorsunuz...
Size hiçbir şey yapmamalarına rağmen onları sevmemeniz, sevmemeye çalışmanız bence yanlış...

(( bu kadar akıl, bu kadar kültür peki neden bukadar uyuşmadığınız bir ailenin oğlunu sevebildiniz. eşinizin şivesi var mı? bakış acısı dar mı, onunla konuşacak birşey bulamıyormusunuz? sonuçta onların yetiştirdiği bir evlat...
eğer eşinizi kendinize yakıştırmayı becerdiyseniz ailesinide yakıştırmayı becereksiniz... gerekiyorsa onların yanında yerde yemek yiyecek, bıçak kullanmayı bilmiyorlarsa ziyafet masanıza bıçak koymayacaksınız... merak etmeyin onlar sizi anlayamadığı için sizin alanınıza hiç girmeyecekler...
dediğiniz gibi yalnlızlık zor, yalnız kalmak dahada zor...

beni ve ailemi beğenmeyen lütfen oğlumla da evlenmesin

Tamam, eşinizin ailesini sevemeyişinizi, anlaşamıyor, ortak nokta bulamıyor oluşunuzu -bulmak da istememenizi- anlıyorum.
Olabilir..
Ama saygı duymanız gerekir; şimdi "Ne saygısızlık yaptım da böyle söyleniyor" diye düşünebilirsiniz,
fiziksel olarak bir şey yapmamış olabilirsiniz.
Ancak çocuklarımın şiveleri değişir diye düşünmek bile altta bir şeylerin kaynıyor olduğunu gösterir.
Ki bunun eşinize yansıması kaçınılmaz.. BU da kırıcı bir durum onun adına..
Zaten siz de bunu biliyor ve durumun getireceklerinden hoşlanmıyorsunuz anladığım kadarı ile..

Kendiniz için yapmasanız bile eşiniz için hoş vakit geçirmeye çalışın, bunları düşüneceğinize mutlu olmaya bakın,
varsın taşralı olsunlar, varsın çocuklarınız onlar gibi konuşsun, ne var ki..
Şu üç günlük dünya da birbirinizi hiç uğruna kırmaya değmez..

Kibirliliğin dik alası bu sizin yaptığınız.

İnsanları şiveleri, giyim kuşamları, yemeleri içmeleri ile değilde yürekleriyle değerlendirin, ha ne dersiniz.

Nesiniz, kimsiniz kuzum siz ki eşinizin ailesini sırf taşralı diye beğenmiyorsunuz:1closedeyes:

dove .!.:

dayımın eşi, yani yengem de böyle yapmakta....kayınvalidesi ve biz küçük bir ilçede oturuyoruz. onlar ise izmirde oturuyorlar ve bayramdan bayrama geliyorlar. kayınvalidesini hiçbir şekilde sevmiyor ve sürekli eleştiriyor. beğenmediğini bariz belli ediyor belki de istemeden.

görümcesine (yani annem) ve çocuklarına da (yani ben ve kardeşim) aynı tutum içerisinde soğuk duruyor. evimizi beğenmez, konuşmalarımızı beğenmez vs. Hatta bir keeresinde benim için Dove gezmekten giyinmekten vs. ne anlar tarzında birşeyler söylediğini bile duydum. :))))

Kısacası, eşinizin ailesi size göre daha az tahsilli olabilir, şiveyle konuşuyor olabilir. ama bu demek değil ki onlar kültürsüz, bilgisiz.... Eşiniz gibi birini yetiştirmişler öyle düşünsenize yerimseniben
asla çocuklarınızı da bu önyargıyla yetiştirmeyin. babaanneleri dedelerine karşı soğuk dururlar. ve anneannemin üzüldüğü gibi üzülür eşinizin ailesi de.

Genişletmek için tıkla...

Yok aslında ben hiçbirini küçümseyici bir söz söylemiyorum yüzlerine, hiç sürekli memnuniyetsizlik göstermiyorum, arada bir oluyor tabii, herkesin oluyordur. Ben de eşimi yetiştirdiklerini düşünüp anne babasını daha kabullenebildim zaten dediğiniz gibi, ama kardeşler konusunda halen arızalar var kafamda. Çok gürültüye dayanamıyorum sanırım biraz huysuzum bu konuda, ama hep bir araya gelinince cümbüşlü bi ortam oluyo ve ben sanırım bu durumdan rahatsız oluyorum belki de . Ama dediğiniz gibi, çocuğumu etkilemeye hakkım yok, çünkü kendimden biliyorum, o zaman çocuk babasının akrabalarını da sevmek isterken sırf annesi sevmiyor diye sevemiyor.Acaba anneme naptılar diye hep biraz mesafeli duruyor. Herkese teşekkür ederim yardımcı olmaya çalıştığınız için.

Bence çok önyargılı davranıyorsun...
Benim ailemle eşimn ailesi arasında da çok büyük kültür eğitim mezhep ekomomik uçurumlar var....
Ve ben eşimin ailesine yaın oturuyorum, ıstanbulda.. Kendi ailem ise 2 saatlik bir mesafede....
Çalışıyorum... Ben davet etmeden asla evime gelmezler, gelmek istediklerinde günler öncesinden haber verirler ki mahçup olmıyım falan diye...
Şiveli konuşurlar çoğu zaman.. HAtta görümcelerimin çocuklarında da şive var... Ortaokula başalayacaklar bu sene... Ben se her seferinde çocukların şivesini düzeltiyorum... Yengecim gidek değil gidelim diyceksin diyorum.. ılk başlarda onlar hiçbişey belli etmeseler de eşim bozulduklarını sürekli onların yanlışını düzeltmekten vazgeçmem gerektiini oldukları gibi kabul etmemi söyledi...
Ben onlara iyi bişey yapıyorum dedim... KArışmamı istemiyorsan karışmam, gidelm yerine gidek demeye devam etsinler arkadaşları arasında alay konusu olsunlar mı istiyorsun dedim... Eşim de hakverdi bana...
Çoğu zaman ödevlerinde takıldıklarında beni ararlar yenge böyle böyle bişey var ben bulamadım diye...
Bir dönem çok uzakta çalışyordum ve eve gelmem çok geç oluyord.. ış çıkışı hergün görümceme giderdik orada yemek yiyip evimize geçerdik.. Bu benim şime gelirdi, yemek yapma derdim olmuyordu, sofra ur topla bılaşık yıka derdi olmuyordu... Ve sofra kurulana kadar o çocuğun ödevlerine yardımcı olurdum....

Görümcem ilkokulu bile bitirmemiş.... Genel ltürü de olmayan biri ama çok çok çok iyi bir kadın... Konuşacak birsürü şeyimiz oluyor.. ınanamazsın....
ZAten insan eltisiyle görümcesiyle kaynanasıyla memleket meselelerinden yada çevre kirliliğinden konuşmuyor...
Ee çocuklar nasıl neler yapıyorsun sağlğn nasıl iş güç ne alemde, yok hava sıcak yok çok yağmur yağdı.. ayrım saat ni saat sohbet oluyor...

Sen daha hiçbir paylaşımda bulunmadan ay onlar taşralı benden daha düşükler dersen iletişim kuramazsın zaten....

Yeri geliyor benim terörist dediğime, özgürlük savaşçısı diyen bir adamla bile paylaşcak konuşacak bişeyler bulabiliyorum ben...
Belki de ortak payda yaratmayı sevdiğimdendir...
Eğer farklılık ararsan ooo istemediğin kadar.. Ama iletişim kurmak istiyorsan az da olsa ortak bişeyler bulmak çok da zor değil...