Senelerdir babam babaannemlere maddi destekte bulunur, faturalarını öder, market alış verişlerini yapar, ilaçlarını alır.... Maddi destek de demeyelim aslında çünkü ihtiyaçları yok, 2sinin de emekli maaşları var ve bankada senelerdir birikiyor. Ama bunca sene ne annemin ne de bizim yani evlatlarının aklının ucundan sizin düşündüğünüz gibi şeyler geçmiştir, annem de senelerce çalıştı kalkığ da bu sebepten hadi ben de çalışmıyım bakalım o zaman napıcaksın demedi. O yüzden yazdığınız şeyler bana inanılmaz derecede tuhaf geldi.
İnsanın nefsine sahip çıkması gerek. İyilik yapabildiğiniz kadar yapın, karşılıksız yapın, siz ne kadar karşılık beklemezseniz size o kadar pozitif geri dönüşleri olur. Benim hayattan öğrendiğim budur. Naçizane tavsiyem
Hiç de yanlıs düsünmüyorum valla.. İhtiyacı varsa tabiki de yardım edecek ya onu o yaşa getiren kim? 100 tlyle mi dönüyor ev Allah askına yapma.. Çocuğun olsun, o zaman çocuğunun rızkını götürürse rahatsız ol bence.. Bana çok abartı geldi, bunları bu kadar gözünde büyütürsen hasta olursun canım.. Sen hiç ailene yardım etme gereksinimi duymuyor musun? Kvnin maaşı var mı? eşi başında mı?
Bi evlen, 100 lira değil 10 liranın hesabını yapacak duruma gelirsen (inşallah gelmezsin, allah herkese bol bol versin) ozaman anlarsın anlatmak istediğimizi.
DenizinDuygusu sen herhalde daha baba evindesin evlendikten sonra borclar ay sonu faturalar yigilirsa ve esin kendi faturasini odemeden ailesine yetistirirse ben ozaman gorurum seni
10 liranın hesabını yapan işten çıkmaz diyorum ya.. kocasının hakkı değil mi 100 tl şahsına harcamak, bunu da böyle düşünün. Ben her durumda anneme yardım ederim.. Neyse tartışmak istemiyorum. İyi günler.
Ben evlendigim günden beri aileme yardım ediyorum. Babamın emekli maaşı var. Annem çalışmıyor. 2 erkek kardeşim de çalışıyor.
Eşim allah razı olsun bir gün lafını etmemiştir. Sadece geçmişten üzerime kalan borçlar için yazık sana diyor. O paralarla çok daha iyi durumda olabilirdin diyor. Bu konuda haklı. Ama verdiğime karışmaz.
Bunun alışkanlık haline gelmesine gelince: Eğer durumları yoksa zaten zamanla iyiye de gitmiyorsa mecbur yardım ediliyor.
Ben de dengeyi kurmaya çalışıyorum. Evimi de boşlamıyorum. Eşimi de zor durumda bırakmıyorum.
Aile ne olursa olsun yadsınamıyor. Eminim o gidenler size kat kat geri dönüyordur.
Şimdi düşünüyorum benim değil de kocamın ailesi ile olsaydı bu durum. Acaba ben ne yapardım. Ne oranda laf söylerdim. Herhalde birşey diyemezdim. Beni aç bırakmıyor evimizi de düşünüyorsa, sokakta yatmıyorsak ne denebilir ki ?
Bir de üstüne işten çıkmak. Ben yapamazdım herhalde. Ama bu kişiye göre değişir. Bir doğru bulunmaz bu konuda.
Kendinizi onun yerine de koyun. Bir de öyle düşünün.
Esim surekli annesine maddi yardimda bulunuyor. Hani bizdede olsa. Kendinin daha benle evlenmeden once olan borclari duruyor bende bu ay isi biraktim cunku calisamda calismasamda deyisen hic bisey yok istedigim gibi kendime harciyamiyorum ustume basima. Daha onceki hafta esim maasi gelir gelmez 100 Lira vermis annesine sonra biz alisverise gittik ve annesine de alisveris yapiyo eeeee daha biraz once para verdinnnnnn bunu yuzune bir kac kez soyledim alinganlik yapiyo ama inaninki bizdede yok olsa versin benim zoruma gitti calismak sabahin beslerinde yollara dusup gidip calisiyodum ve daha annesinede yardim etmem lazimmis temizlikte yemekte ahhhhhh ahhhh benden neler bekliyorlar bunlar
Canım benim helal olsun sana, İnsallah senin evladın da seni bilir.. Olay sadece maddi yardım etmek değil ama her durumda ailesnin yanında olabilmek.. Aynı dilden konustuğum bir sey varsın vallahi.
Annem bebek beklediğimi öğrendiğinde bana biraz kızgındı. İnşallah senin evladın da senin gibi olur dedi. (sebebi de kayınvalidemle daha çok vakit geçiriyorum onu pek aramıyorum sanır. aslında iş güç kimseyi pek aramıyorum ama annem hassas işte :)
Ben hamileliğin verdiği hormonlarla tabii eve gidene kadar çok ağladım. Eşim böyle beddua mı olur annen sana resmen hayırdua etmiş üzülme dedi.
Olsun be kıymet bilinse de bilinmese de yaptığın seni mutlu ediyorsa güzel işte.
Ama dediğim gibi kendi evini yuvanı da zor durumlara sokmadan. Tabii ki gerekiyorsa zor da kalacaksın aile bu atamazsın ki.
Benim önceki dediklerimi pek dikkate almadınız alınmadım değilama yine de şunu söylemek istiyorum. Dikkate almanız dileğiyle,
O kadar çok örneğiniz var ki çevremde. Kardeşlerden biri muhakkak anne babaya daha çok bakıyor, kim alırsa üzerine ona yapışıyor diğer bütün kardeşler sanki o kardeş bakmak zorundaymış gibi yaklaşıyor olaya, aynı şekilde anne baba da bu duruma inanıyor. Bizim ailemizde de durum böyle (hem yaşadım, hem gördüm yani hariçten gazel okumuyorum).
Şu durumda 2 şey oluyor;
Bakan evladın eşi (kadın/erkek fark etmez), ne demekmiş o öyle senin ailen benim! benim günahım ne bu durumu çekiyorum diye çemkiriyor.
ya da 2. seçenek olarak seve seve bu durumu içine sindiriyor.
İlk yolu seçenin hayatta mutluluk yakaladığına şimdiye kadar hiç şahit olmadım, inanın hiç. Diğer seçeneği seçenlerin yine hayatta her zaman mutlu olduklarını gördüm. Çok yakımda bir çok kişide gördüm ve bizzat yaşadım.
Pollyannacılık değil bu, sadece pozitif düşünce ve manevi hazza sahip olmak isteği.
Doğru söylemiş eşin.. :) Annen de sağ olsun gercekten ben de dua olarak algıladım.. :) İşte kız evlat öz evlat :) Allah bağışlasın bebeğini de canım, bi avazda kurtarsın.. :) Söylediklerine katılıyorum, ama adam zaten evini geçindiriyor, aç bırakmıyormus ki... Konu sahibesi işi bırakcak kadar rahat bi ortamda yasıyor.. 100 tl gözüne batmıs.. Aile tabi ki atılmaz, insanların neden bu kadar canını sıktığını anlamıyorum. Ben de sen gibi ailemi hiçbir zaman bırakmayı düşünmüyorum evlendım diye.. :) Burcun ne çok merak ettim doğrusu :) yengec diye tahmin ettim ama..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?