Merhaba arkadaşlar bu konu hakkındaki yorumlarınız benim için çok önemli, nereden başlayacağımı bilemiyorum biz eşimle 8 yıl uzak mesafe ilişkisi yürüttük beni çok seviyordu tapıyordu resmen atandık ve evlendik,yaşadığımız şehirler ayrı, benim şehrimde bir ilçede öğretmenlik yaptık, evliliğimizin ilk yılı kızım doğdu zorunlu görev bitince benim yaşadığım şehre taşınırız ya da benden hiçbir şey bekleme artık sürem dolunca şehrime giderim dedi eşim.Bende asla başka şehirde yaşayamayacağımı söyledim ve kendi şehrimde zorla bir ev aldım eşim oraya da geldi ve üç yıldır merkezde yaşıyoruz ben bu evi aldırmasam kiralar uçup gitti asla ev sahibi olamazdık ayrıca eşimin istediği şehirdeki almayı düşündüğü evde depremde yıkıldı yani her şeyde var bir hayır,konumuza devam edelim geçen yıl bir kızım daha oldu ama eşim asla hiçbir şeyle ilgilenmiyor sorumsuz ve tembel biri ayrıca şehrine gitmediğim için gıcıklık için beni okadar zor duruma sokuyorki sanki böyle rahatlıyor gibi sabah okula giderken bir kızımı taksiyle anneme bırakıyorum öbür kızımla dolmuşa binip okuluma gidiyorum ama eşim yarım saat erken uyansa bizi okula bırakır ama yapmıyor, doğumda özel günlerde bir şey istesem sen hak etmiyorsun eğer benim şehrime gelsen sana en güzel evi alırım ve çok iyi romantik davranırım diyor.Ama onun şehri çok ufak bir şehir ve ailesi okadar geriki asla benim evimden çıkmaz sülalece hergün bir evdeler ama benim yaşadığım şehirde ailem dahi kimse evime gelmez misafir seven biri değilim çalışmaktan kalan tüm vaktimi kendime ve çocuklarıma harcamak istiyorum ve bu şekilde mutluyum kimse hizmet edeceğim kadar değerli değil bir de eşim asla ev işi yemek temizlik hiçbir şeye dokunmuyor tek isteği şehrine gidip tüm gün yasa düğüne kahveye gitmek ama benim şehrimde düzenim var düşünüyorum da eşim evde olmazsa yokluğu bizim için asla fark edilmez kızım benden su isteyince babandan git iste desem su içmez çünkü babasının vermeyeceğini bilir büyük kızım 5.5 yaşında küçük kızım 1.5 yaşında bide ailem falan kimsenin bundan haberi yok.her şeyi hallettiğim için eşimi de iyi biliyorlar ondan nefret etsinler istemedim,belki düzelir diye ama olmadı bu yaz şehrine gideceğini söylüyor ama bana bu yaşattıklarından sonra gerçekten bizi bırakıp gitmesini çok istiyorum ama o hala benim onunla gideceğimi düşünüyor. ailesi ilk kızımda aradık bebek kız dedik heycanla bize başka doktorada baktırın yanlış bakmış erkektir o dedi okadar ağladımki ozaman çok şükür iki kızım oldu da rahatladım. benimde yanlışım çok bukadar şeye göğüs germem evdeki dışardaki bütün sorumluluğu yüklenmem ve şuana kadar lanet bir ehliyet alamamam o da eşim yüzümden sürekli beni aşağlar herkes kullanır sen kullanamazsın der.Çevremdeki herkes beni bakımlı güzel güçlü görür.Eşim yazın tayin isteyecek evimiz ve arabamız var sizce nasıl bir yol izlemeliyim eşimi çok istedim ama ailem istemediği içinde boşanmaya yüzüm yok ama boşanacağım uzun oldu kusura bakmayın yorumlarınız çok değerli teşekkür ederim
