Neden nefret kusayim ki? Daha cuma günü üye oldun, bugün pazar sabahı.
İki gunde 65 mesaj atmissin,neredeyse hepsi 'cocuguma yazık değil mi?', 'kaynanam çocuğuma bişey yapmadi','yavrum için ölsün inşallah dediler' , 'zavalli bebeğimin günahı ne?' , 'gorumcem çocuğumu sormadi' , 'herkes eş ailesi bebeğe ne yaptı diye soruyor,bebeğim kimsesiz gibi kaldı' , 'babasi da bebeğimi sevmiyor' , 'ah kadersiz yavrum' içerikli.
Yani zaten görüşmüyorsun eş ailesiyle. Bu ne dram?? Çocuğun anneye ve babaya ihtiyacı var. Anane dede babaanne nine kim yani? Çocuk neden eksikligini hissetsin? Ama daha şimdiden doğmamış çocuğunuzu yetersizlik hissine bogdunuz. Çocuğa hiç onunla alakalı olmayan konularda değersiz hissettiteceginiz o kadar açık ki... Oysa büyük ihtimalle eş ailesi sizi sevmiyor (ve hisleriniz karşılıklı) . Çocuğu , kendi kanlarından , canlarından olduğu icin çok sevecekler. Ha, velev ki sevmediler.
Sevmesinler efendim, dünyanın sonu mu? Geçen konunuza da yazmıştım, babamın ailesi öyle savruk ki, 22 yaşında tanistigim halam var. Ama zaman her şeyin ilacı, bu 22 yaşında tanistigim halamla anca bu sene -29 yasimda- ufak bir yolculuk yaptık ve başbaşa olup birbirimizi tanıma , bol bol sohbet etme fırsatı bulduk...
Çocuk için halam beni aramıyor, teyzem hediye almıyor , ninem bana altın takmadı falan... Bunlarin gram önemi yoktur. Bunlar sadece annesi 'gordun mu bak? Sana değer vermiyorlar!! Sana bir gram ince künye takmadilar. Zaten ben hamileyken sen öl diye beddua ettiler!! İşte bu kadar değer veriyorlar sana!' diye çocuğu doldururusan önemli olur