Doğma büyüme İstanbulluyum. 4 sene önce Çorlu'ya geldim. Alışamadım. Hatta nefret ettim. Burda yaşam yok. Çok sıkıcı. Oturduğum mahalle, apartman, çocukların okulu, havası, kışın dondurucu soğukluğu, her türden insan olması vs vs ...
Resmen gün sayıyorum. İmkanım olsa yarın İstanbul'a dönerim. Hatta evimi satıp gitmek istedim. Ama İstanbul da kira da oturmak çok pahalı. Bütçem yetmiyor. Burda ki evin değeri ile İstanbul'dan maalesef ev de alınmıyor.
Kaç gündür börtü böcekle uğraşıyoruz. Belediyeyi aramaktan helak olduk. Camları bile açamadım. Kavruldum. Çamaşırlar dan yüzlerce böcek temizledim.
Araç yok bizde, durak çok uzak. Ev hidraforlu Allah'ın günü bozuk, susuz kalıyoruz.
Üst ve alt katimdakiler sorun. Anlatsam şok içinde kalırsın.
Buralı bir arkadaşım sen asla buraya alışmayacaksin dedi. Çünkü sevmiyorsun.
Evet sevmiyorum.
Ne zaman İstanbul'a gitsem, ki Kadıköy rıhtımda iniyorum vallahi yeri opesim geliyor. İstanbul'dan Çorlu'ya döndüğüm gün nerdeyse cenazem var gibi üzülüyorum.
Yani bir umdum var yine. Birgün donucem diyorum. Tek engel maddiyat. Eşim de çocuklarım da bende dönmek istiyoruz.
Hele ki çocuklarım burayı hiç sevmiyor. Küçük oğlum bile anne gidelim diye tutturuyor.
Ahhh bir de sokak düğünleri var. Burda gördüm, hep benim sokagimda oluyor. Geniş çünkü. Ctesi pazar sabah başlıyor gece bitiyor. Kulaklarım isyan da ama burası böyle.
Daha çok şey varda... Neyse ben çok dertliyim benim dertlerim bitmez.