- 10 Mart 2019
- 8
- 6
- 1
- 33
- Konu Sahibi kediannesi92
- #1
Merhabalar;
Ben 27 yaşında,3 yıllık evliyim.
Eşimle severek evlendik ama evliliğimde bazı sıkıntılar var ve bunlar yeni yeni gün yüzüne çıkıyor.
Balayımızda yurtdışına gittik ama eşim çok sıkıldım diye diye bir haftalık tatil almamıza rağmen 5.günde geri dönmek zorunda kaldık. Eşim zaten 50 yaşında adam gibi sanki, ne gezer ne eğlenir.
Evlendiğimizin 3. akşamı kayınvalidemlerle annemlerden yemekten dönerken eşim biraz rahatsızlandı annesi de ben salmam sizi böyle burda kalın dedi, eşim de kalmak istedi. Benim biraz kanamam vardı ve yeni evliyiz diye kalmak istemedim ama yeni evli şokundan mıdır nedir ısrar edemedim yattık sonradan canım çok sıkıldı gidelim dedim eşime istemeye istemeye evimize gittik.
Eşimin ailesinin başka bir evi vardı aynı apartmanda,kiradaydı ama biraz eskiydi ve altlı üstlü oturmak istemediğimiz için ayrı kiraya çıktık, yaklaşık 1buçuk sene kadar kirada oturduk ama bu süre zarfında istisnasız her hafta sonu eşimin ailesine ve benim aileme gittik, başbaşa doğru düzgün hiç vakit geçirmedik. Kayınvalidem ve annem her cuma gününden aramaya başlarlardı kaç gibi gelirsiniz, yarın akşam burda kalın vs.sinir olurdum. Kaç kere bari beraber bir pikniğe gidelim, her şeyi evde benim hazırlayacağımı masraf yapmayacağımızı söyledim ama piknikleri bile hep büyüklerle yaptık. Ben iş bulamadım, maddi olarak zor günler yaşadık. Beraber uzun zaman dışarı çay içmeye bile çıkamadık. 10 dklık yolun benzin parasını bahane etti ama ailesine veya benim aileme 1 saatlik yolu her hafta sonu gittik. Ben dayanamayıp anneme sürekli çağırmamasını söyledim ama o ailesine hiçbir şey diyemedi.
Eşimin ailesi aslında çok çok zengin ama akrabalarıyla kötü olmamak için haklarını almıyorlar. İşin bu kısmı hiçbir zaman beni ilgilendirmedi aslında, kendileri de sıkıntı içinde ama maddi açıdan sıkıldıklarında eşimi ararlardı hatta akrabaları eşime ailesine yardım etmesi için laf da söyledi. Biz kirada zaten zor geçinirken bunlar sinirime dokundu.
Her neyse daha sonra kira ödemekte zorlandık ve belki de hayatımızın hatasını yapıp eşimin ailesinin apartmanına taşındık. İşler daha kötüye gitti.Eşimin ailesi gelenekçi, ben de tam tersiyim.Eşim de ailesi de geniş ailelerde yetişmişler ama ben hep çekirdek aile ortamıı biliyorum ve buna göre yetiştim.Ablam da ben de her zaman kendi kendine yeten insanlar olduk ama eşim babası olmadan pek bir iş yapmaz, her şeyi babasına danışır,ona göre hareket eder ama ben onların istediği gibi sürekli peşlerine hizmet eden biri olmadım hiç, sık sık yanlarına gitmem kendi evimde yalnız takılırım, hep mesafeliyimdir. Bir dönem bir sıkıntıdan dolayı aynı evde yaşadık,çok laf söylediler,kulaklarımı tıkayıp bildiğimi yapmaya devam ettim ama saygısızlık da etmedim hiçbir zaman.
Eşime maddi manevi sıkıntılarını çok anlatırlar. Eşim de gelir evde anneme babama yardım edemiyorum diye kara kara düşünürdü ben de üzülürdüm ama böyle yapmalarının normal olmadığını, kendi ailesi olduğunu hep söylerdim.
Şu ara anlatamayacağım farklı bir olaydan dolayı bir sorunumuz var ve eşimin psikolojisi çok bozuk,benle ailesi arasında kalmış gibi hissediyormuş. Ne kadar bunun 'ailesini atmak veya onları yok saymak' olmadığını,önceliğin bizim mutluluğumuz olması gerektiğini söylesem de üzülüyor ki ortada aslında tercihlik bir mesele bile yok. Ben de şu 3 senedir içimde biriktirdiklerimi düşününce yavaş yavaş çöküntü yaşamaya başladığımı seziyorum. Aslında eşim de ailesi de özlerinde kesinlikle kötü insanlar değil. Belki de hala evli olduğuna alışamamıştır hepsi ama şu günlerde eşime nasıl destek olacağımı, onu nasıl rahatlatacağımı bilmiyorum
Ben 27 yaşında,3 yıllık evliyim.
Eşimle severek evlendik ama evliliğimde bazı sıkıntılar var ve bunlar yeni yeni gün yüzüne çıkıyor.
Balayımızda yurtdışına gittik ama eşim çok sıkıldım diye diye bir haftalık tatil almamıza rağmen 5.günde geri dönmek zorunda kaldık. Eşim zaten 50 yaşında adam gibi sanki, ne gezer ne eğlenir.
Evlendiğimizin 3. akşamı kayınvalidemlerle annemlerden yemekten dönerken eşim biraz rahatsızlandı annesi de ben salmam sizi böyle burda kalın dedi, eşim de kalmak istedi. Benim biraz kanamam vardı ve yeni evliyiz diye kalmak istemedim ama yeni evli şokundan mıdır nedir ısrar edemedim yattık sonradan canım çok sıkıldı gidelim dedim eşime istemeye istemeye evimize gittik.
Eşimin ailesinin başka bir evi vardı aynı apartmanda,kiradaydı ama biraz eskiydi ve altlı üstlü oturmak istemediğimiz için ayrı kiraya çıktık, yaklaşık 1buçuk sene kadar kirada oturduk ama bu süre zarfında istisnasız her hafta sonu eşimin ailesine ve benim aileme gittik, başbaşa doğru düzgün hiç vakit geçirmedik. Kayınvalidem ve annem her cuma gününden aramaya başlarlardı kaç gibi gelirsiniz, yarın akşam burda kalın vs.sinir olurdum. Kaç kere bari beraber bir pikniğe gidelim, her şeyi evde benim hazırlayacağımı masraf yapmayacağımızı söyledim ama piknikleri bile hep büyüklerle yaptık. Ben iş bulamadım, maddi olarak zor günler yaşadık. Beraber uzun zaman dışarı çay içmeye bile çıkamadık. 10 dklık yolun benzin parasını bahane etti ama ailesine veya benim aileme 1 saatlik yolu her hafta sonu gittik. Ben dayanamayıp anneme sürekli çağırmamasını söyledim ama o ailesine hiçbir şey diyemedi.
Eşimin ailesi aslında çok çok zengin ama akrabalarıyla kötü olmamak için haklarını almıyorlar. İşin bu kısmı hiçbir zaman beni ilgilendirmedi aslında, kendileri de sıkıntı içinde ama maddi açıdan sıkıldıklarında eşimi ararlardı hatta akrabaları eşime ailesine yardım etmesi için laf da söyledi. Biz kirada zaten zor geçinirken bunlar sinirime dokundu.
Her neyse daha sonra kira ödemekte zorlandık ve belki de hayatımızın hatasını yapıp eşimin ailesinin apartmanına taşındık. İşler daha kötüye gitti.Eşimin ailesi gelenekçi, ben de tam tersiyim.Eşim de ailesi de geniş ailelerde yetişmişler ama ben hep çekirdek aile ortamıı biliyorum ve buna göre yetiştim.Ablam da ben de her zaman kendi kendine yeten insanlar olduk ama eşim babası olmadan pek bir iş yapmaz, her şeyi babasına danışır,ona göre hareket eder ama ben onların istediği gibi sürekli peşlerine hizmet eden biri olmadım hiç, sık sık yanlarına gitmem kendi evimde yalnız takılırım, hep mesafeliyimdir. Bir dönem bir sıkıntıdan dolayı aynı evde yaşadık,çok laf söylediler,kulaklarımı tıkayıp bildiğimi yapmaya devam ettim ama saygısızlık da etmedim hiçbir zaman.
Eşime maddi manevi sıkıntılarını çok anlatırlar. Eşim de gelir evde anneme babama yardım edemiyorum diye kara kara düşünürdü ben de üzülürdüm ama böyle yapmalarının normal olmadığını, kendi ailesi olduğunu hep söylerdim.
Şu ara anlatamayacağım farklı bir olaydan dolayı bir sorunumuz var ve eşimin psikolojisi çok bozuk,benle ailesi arasında kalmış gibi hissediyormuş. Ne kadar bunun 'ailesini atmak veya onları yok saymak' olmadığını,önceliğin bizim mutluluğumuz olması gerektiğini söylesem de üzülüyor ki ortada aslında tercihlik bir mesele bile yok. Ben de şu 3 senedir içimde biriktirdiklerimi düşününce yavaş yavaş çöküntü yaşamaya başladığımı seziyorum. Aslında eşim de ailesi de özlerinde kesinlikle kötü insanlar değil. Belki de hala evli olduğuna alışamamıştır hepsi ama şu günlerde eşime nasıl destek olacağımı, onu nasıl rahatlatacağımı bilmiyorum
iyi niyetli olmak güzel ama eşiniz büyüyene kadar bekleyebilirseniz aşarsınız gibi yani biz aştık en azından uzun bi zamandır sen annemi istemiyon demiyo.. Anlatmaya çalışmayın anlamıyorlar o yüzden bğyümesini bekleyin derim..
