Ben de o yüzden "boşanın demeye dilim varmıyor" dedim. Ama uzun süreli evliliklere baktığımda, insanların eşlerinin hatırı için gönüllü fedakarlık yaptığını görüyorum. En azından şahit olduğum, kendi ebeveynimin evliliğinde insanların kendinden önce karşısındakini düşünüp, eşinin hatırı için alttan aldığı durumları gördüm. Bunun dışında kalan durumlarda evlilik yıpranıyor, kağıt üstünde evli kalsanız bile, aslında ruhen o evliliğe dair bir bağ hissetmiyorsunuz bence. Tabii ki ebeveynimiz ile eşimiz bizim onlarla anlaştığımız kadar iyi anlaşmak zorunda ya da onlara katlanmak zorunda değil. Ama yarın bir gün, anneniz, babanız yaşlanacak, bırakın onu, ölüm an meselesi... Sırf kapris yüzünden (ortada her ne olursa olsun bir barışma girişimi var ve bu girişimde bulunan kişi eşinizin annesi, yaşça da sizden büyük...), anneniz ya da babanız Allah saklasın, son zamanlarında üzülmüş olacak. Ben bir insanı kırmadan önce, hele de yaşını başını almış bir insansa ve değer verdiğim birinin yakınıysa bunu düşünürüm.
Tekrar evlenme meselesine gelince, bence oraları düşünmeyin. Dediğim gibi, şansınız bol olsun, kağıt üstünde değil, içinize sinen bir evlilik sürdürmeniz dileğiyle.
Annem diyor senle konuşurken annem seni istiyor diyip eşine ver telefonu da konuşalım böyle barışalım diyor. Ama eşim kabul etmez diye teklif bile edemiyorum eşime 
