Eşimle derdim ne?

Sürekli küsen bir adamla, sürekli manipüle eden bir adamla çok zor. Bir şekilde hatayı farkedip kalkıp doğru davranmayı öğrenecek bir zahmet. Birlikte terapiye gitmeniz sonrasında ayrıldım ama şansımızı deneseydim keşke demekten çok daha iyidir.
 
EŞİNİZLE olan derdi anca siz bilirsiniz, eşiniz sizin için vazgaçilmez mi, yoksa sırtınızda ki bir yama mı çocugunuz için katlandığınız, yada bir alışkanlık mı siğara gibi zararlı öldürücü ama zararına rağmen kendinizden vazgeçtiginiz.

kelimeleriniz de ne aşk , ne tutku var sadece kocaman bir pişmanlık var.
yoksa eşinizle derdiniz sizin onu eş olarak seçmekle yaşadığınız pişmanlık mı. cevap ne olursa olsun sizde.
etrafınızda ki evliliklerin çoğu bu şekilde oldugu için zaman zaman kendinizi bile suçlayacaksınız bak şunun kocası böyle ama kadın susuyor ben daha ne istiyorum diye .

boşanmak kolay mı çocukla zor. ama siz ne yapmak istiyorsunuz ne yaşıyorsunuz bunu oturup iyi bir düşünün.
 
Merhaba.Kısaca nasıl anlatılır 10 yıl bilmiyorum.9 yıllık evliyim bı kızım var.Esimle bir sürü badire atlattık dış etkenli maddi veya kendi aramızdaki sorunlarla ilgili ama hepsini bı şekilde çözdük.Artik çözemiyoruz.Cozmeye çalışmak bile istemiyorum.Sadece kalbimin ortasında koca bı hüzün var neyi yapamıyoruz diye.bir konuda anlaşamadığı kızda günlerce kuş kalıyorduk en son ben huzursuzluğa dayanamayinca yanına gidip bı şekilde konusuyordum ama sorunlar yine çözülmüyor şu ortak noktada bulusamiyorduk çünkü oylesine üstünü kapatıyorduk.
Artık öyle bir hal aldiki küs olmadığımız gün sayısı çok az.Hep yalnızım evlilik namına birsey yok ortada kızımız ve ev ihtiyaçları harici paylaşım sıfır.
10 gün ayrı kaldık ben bir düşüneyim dedim gittim geldim özlemişim barıştık.Aradan iki gün gecmeden yine bir anlasmazlik yine küsüz.
Sorun ne diyeceksiniz mevzu ne olursa olsun onun haklı olması.Yanlisini kirildigim noktayı kesinlikle kabul etmez onun doğrusu doğrudur ve hep o haklıdır.10 yıldır ozurdiledigi bir elin parmağını geçmez.
Çok baskın bir karakter beni sürekli manipüle ettiğini fark ediyorum nicedir.

Bosanayim diyorum sebep yok ama huzurum mutluluğum da yok.Bu evlilikte ben kadın değilim bu evlilikte paylaşım yok benim bı eşim yok.Bi kızım var evle ilgili sorunluluklarim var ama başka bişey yok.

Bosansam ne yapicam böyle huzursuz ne yapicam sorun ne çözüm ne artık bilmiyorum.
Evlilik terapisi için bile isteğim yok ağzımı açıp a bile demek istemiyorum.Bu evlilik hiç olmasın istiyorum ama pişman olmaktan korkuyorum yine de biliyorum ki bu evlilik düzelmez.
Ben ne yapicam?
Biz 3 ablayiz. Çok sukur eşlerimiz çok iyi ama her ailedeki gibi bizlerde de tartişma oluyor. Ablalarim da senin gibicher tartişmada naz eden kocalarindan kendilerini affetdirme peşinde oluyorlar. Çubki huzur istiyirlar barişinca huzurlu oluyor ev. Bazen kabaliklarini bile affettiler. Oyle saygisizlik yok ortada ama kavga işte. Ama ben daha yeni evlendiğimden beri bir kere bile kavgada haksizlik gorsem hiç geri adim atmadim. Çunki hakliyim. Bu yuzden bizim kavgalarimiz yok gibi birşey oldu zamanla. Kavgadan sonra da ozur diler. Ama ablalarimda yillardir ayni konu açilsa üşenmeden yine sorun çikar. Malesef eşinizi siz oyle alişdirmişsiniz. Ilk kuslukde geri adim atmasaydiniz inanin 3-5 derken tekrarlamiycakdi. Şimdi ayaği yer aldi. Nasil olsa barişan var neden sozumu esirgeyeyim ki? Yapa bilecekseniz bu kez geri adim atmayin. Haftalar aylar surse de. Ilk kez sizi kaybetme korkusunu salin içine. Haşa evliliğinizi bitirin demuyorum sadece deyerinizi hissettirin
 
Back
X