Eşimle Güç savaşlarımız

zeholll .!.:

Kendi kendinize sikca sunu soylemeniz gerekiyor;

Yaptigim hicbir iyiligin mukafata ihtiyaci yok. Esimle kalan omrumu kaliteli ve mutlu gecirmek istiyorum. Sert olmak, mutsuzmus gibi yasamak, guc savaslari benim en guzel cagimi elimden aliyor. Hayat cok kisa. Esimi seviyorum esimi seviyorum esimi seviyorum. Munis bir yapida olmaliyim. Cunku yasadigim yasattigim hersey " konusarak problemimi cozebilecek" yapida bir erkegi saygisizlastirmaktan baska bir ise yaramadi.

Genişletmek için tıkla...

zey_tin .!.:

Bence bundan sonra hiçbir şeyi mükafat görmek için yapma. Öfkenin nedenini zaten saptamışsın. İş bu noktaya varınca restleşebiliyor erkekler, haklılar mı haksızlar mı o ayrı bir tartışma konusu, olaya göre değişir. Ancak sanırım yaptığın şeyleri içten içe kıymet görmek istediğinden yapıyor sonra da beklediğin tepkiyi alamayınca içerliyor ve öfkeleniyorsun.

Ben bir fedakarlık yaparken hep, herşey başıma çalınsa da, hayatta bir başıma kalsam da, nankörlüğün daniskasını görsem de pişman olur muyum olmaz mıyım diye düşünerek yaptım. Kıymet bilinmese de sindirebileceğim kadarını yaptım ama bu yaptıklarım hiç de az buz şeyler olmadı. Sadece karşımdaki mutlu olsun istiyorsam yaptım... Bugün bile bunca şeye rağmen ilişkimde bir nankörlük bile görsem, yine de pişman olmam. Çünkü baştan böyle düşünerek yaptım yapacağımı. Kaldı ki direk yaptıklarıma karşılık olarak olmasa da yeri geldiğinde ben de çok fedakarlık gördüm. Bizde durum hep karşılıklıydı. Ama dediğim gibi şu an durum değişse bile pişmanlık duymam, hepsini içimden gelerek yaptım neticede.

Ancak hayata bakış açım da değişmeye başladı ve hiç pişmanlık duymasam bile, öncelikle kendim için çabalamam gerektiğini, ancak kendi mutluluğumla sevdiklerime mutluluk verebileceğimi de öğrendim ve bundan sonra buna göre davranmaya karar verdim. Yine de bugüne kadar benim için herşeyin bu şekilde yaşanıp ilişkimin zorlayıcı sınavlardan geçmesinin hayırlı olduğuna inanıyorum. Ancak bundan sonrasında kendi ertelediğim hayallerimi önceliğe almayı düşünüyorum.

Senin sıkıntın da belki tüm enerjini olumlu ya da olumsuz biçimde dışarıya bu şekilde yaymandan, ve tükettiğin o enerjinin de eşin tarafından telafi edilmesini beklediğinden kaynaklanıyor. Yaptıklarının karşılığında eşin seni pohpohlasın, sana ilgi göstersin, üzerine titresin de o enerjini yeniden topla istiyorsun belki de. Belki öyle olsa daha da çok vereceksin kendinden. Ama belli ki bu beklentini değiştirmen gerek artık. Eşinin iş durumları zamanla oturur, stresi azalır, bu sınavı atlatırsınız diye tahmin ediyorum. Ancak kendi kişiliğine dair tespitlerinden de öyle boş boş oturacak biri olmadığını tahmin ediyorum. Eşin işini gücünü hallederken sen de kendine meşgale edin derim. Ondan beklentilerini bir kenara koy artık, sevdiğin kişinin sıkıntısını hafifletmek için yaptın her şeyi bugüne kadar neticede, desteğine ihtiyacı vardı ama bu destek yüzünden sana minnettar olmak zorunda değil, seni göklere çıkarmak zorunda değil. Bunu kabullen. Hala bir şeyleri ıspatlamaya çalışıyor zaten anladığım kadarıyla, o zaten çırpınıp duruyordur kendi kendie. Sen de oturup sırtının sıvazlanmasını bekleme ne olur. Kendi hayatına odaklan, meşgaleler bul kendine, ufak tefek hobiler, part time işler, ne olursa... Ama seveceğin bir şeyler olsun. Kendi amaçların olsun. Kocanın varacağı yer dışında senin de varacağın bir yerler olsun kafanda. Hayallerin olsun. Kafan kocanla değil kendi meşgalelerinde olursa onu daha az kontrol etmeye çalışacağından eminim. Biraz kendini mutlu edecek bir şeyler bul. Bundan sonra fedakarlık yaparken de benim yöntemimi dene, kendine sor, "Bu adam tası tarağı toplayıp gitse bile, yine de oh iyi ki yaptım," der miyim diye. Yani gerçekten içinden mi geliyor o yaptığın şeyler, yoksa sana minnet duysun, daha da bağlansın diye mi yapıyorsun, bir düşün derim.
Gerisi de hallolur. Umarım aşarsınız.. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

kesenmakas .!.:

Merhaba hanımlar,
5 yıla yakın evlilik 6 yıla yakın birliktelik.
Çok zor zamanlar da geçirdik, boşanmayı oturup konuştuğumuz zamanlarda. Ilişkimizdeki en iyi yanımız bir çok şeyi konuşarak halledebilmemiz.
Zor zamanlar geçiriyorum, işten çıkartıldım 3 ay önce zaten ömür törpüsüydü işim. Sağlık sorunlarım var başarısız bebek denemeleri vs. Eşim de bu sıralar yeni bir iş kurdu daha doğrusu KPeder ile olan işlerini benim tazminatım sayesinde büyüttü. Şimdi oldurmaya çalışıyor. işe fazla zaman ayırması neredeyse aile hayatınızı bitirdi. Benim gerginliklerim kronikleşti.
Ben kolay bir kadın değilim. inatçı kontrolcu öfkeli ve kronik mutsuz sanırım. 5 yılda baya bir törpüledim ama kendimi eşime karşı bunu o da kabul ediyor. Fakat eşim son zamanlarda bana karşı çok değişti. daha saygısız (şiddet küfür vs değil) olmaya başladı. yani dediğimin aksini yapması yapmaması son anda bana programından bahsetmesi vs..
gergin bir kaç günün ardından bugün konuştuk biraz. bana dedi ki bazen beni bir ceviz kabuğunun içine sokmaya çalışıyorsun gibi geliyor boğuluyorum boğuldukça sana sinirleniyorum inadına davranıyorum sen beni kızdırdığın için seni kızdırıyorum dedi. aslında haklı. Fakat ona kendimi bir türlü anlatamıyorum. yapmam dediğim bir çok şeyi yaptım onun için. bir kısmına mecbur etti bir kısmını kendim yaptım (maddi konularda)
yani ben onun için sınırlarımı çok zorladım, şimdi hiç alışık olmadığım bir şekilde maile bir işin içindeyiz, k.pderimden çok hoşlanmam hep bir aradayız falan. ha kimseden kötü bir muamele görmüş değilim. k.pderim de el üstünde tutar beni eşim de sürekli onure eder. derdim bunlar değil. Ben bunları yaptıkça eşim gücü eline almaya başladı. ben de buna dayanamamaya.
ben istiyorum ki tüm bunları yaptığım için o benle daha fazla ilgilensin, şefkatli olsun o diyor ki seni mutlu etmekte çok zorlanıyorum hiç mutlu olmuyorsun.
haklı fakat ben de haklıyım. böyle gitmiyor. ben daha fazla törpülenmek istemiyorum.
falan falan depresif mutsuz bir kadın da olmak istemiyorum. karışığım sadece

Genişletmek için tıkla...

zey_tin .!.:

Bence bundan sonra hiçbir şeyi mükafat görmek için yapma. Öfkenin nedenini zaten saptamışsın. İş bu noktaya varınca restleşebiliyor erkekler, haklılar mı haksızlar mı o ayrı bir tartışma konusu, olaya göre değişir. Ancak sanırım yaptığın şeyleri içten içe kıymet görmek istediğinden yapıyor sonra da beklediğin tepkiyi alamayınca içerliyor ve öfkeleniyorsun.

Ben bir fedakarlık yaparken hep, herşey başıma çalınsa da, hayatta bir başıma kalsam da, nankörlüğün daniskasını görsem de pişman olur muyum olmaz mıyım diye düşünerek yaptım. Kıymet bilinmese de sindirebileceğim kadarını yaptım ama bu yaptıklarım hiç de az buz şeyler olmadı. Sadece karşımdaki mutlu olsun istiyorsam yaptım... Bugün bile bunca şeye rağmen ilişkimde bir nankörlük bile görsem, yine de pişman olmam. Çünkü baştan böyle düşünerek yaptım yapacağımı. Kaldı ki direk yaptıklarıma karşılık olarak olmasa da yeri geldiğinde ben de çok fedakarlık gördüm. Bizde durum hep karşılıklıydı. Ama dediğim gibi şu an durum değişse bile pişmanlık duymam, hepsini içimden gelerek yaptım neticede.

Ancak hayata bakış açım da değişmeye başladı ve hiç pişmanlık duymasam bile, öncelikle kendim için çabalamam gerektiğini, ancak kendi mutluluğumla sevdiklerime mutluluk verebileceğimi de öğrendim ve bundan sonra buna göre davranmaya karar verdim. Yine de bugüne kadar benim için herşeyin bu şekilde yaşanıp ilişkimin zorlayıcı sınavlardan geçmesinin hayırlı olduğuna inanıyorum. Ancak bundan sonrasında kendi ertelediğim hayallerimi önceliğe almayı düşünüyorum.

Senin sıkıntın da belki tüm enerjini olumlu ya da olumsuz biçimde dışarıya bu şekilde yaymandan, ve tükettiğin o enerjinin de eşin tarafından telafi edilmesini beklediğinden kaynaklanıyor. Yaptıklarının karşılığında eşin seni pohpohlasın, sana ilgi göstersin, üzerine titresin de o enerjini yeniden topla istiyorsun belki de. Belki öyle olsa daha da çok vereceksin kendinden. Ama belli ki bu beklentini değiştirmen gerek artık. Eşinin iş durumları zamanla oturur, stresi azalır, bu sınavı atlatırsınız diye tahmin ediyorum. Ancak kendi kişiliğine dair tespitlerinden de öyle boş boş oturacak biri olmadığını tahmin ediyorum. Eşin işini gücünü hallederken sen de kendine meşgale edin derim. Ondan beklentilerini bir kenara koy artık, sevdiğin kişinin sıkıntısını hafifletmek için yaptın her şeyi bugüne kadar neticede, desteğine ihtiyacı vardı ama bu destek yüzünden sana minnettar olmak zorunda değil, seni göklere çıkarmak zorunda değil. Bunu kabullen. Hala bir şeyleri ıspatlamaya çalışıyor zaten anladığım kadarıyla, o zaten çırpınıp duruyordur kendi kendie. Sen de oturup sırtının sıvazlanmasını bekleme ne olur. Kendi hayatına odaklan, meşgaleler bul kendine, ufak tefek hobiler, part time işler, ne olursa... Ama seveceğin bir şeyler olsun. Kendi amaçların olsun. Kocanın varacağı yer dışında senin de varacağın bir yerler olsun kafanda. Hayallerin olsun. Kafan kocanla değil kendi meşgalelerinde olursa onu daha az kontrol etmeye çalışacağından eminim. Biraz kendini mutlu edecek bir şeyler bul. Bundan sonra fedakarlık yaparken de benim yöntemimi dene, kendine sor, "Bu adam tası tarağı toplayıp gitse bile, yine de oh iyi ki yaptım," der miyim diye. Yani gerçekten içinden mi geliyor o yaptığın şeyler, yoksa sana minnet duysun, daha da bağlansın diye mi yapıyorsun, bir düşün derim.
Gerisi de hallolur. Umarım aşarsınız.. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

kesenmakas .!.:

Merhaba hanımlar,
5 yıla yakın evlilik 6 yıla yakın birliktelik.
Çok zor zamanlar da geçirdik, boşanmayı oturup konuştuğumuz zamanlarda. Ilişkimizdeki en iyi yanımız bir çok şeyi konuşarak halledebilmemiz.
Zor zamanlar geçiriyorum, işten çıkartıldım 3 ay önce zaten ömür törpüsüydü işim. Sağlık sorunlarım var başarısız bebek denemeleri vs. Eşim de bu sıralar yeni bir iş kurdu daha doğrusu KPeder ile olan işlerini benim tazminatım sayesinde büyüttü. Şimdi oldurmaya çalışıyor. işe fazla zaman ayırması neredeyse aile hayatınızı bitirdi. Benim gerginliklerim kronikleşti.
Ben kolay bir kadın değilim. inatçı kontrolcu öfkeli ve kronik mutsuz sanırım. 5 yılda baya bir törpüledim ama kendimi eşime karşı bunu o da kabul ediyor. Fakat eşim son zamanlarda bana karşı çok değişti. daha saygısız (şiddet küfür vs değil) olmaya başladı. yani dediğimin aksini yapması yapmaması son anda bana programından bahsetmesi vs..
gergin bir kaç günün ardından bugün konuştuk biraz. bana dedi ki bazen beni bir ceviz kabuğunun içine sokmaya çalışıyorsun gibi geliyor boğuluyorum boğuldukça sana sinirleniyorum inadına davranıyorum sen beni kızdırdığın için seni kızdırıyorum dedi. aslında haklı. Fakat ona kendimi bir türlü anlatamıyorum. yapmam dediğim bir çok şeyi yaptım onun için. bir kısmına mecbur etti bir kısmını kendim yaptım (maddi konularda)
yani ben onun için sınırlarımı çok zorladım, şimdi hiç alışık olmadığım bir şekilde maile bir işin içindeyiz, k.pderimden çok hoşlanmam hep bir aradayız falan. ha kimseden kötü bir muamele görmüş değilim. k.pderim de el üstünde tutar beni eşim de sürekli onure eder. derdim bunlar değil. Ben bunları yaptıkça eşim gücü eline almaya başladı. ben de buna dayanamamaya.
ben istiyorum ki tüm bunları yaptığım için o benle daha fazla ilgilensin, şefkatli olsun o diyor ki seni mutlu etmekte çok zorlanıyorum hiç mutlu olmuyorsun.
haklı fakat ben de haklıyım. böyle gitmiyor. ben daha fazla törpülenmek istemiyorum.
falan falan depresif mutsuz bir kadın da olmak istemiyorum. karışığım sadece

Genişletmek için tıkla...