Bi kere size anlaysli olunmasi gereken bi donem lohusalik.esiniz nispet yapip babanzla sorun cikardysa tam kisiliksizdir.annesine karsi karisini savunamiyomus bile elle tutulur bi yani yokki bu adamn allah sabir versn
Sabırlı olun derim,Allah eşinizin gözünü açsın insallah.bosverin saygınızı kaybetmeyin lutfen.insallah dilediğiniz gibi yine bebeğinizle birlikte mükemmel aile olursunuz,hayırlı evlat olsun inşallah bebeğiniz de
Saol canım. Doğum sonrası psikojik açıdan çok zorlandım ancak eşimden destek göremedim. Hatta bebek olduktan sonra çok değiştin diye suçlandım. Bebek var diye beni boşayamaz sanıyormuşum.[/QUOTE
Canm bu sana ders olsun baktin bu adam duzelmiyo sakin baska cocuk yapma .once bu adamin duzelmesi lazim.lohusa kadina nereye gidersenz gdin herkes iyi ve sabirli davranir
doğum sonrası süreçte evinize sonradan bebeğiniz dahil olduğu icin eşiniz buna alisamamis ve bebeğin ağlaması sizin sürekli bebekle ilgilenmeniz ve hassas olmanız gibi konular dolayisiyla bunalıma girmiş olabilir mi acaba. Yoksa neden doğum sonrası birden anneci olsun ki. Bence geçici bir surectir. Kv yuzunden eşinizle aranizi bozmayinHaklısın canım. Ben de başka çocuk en azından uzun bir süre düşünmüyorum. Şaşıp kalıyorum valla hayallerimin erkeği bir anda anacı kazmanın teki oldu çıktı.
Doğum sonrası anneci oldu demek; annesinin bebek üzerinden verdiği tavsiyeleri önemsemek, bilgisine güvenmek demek sanırım. Yoksa anam da anam dememiştir durup dururken.
Lohusalık bi hormon değişikliği tamam, ama en azından hissettiğiniz bi güdünüz var. Babaların hiçbir şeyi yok. Doğum öncesi ne hissediyorlarsa doğum sonrasıda aynılar. Bağlanmak için çaba göstermek zorundalar.
Nazlanmak istemişsiniz ama şımartılmamışsınız gibi hissettim ben. Eğer öyleyse, kimsenin üzerine gitmeyin. Herkesin hayatı değişti bebekle birlikte.
Eşinize bu durumu sakince anlatın istememek söz konusu değil o senin annen ama kavgamiz anında Bosan dedi bı anne yapıcı olması gerekmez mi biz ayrılmak istesek bile olur tartışmalar evliliğinize sahip çıkın demez mi ben bunlara kırıldım deyin zamanla oda görecektirAnneci derken annesiyle yaşadığım sorunlarda hep annesinin tarafında oldu. Bebeğe sen çalışmaya başlayınca annem bakacak diye bana baskı yapmaya başladı. Şimdi de annem sana yardıma gelsin diye diretti. İyi niyetli gibi görünse de evime düzenime müdehale olacak diye istemedim annemi istemiyorsun oldu. Bir kez geldi yardıma onda da kv yapacağını yaptı tahmin ettiğim gibi.
Kv ilk kavgamıza şahit olduğunda oğluna boşan diyen bir insan bu arada. Bebeğime baksa biliyorum evliliğim hepten mahvolacak. Evliliğimi huzurumu korumak adına uzak tutmak isteyişim hep yanlış anlaşıldı.
Eşinize bu durumu sakince anlatın istememek söz konusu değil o senin annen ama kavgamiz anında Bosan dedi bı anne yapıcı olması gerekmez mi biz ayrılmak istesek bile olur tartışmalar evliliğinize sahip çıkın demez mi ben bunlara kırıldım deyin zamanla oda görur umarım aynı şeyleri yaşadım çünkü
Bazzi kaynanalara torundan sonra bi haller oluyor. Eşinizi seviyorsanız,duzeltmek istiyorsanız ilişkinizi annesinin yaptıklarını düşünmeyi bırakın. Eşinize hep biz artık üçümüz aileyiz. Birbirimizi başkaları için kirmayalim deyin. Bebeğin ilk dönemleri çok sıkıntılı oluyor. Anne ve babanın hayatı epey değişiyor. Ama inanin zamanla siz ona, o size uyum sağlıyor. Tamamen olmasa da eski günlere dönülüyorKızlar doğum sonrası eşimle ve kv ile ciddi sorunlar yaşadım. Kısaca bahsetmem gerekirse, kv beni oğluyla kendini ayırmaya çalışmakla suçlayan, buluttan nem kapan, davranışlardan ve kelimelerden olmayacak anlamlar çıkarıp hayatı hem kendine hem çevresine zehir eden ayrıca çok fazlaca da yalan söyleyen güvenilmez bir insan. Eşim de hep annesini bana karşı koruyup kollayıp onun bana yaptıklarına sessiz kalan bir insan. Özellikle ben doğum yaptıktan sonra annesine karşı aşırı düşkünlük göstermeye ve beni suçlu görmeye başladı. Ben de bebekle tüm gün evde kalmanın verdiği sinir sıkıntı, kv'nin yaptıklarına ve eşimin onu tutmasına katlanamadım. Kv ile tartıştım, eşimi evden kovdum. Elbette benim de hatalarım oldu ama doğum sonrası depresyona bile rahat giremedim. Lohusalık 40 gün, ben kendin bile isteye böyle davranıyorsun diye suçlandım. Emziriyorum diye antidepresan kullanamadım.
Sonuç olarak eşimle şimdi barıştık ama ikimizde de birbirimize karşı öfke devam ediyor. Kvle konuşmuyorum. Eşim de bu dönemde babama çok terbiyesizlik yaptı. Onların da arası kötü. Şöyle bakınca hiç elle tutulur yanı yok yalnız doğum öncesinde mükemmel sayılabilecek bir evliliğim vardı. Beraber mutlu olduğumuz zamanlar olunca yine mutlu olabiliriz diye düşünüyorum. Ancak bu öfkeler nasıl bitecek? Nasıl eskisi gibi olacağız? Aile terapisi çözüm mü? Ankarada aile terapisi için önerebileceğiniz birisi var mı? Benzer şeyler yaşayıp toparlayabilenler var mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?