eşimin dün çok sinirlenip yüzüne telefon kapatma saygısızlığımdan sonra :) beni 2 saat kadar hiç aramadı. herkes çok kızar eminim ama eşimin bu konuda extra bir antipatisi vardır. o yüzden geri arayıp mutlaka bana bağırıp çağırır diye düşünmüştüm. ama 2 saat sonra yine hiç birşey olmamış gibi aradı. ama aşkım bebeğim yok bu kez tabi :) demek ki suçunu biliyormuş yani. "naber nasılsın" dedi ben yine buz. eve gelene kadar bir iki kez daha aradı sonra geldi. yemek yedi. "ben yatıyorum" diye kalktım ama o konuşmak istediğini söyledi. oturdum tekrar. ama tabi bende bi tavır bi artistlik, sormayın. çocuk gibi oluyorum bazen :)) başladı konuşmaya.
"ne desen haklısın, hata tamamen bende, seni seviyorum kırmak ister miyim hiç, ama işte yanlış davrandım farkında olmayarak, lütfen uzatmayalım, bütün gün canım çok sıkkın oluyor seninle tartıştığımızda. zaten bir sen bir oğlumuz var bu hayatta bana tek iyi gelen, bu yüzden aramız bozuk olunca çok tatsız oluyorum. sen ne şekilde istersen söyle, ben uyacağım söz" dedi. tabi bende yelkenler indi ama çaktırmıyorum. bazen küçük emrah bakışıyla ajitasyon yapıyorum bazen de aliye rona oluyorum konuşmanın gidişatına göre :)
o konuştu bitirdi, ben kırgınlığımın sebeplerini anlattım. "yakışmadı bize bu konuda tartışmak" dedim, başıyla onayladı. sonra yanıma geldi oturdu. sımsıkı sarıldık, barıştııııık. mutlu son :)
artık bir kutuya koyacağız kazandıklarımızı ve birbirimize haber vererek gerektiği kadar alıp gereken harcamaları o şekilde yapacağız. yani para isteme devri bitti. yapıcı bir konuşma oldu ilişkimiz için. umarım her sorunu böyle aşabiliriz.
dün gerçekten canım çok sıkkındı. yazdıklarıyla bana destek veren ve önerilerde bulunan herkese yürekten teşekkür ediyorum. iyi ki varsınız.
umarım sizin için de her sorun en az bu kadar kolayca hallolur. bir programın daha sonuna geldik. kah güldük kah ağladık. emeği geçen herkese teşekkür eder, iyi günler dilerim efem :)))
