Görünmez duvar var sözünüz tam cuk diye oturdu,bizim de öyle işte.Ben her zaman saygılıyım yapım gereği benden büyük insanlara kırıcı bişey söyleyemiyorum.Düşünün dün eşime benm hakkımda bişeler söylüyor,bana söylemiyor ama yine bişey diyemiyorum ve bugün oraya gidiyorum.Şimdi ne kadar samimi olur o ortam,dışarıdan bakılınca güzel güzel sohbet yeme içme vs ama sonuçta senin evine gelen insan şikayetin yüzünden,işten yorgun argın geliyor.Neyse artık başa gelen çekilir.kendi halinde biriyim ...kimsenin etlisine sütlüsüne karışmam..eşimin aileside genelinde iyidir...kv benim çocuğuma bakıyor... kendi annemden daha sık görüyorum..kendi anneme almadığım yapmadığım şeyleri ona yapıyorum... çocuğuma baktığı ve eşimin annesi olduğu için ona saygı duyuyorum.. yan yanayız ama aramızda görünmez bir duvar var... hiç bir zaman kendi ailem kadra samimi olamıyacağımızı biliyorum... yaşam tarzları olaylara bakış açıları bana çok ters geliyor bazen...nefret etmiyorum ...ama asla tam anlamıyla sevemeyeceğimi biliyorum...çünkü onlarında ne kadra sevecen görünselerde... en samimi laflarının altında bile sen el sin sen yabancısın bu hiç bir zaman değişmeyecek dediklerini anlıyorum...insan herksei sevemez... böyle bir şey mümkün değil... herkeste beni sevemez buda mümkün değil... ama herkes herkese saygı duymak zorunda.. ben sadece gereğini yapıyorum fazlasını değil... giderim gelirim elini öperim hatrını sorarım...sen iyiysen herkes iyidir kötüysen herkes kötü.... yani kısacası herşey karşılıklıdır.... kabullenmekle başladım herşeye... normal hayatımda olsa ben bu insanlarla görüşmeme bile ama onlar eşimin ailesi ve benimd ailem oldu ve ben bu insanları ömrüm boyunca göreceğim.. her seferinde böyle düşününce onlarla geçireceğim zaman bana eziyet olmaktan çıktı... bana nasıl davranmalarını istesiysem bend eonlara öyle davrandım... çok büyük hareketleri ve sözleri olmadığı sürece bu ortam böyle ilerler.. önemli olan saygısızlık etmemek ...sevgi konusunda kimse kimsenin kalbine karışamaz... kabullenin sizin için aile niz ne ifade ediyorsa eşiniz içinde kendi ailesi öyle... he hep hayatlarınızda olacak insanlara tahammül etmek ve uyum sağlamak zorundayız... diğer türlü sinir harpleri yaşanır ve giden bizden gider....
Sizin de zormuş,cimrilik kötü. Eşimin ailesi de tam tersi,herşeyi paylaşır masraftan kaçmaz. Çeşit çeşit yemekler yapıp,kalabalık insan ağırlamaya bayılırlar.Bizim ilk seneler daha zordu,her davette bizi de çağırırdı.Eşimle çok tartışırdık bu sebeple.O da çok düşkün ailesine.Yine onlar sürekli birbirine gider,sonra da şu yemek vardı bu yemek vardı diye dedikodu.Eşim evin en küçüğü,hala onu yönetmeye çalıştıkları oluyor.Mesela cici kaynım İstanbul dışı için plan yapar,arabayı ister.Ya da bizi de bayramlarda zorla götürür.Fikrimiz önemsizdir,küçüğüz yaBen de ayni sen gibi esimin ailesini sevmiyorum. Ustelik yurtdisindayim, senede bir gidiyoruz, inan senede bir de olsa gitmek istemiyorum, onlarla olmamak icin kendi ailemi de gormemeye raziyim. Sulalecek asiri derecede cimri insanlar, onune iki lokma ikrami elleri titreyerek koyarlar. zaten cimri insanlari pek sevmezdim, nerden de tam ortasina dustum. Hergun surekli biraraya gelmeler, biraraya gelince herkesin bir agizdan bagira bagira konusmasi, cimrilikten koca kalabaliga iki lokmacik yemek konmasi, bir de koyarken "israf olmasin" denmesi, herkesin iki lokma yemegi yarisir gibi yemesi, kv nin otoriterligi, ovunmesi, kp nin kilibikligi, gorumcenin arada dengesizce laf koymalari, ovunmeleri, her yere suru halinde gitmeleri, bu yuzden bir yere Kirk saatte varmamiz, bir yerde para harcanacaksa kimsenin elinin asla cebine gitmemesi, ya benim ya da esimin odememiz (onlarin arabalarinin benzin paralarina kadar, abartmiyorum, benzin parasini odemeden arabalarina bindirmiyorlar, mazot yok ona gore diyorlar, esim de tamam Ben alirim diyor her defasinda) Bana bir zararlari olmasa da isinamiyorum iste. Ve butun bunlara ragmen esimin onlara asiri duskunlugu beni iyice itiyor.
Her lafın altında ima aramak değil de bazen patavatsızca direk söyleyebiliyorlar.Sen şanslıymışsın nş. hep böyle devam eder canımKendi ailem gibi görüyorum eşimin ailesini daha yeni evliyim ama olsun.
Sinir oldugum huyları davranışları tabi ki var ama söyle düşünüyorum bazen anneme babama bile bazı huylarindan ya da davranışlarından dolayi sinir olabiliyorum.
O yüzden kendi aileme nasıl davraniyorsam onlara da öyle davraniyorum her lafın altında ima aramiyorum. Kizdigimda bişey demiyorum. Ve rahat konuşuyorum hakkımda ne derler diye düşünmeden aklımdan geçeni söylüyorum. Onlarda beni kızı gibi gördükleri için bişey demiyorlar. Görümcem gecinilmesi çok zor bi insan ama ona göre de bi yol buluyorum sevdiği şeyleri yapıyorum onunla beraber ben sevmesem de. Çünkü o zaman paylaşımda bulunuyoruz ve mutlu oluyoruz
kulağımın duymadığı gözümüzün görmediği çok şey dönüyor.. önmeli olan burada eşiniz... annesinin söylediğini bana söylemez.. benim söylediğimi annesine yetişrimez.. hatta ona birşey söylenildiği zaman konuyu kapatır... yalancı gülümsemeler..her seferinde iğneleyici laflar ..görümcem falan filan ortam çok güzel.. herkes çok güzel eğleniyor... ama biliyorsunki sen o aileden değilsin direk olmasada dolaylı olarak bunu hissettiriyorlar... anlata bileceğin açıklayabileceğin bir durum değil... ama sadece bunu içinde hissediyorsun... kv gelecek dediklerinde tüylerim diken diken... biz onlara gidiyoruz bu akşam dediğinde sinirlerim tepemde... eee ne yapıyorda bu kadın sana ..bu aile sana ne yapıyorda böyle hissediyorsun.. hiç bir şay yapmıyorlar... yani öyle delil olarak sunulabilecek bir durum yok... olanlarda önemsiz hayttan şeyler.... durdum düşündüm... herkesin keyfi yerinde ama bir keyfi kaçık olan sensin... eee bne bu insanlarla daha çoook vakit geçiricem... napayım dedim.... kulaklarım duymuyor gözlerim görmüyor artık... her ortamı seviyorum artık... her beraber yiyoruz içiyoruz ... vakit geçiriyoruz... ama ölçüsünde... dedikodularını dinleme..sana başkalarını anlatırlarsa yorum yapma... hizmetimi yaparım geri dönerim evime... yani he riki tarafıda üzmeyecek bir durumsa sırf inat etmek için eşşeği yokuşa süremem... sonunda ölüm yoksa katlanırım... dediğin gibi başa geliyor çekiyorsun... onlar beni 1 defa çağırdılarsa ben 3 defa gittim...artık onlarda baktılar benden malzeme çıkmıyor... bıraktılar peşimi... bende rahat ettim...güler yüzünü...tatlı dilini esirgeme... gerisi geliyor....ortamın tadını çıkarmaya bak... nasıl yaparsın bilmiyorum ama ben çok eğleniyorum bazen...Görünmez duvar var sözünüz tam cuk diye oturdu,bizim de öyle işte.Ben her zaman saygılıyım yapım gereği benden büyük insanlara kırıcı bişey söyleyemiyorum.Düşünün dün eşime benm hakkımda bişeler söylüyor,bana söylemiyor ama yine bişey diyemiyorum ve bugün oraya gidiyorum.Şimdi ne kadar samimi olur o ortam,dışarıdan bakılınca güzel güzel sohbet yeme içme vs ama sonuçta senin evine gelen insan şikayetin yüzünden,işten yorgun argın geliyor.Neyse artık başa gelen çekilir.
Her lafın altında ima aramak değil de bazen patavatsızca direk söyleyebiliyorlar.Sen şanslıymışsın nş. hep böyle devam eder canım
Kendi aileniz gibi görmemeniz, görememeniz gayet normal. Öyle birseyin mümkün olduğuna inanmıyorum şahsen. Aynı şey eşiniz içinde geçerli tabi.Aslında kötü insanlar değiller ama alışamıyorum, onlarlayken rahat edemiyorum, gerçek anlamda çok da sevemiyorum hatta bazı hareketlerinde nefret ediyorum. Eşim 2002den beri hayatımda,4 yıla yakındır da evliyiz.Sizce onları sevmem,kendi ailem gibi görebilmem bundan sonra mümkün olur mu?
Tek sevdiğim eşimin tontiş babaannesiyle eltim.Onları çoook seviyorum ama ya görümcelerim,kaynım,kayınvalidem,kalabalık uçsuz bucaksız akrabaları...Çalıştığımız için fazla gidemiyoruz ama mesela bugün iş çıkışı gideceğiz diye akşam olmasını istemiyorum.
Şimdi sorun ne diyeceksiniz,burada yazılan örnekler gibi çok şükür bir durum yok ama sorun sadece ısınamamam.Aile yapılarımız çok farklı,onlara ayak uyduramıyorum.Bu sefer de aramıyor,gelmiyor gitmiyor diye eşime laf söylüyorlar.
Aslında kötü insanlar değiller ama alışamıyorum, onlarlayken rahat edemiyorum, gerçek anlamda çok da sevemiyorum hatta bazı hareketlerinde nefret ediyorum. Eşim 2002den beri hayatımda,4 yıla yakındır da evliyiz.Sizce onları sevmem,kendi ailem gibi görebilmem bundan sonra mümkün olur mu?
Tek sevdiğim eşimin tontiş babaannesiyle eltim.Onları çoook seviyorum ama ya görümcelerim,kaynım,kayınvalidem,kalabalık uçsuz bucaksız akrabaları...Çalıştığımız için fazla gidemiyoruz ama mesela bugün iş çıkışı gideceğiz diye akşam olmasını istemiyorum.
Şimdi sorun ne diyeceksiniz,burada yazılan örnekler gibi çok şükür bir durum yok ama sorun sadece ısınamamam.Aile yapılarımız çok farklı,onlara ayak uyduramıyorum.Bu sefer de aramıyor,gelmiyor gitmiyor diye eşime laf söylüyorlar.
Ne güzel ya imrendim,şefkatli biri galiba.Bizimki hayatta öyle değil,eşime bile şefkat gösterdiğini görmedimKv ile ve kendi ailemle aynı apartmandayım ben başka bir konuda bahsetmiştim. Çok rahatım zarardan çok faydaları var. Kv mi çok severim. Bazen anneme babama dayanamam soluğu kv de alırım. O da çocuklarından ayırmaz eltimle beni. 5 yıldır tanıyorum 3 yıldır evliyim kuzumdan anneciğimden başka birşey demedi. Elbet sevmediğim huyları var ama sen idareyi bilirsen herşey o kadar iyi gider ki. Abim ve eltimle de aram çok iyi. Gözünde büyütme lütfen. Kp vaşka yerde yaşıyor hiç sevmiyorum ama sayılı gün geçiyor dayanıyorsun. Ne isteyecekler ki senden anne baba de güleryüz göster senden iyisi olmaz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?