Benim babam anne tarafının çoğu kısmını gerçekten hiç sevmez, başlangıçta istememişler, tatsizliklar yaşanmış falan. Bir sıfır geriden baslamislar yani.
Hala da sevmez, ama asla saygısızlık yapmaz. Geldiklerinde güler yüz gösterir, annem ne zaman gitmek isterse (gitti mi bir ay kalır) anlayış gösterir, ekonomik olarak - aile olarak yardımcı olması gereken her durumda mutlaka yardım eder. Yani onun anne tarafını sevmediğini annem bile bilmez belki. Biz çocukları olarak cekistiririz sık sık, oradan biliyoruz. Ne yaşıyorsa yansıtmıyor yani .
Ben evli değilim ama ablam evli. Onun eşinin de sanmıyorum ben dahil bizim aileye bayıldığıni
ama sağolsun asla belli etmez, onlara gittiğimiz zaman bize güzel yemekler hazırlar, sohbet açar, dinler. Bayramda seyranda arar, güler yüzünü esirgemez.
Bence önemli olan da bu. Eşeğin yoksa sahibinin hatrına iyi davranmak lazım.yoksa elin adamı ,karisinin ailesini sevse neee,sevmese ne? Kimse otuz yaşında hayatına giren insanları aile yerine koymak zorunda değil. Ama guleryuzunu,saygısını korumak zorunda