-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Eşinizden boşandıktan sonra yaşadığınız sıkıntılar oldu mu?
- Konu Sahibi hayal2002
- Başlangıç Tarihi
Ben duygusal olarak zor atlattım.
Çalıştığım halde, gelecek korkum çok oldu. Kızım ergenlik çağındaydı, o da beni çok zorladı.
Ve en önemlisi bana destek olmayıp potansiyel tehlike olarak gören sevgili arkadaşlarım (!) hepsini hayatımdan bir kalemde temizledim. Dostumu düşmanımı o zaman anladım.
Çalıştığım halde, gelecek korkum çok oldu. Kızım ergenlik çağındaydı, o da beni çok zorladı.
Ve en önemlisi bana destek olmayıp potansiyel tehlike olarak gören sevgili arkadaşlarım (!) hepsini hayatımdan bir kalemde temizledim. Dostumu düşmanımı o zaman anladım.
ben boşandım hiç pişman değilim benim için yanlış kişiydi aşık olduğumu sandım gerçekleri görmedim sonra evlenince görünce herşeyi fikir ayrılıkları ahlak kültür farkı vede aldatma meseleleri attım hayatımdan gitti mutlu muyum evet mutluyum ailemle birlikte her zorluğu atlattım çok şükür çok destek oldular bana sevgi açısından da içimde zerre kadar bişey yok ona karşı iyiki yolun başında döndüm diyorum daha büyük şeyler gelebilirdi o insanla evli olduğum sürece
Nedem boşanıyorsunuz canım?
eşim benden çok ailesine ve ablasına düşkün bu yüzden. 4 ay oldu evleneli bana evlilik bildirmediler. kocamda onlardan yana oldu. en son evden eşya almaya geldiğinde ağlayarak ayrıldık ama ablamla anneme söz verdim seninle olamam, senin günahını çekerim diyor. beni aile bilmiyor anlayacağın. bende ne yalan söyleyim beddua ediyorum resmen gururumla oynadılar.
Allahım ya ne insanlar var.Nasıl insan bunlar insan evladının,kardeşinin mutluluğu ile nasıl oynar anlayamıyorum.Demek ki eşin senden seve seve onlardan ötürü ayrılıyor.Çok yazık.Bence en doğrusunu yapıyorsun.Eşin yuvasına sahip çıkacağına ,ayrılma yoluna gidiyor.Allah kolaylık versin canım.
sağol canım ama hiç kolay geçecege benzemiyor. bi kaç günde bi hayatımda oldugunu hatırlatmak için herşeyi yapıp tekrar gidiyor. ve ben yine yıkılmış bi şekilde kalıyorum. kendime ve aileme zarar veriyorum. psikoloğa gitmeyi bile düşünüyorum çünkü tek başıma atlatması çok zor.
Zordur bilirim insanın sevdiğinden ayrılması.Hemde çok zor.Bu dünyanın bu yanını hiç sevmiyorum.Sevenler hiç mutlu olamıyor.Ama bence seviyorsan mücadele et derim.Gerçekten seviyorsan.Otur onunla konuş.Bence oda seni seviyor.Ama onda özgüven eksik anladığım kadarıyla.Dur bakalım .Mahkeme hemen boşamıyor.Bir ayrılma acısını tatsın eğer senin sevgin ağır basarsa ,eminim ailesine karşı çıkıcaktır.
bu yazıyı okurken yaşadıklarımın bir kısmı geçti gözümün önümden.değmeyeck insanlara o kadar cok değer verıyoruzkı.ben de bu yuzden ayrıldım.cok zor cok sancılı bir süreçti benim ki.mahkemeler kosusturmalar iftiralar fiziksel ve psikolojik şiddetler.annesı kız kardesı ve karısı arasındakı dengeyı bulamayan bir eş.aslında dogruyu haklıyı bılıp,karsını hor ve el gören sürekli anne ve kız kardesını tutan bir eş.ben kurtuldum cok sukur.hatta ahım vardı bosanırsam eger mahkeme kapısından cıkarken göbek atacam dıye.attımm da.amma velakın unuttum mu?hayır.bazen eski eşime karsı hıc bır his beklemezken bazen nefrretım oluyor bazen genede sevgim.o benım cocukluk askımdı.ilk sevdiğim adamdı.yıllarca olsun dıye dua edısımdı.oldu ama evlılıgın ne oldugunu anlamadan bıttı.neden?anne ve kardesı yuzunden.benide kızımızıda ailesi olarak görmeyişinden bitti.konunun belkı bıraz dısına cıktım kusura vakmayın ama dayanamadım ıste.yasadıklarım gözümün önüne gelince.hıc haketmedıgım.sevdıgım saydıgım en önemlısı cok guvendıgım adamdan beklenmedık seyler yasarken dengem bozuldu.şimdi bazen kurtuldum o aileden diyorum ama olan gene bana kızıma ve benim aileme oluyor.ben yıpranırken bu surecte.onlar benden daha fazla yıprandı.sevınen kım oldu.onlar.ben ıse halen dusundugumle kalıyorum hıc degmeyecek ınsanlara.
bu yazıyı okurken yaşadıklarımın bir kısmı geçti gözümün önümden.değmeyeck insanlara o kadar cok değer verıyoruzkı.ben de bu yuzden ayrıldım.cok zor cok sancılı bir süreçti benim ki.mahkemeler kosusturmalar iftiralar fiziksel ve psikolojik şiddetler.annesı kız kardesı ve karısı arasındakı dengeyı bulamayan bir eş.aslında dogruyu haklıyı bılıp,karsını hor ve el gören sürekli anne ve kız kardesını tutan bir eş.ben kurtuldum cok sukur.hatta ahım vardı bosanırsam eger mahkeme kapısından cıkarken göbek atacam dıye.attımm da.amma velakın unuttum mu?hayır.bazen eski eşime karsı hıc bır his beklemezken bazen nefrretım oluyor bazen genede sevgim.o benım cocukluk askımdı.ilk sevdiğim adamdı.yıllarca olsun dıye dua edısımdı.oldu ama evlılıgın ne oldugunu anlamadan bıttı.neden?anne ve kardesı yuzunden.benide kızımızıda ailesi olarak görmeyişinden bitti.konunun belkı bıraz dısına cıktım kusura vakmayın ama dayanamadım ıste.yasadıklarım gözümün önüne gelince.hıc haketmedıgım.sevdıgım saydıgım en önemlısı cok guvendıgım adamdan beklenmedık seyler yasarken dengem bozuldu.şimdi bazen kurtuldum o aileden diyorum ama olan gene bana kızıma ve benim aileme oluyor.ben yıpranırken bu surecte.onlar benden daha fazla yıprandı.sevınen kım oldu.onlar.ben ıse halen dusundugumle kalıyorum hıc degmeyecek ınsanlara.
ben o aileden ve bana yasattıklarından dolayı ayrıldıgım ıcın hıc pısman degılım.ama sevdıgım adamdan aramızda tek problem bıle olmayısından dolayı ayrılmak yok mu o kadar cok acıtıyor kı canımı.maddı de manevıde skıntım cok oldu.o surecte ve halen daha annemde babamda hep destekcı oldular.allahım onlardan hep raız olsın ınsaallah.ama esımın ve aılesının hem evlılıgımızde hemde mahkeme surecınde bıze yasattıklarından dolayı cok zor bir dönem gecırdık.sımdı cok sukur ıyıyız amaaa genede yasattıklarınınn izleri devam edıyor.hanı ben ayrılık sebebım aılesı degılde karı koca arasındakı sebeplerden kaynaklı olsa kesınlıkle ayrılmazdım dıyorum hadı dıyelım ayrıldık bu denlı ağır gecmezdı bu sureç..3 sene oldu bıteli.2009 dan bu yana gecen surec benım ömrümden 20 yılımı almıs gıbı gıttı.sımd kımseye guvenım kalmadı.ben tum kötulerıı rabbıme havele edıyorum.allahım nasıl bılıyorsa öyle yapsın
benim durumumda aynı sayılır en çok canımı yakan o ben başkaları için boşanıyorum, boşanıcam. allahtan bizim çocuk yok eşimle kısmen de olsa anlaşmalı boşanıyoruz pek fazla yıpranmıcam ama yeterince yıprandım zaten. bilmiyorum inanç dereceniz ne ben önceden hocalara inanmazdım onlardan bile meded umar oldum. benim durumum biraz farklı çünkü. eşimin ilk evliliğinden olma oğlu geldiiğinde değişti herşey ve kime gittiysem kadın bişe yapmış dedi ama ben bi çare bulamadım buna. bunun yanında kayın validem de yapmış soylenen o ailemle aram açılsın diye gerçekten benim ailemle aram açık şuan sürekli kavga ediyorum. ama dediğim gibi kötüleri vurmuyo bu yapılanlar biz gibi iyileri vuruyor. boşanmayı da bi süre askıya aldım gerçekten böyle bişe varsa hem bana hem eşime yazık.
büişte bu yuzden sızın yazınızı okurken kendı yasadıklarımla aynı gördüm yasantımı.sız dua edın bence cocugunuzun olmayısına.evladın olması mukemmel bır duygu ama o cocugunda arada yıpranması gercekten cok kötü.babasını özlemesı ama görememesi.benm esım cocugunu evlat olarak bıle görmuyor bence.görse cocugunu arar sorar.ama artık 2 ayda bır almaya basladı ve kızımda bu yuzden bazen onu cok özluyor.bunada emınım sırf aılesı gormek ıstemedgı ıcın cocuguyla gorusmuyor.ıclerınde evlat sevgısı yok cunku.eger ınsanın içinde evlat sevgısı olsa öyle mı olur.ben bıle dısarda bazen bırkac saatlık ısım oldugunda ınanın telefondan kızımın resımlerıne bakıp duruyorum.uyurken bıle sımarıklıklarını özluyorum.ama hep dua edıyorum kzıımın bıle hayata 1-0 yeık baslamasına sebep oldular.allahım sorsun hesabını onlara.büyü meselesine gelince cnm,inanmak istemediğim ama inanmak zorunda hıısettıgım bır sey.benıım ılk ayrılık surecındede davalar baslamadan önce ayılık sonrası eve dönusunde yatak örtümde yıkanmakla cıkmayan lekeler gördüm.hanı domuz yagımı acaba bu dıye dusundugumde oldu ama kımı neyle suclayabılırdım kı.zaten cnm benım buyu yapıldıysa eğer araya o sogukluk gırıyor maalesef.askıya al ama bol bol da dua et.süreler oku derim.allahım yar ve yardımcın olsun inşaallah.
ben babasızlığı çok iyi bilirim, babamı hiç görmedim annem bana hamileyken kaybetmişiz. baba kelimesi bile baana çok uzak gelir. babasını seven çocuklara dayanamam. annem ben 14 yaşımdayken evlendi bi kardeşim var ve o zman anladım ki hayatımın en güzel duygusu kardeşlikmş. şimdi ara ara kızarım anneme neden geç evlendin die aramızda çok yaş farkı var senn yuzunden derim. üvey babama bu yüzden baba diyemedim belki daha küçük olsaydım derdim. bi gelin olurken dedim ama içimde kaldı keşke zmanında deseydim diyorum hep. size akıl vermek haddime değil ama kızınız babasından sevgi görmüyorsa, emin olun siz evlenirseniz ve onu sahiplenen bi eşiniz olursa kızınızdan mutlusu olmaz babası bile aklına gelmez. herşey kan bağı değil şu hayatta. sevgi bağları daha önemli.
- 7 Ağustos 2009
- 5.111
- 496
- 398
ben asla ikinci bir evlilik düşünmüyorum fakat bebeklerimin babası onları aramaz sormaz sizin gibi çok kişiden duyuyorum bunu ikinci evliliğini yaparsan ve eşiniz çocuklarınızı sahiplenirse onlar çok mutlu olurlar diye bu ne kadar doğru bilemiyorum ama bu yönde söylenenler ve yazılanları görünce ikinci bir evlilik için acaba öyle mi demekten geri alamıyorum kendimi..
Allahım çocuklarımızın yüzünü güldürsün inş...
hayatta kolay olan ne var ki evlilik hayatı yuva kurmak ne kadar zorsa o yuvanın dağılması ve yeni bir hayata başlamak daha da zor tabi yanınızda size her ne olursa olsun arkanızda duracak size destek olacak aileniz varsa biraz hafifliyor taşımaya kalktığınız bu yük.
ama şöyle bir şey var ki bir şey olmuyorsa olmuyor zorlamak daha da yıpratıyor insanı..hele bir de çocuk varsa ortada o daha da zor..
ama şöyle bir şey var ki bir şey olmuyorsa olmuyor zorlamak daha da yıpratıyor insanı..hele bir de çocuk varsa ortada o daha da zor..
canım basın sağolsun.kım bılır dediğinde haklı olabilirsin tabiki.Allah korkusu içinde merhameti olan bir insanla krşılaştıgında dedıklerın gercekten de doğru olur.ama işte herkes iyi niyetli değil maalesef.benim en güvendiğim insanlardan yediğim darbeler yüzünden güvenim kayboldu.kendi öz babası kızına tam anlaıyla babalık görevini yerine getiremezken üvey bir baba ne kadar koruyup kollar bılemıyorumm kı.işte burda o doğru insanı bulabilmek önemli olan.ama bunuda insan anlıyamıyor ki.o yüzdende hep bir adım geriden gelıyoruz.rabbim cümlemizi iyi niyetli vicdanlı insanlarla karşılaştırsın inşaallah.
Benzer Konular
- Kilitli
