- 7 Nisan 2010
- 4.982
- 4.795
Merhabalar, büyük bir dert değil belki ama ne zamandır zihnimi kurcalayan bir konu var. Sizlere danışmak istedim.
Benim ta ilkokul yıllarından beri bir arkadaşım var, kardeş gibi büyüdük; beraber yedik-içtik birbirimizde kaldık aileler birbirini tanır, her şeyimi - her şeyimizi bilirler. Tabii o zamanlar çocuktuk, insan büyüyünce hiçbirşey aynı kalmadığı gibi ilişkiler de aynı kalmıyor.
Her arkadaşlıklarda olduğu gibi ara ara bozuşurduk, ama asla önemli sebeplerden dolayı değildi. Bir keresinde annem annesiyle konuşurken, annesi anneme X, R’yi (R ben olayım) çok kıskanıyor, tamam arkadaşlar ama evde bütün gün onu anlatıyor, bende neden R’de olan şeyler yok? Ben neden R gibi bir hayat yaşamıyorum? Vs gbi...
Annesine bunları anlattığı dönemler lise dönemlerimizdi gerçi, şimdi çok eskide kaldı sonuçta. Böyle anlatıyorum ama bağlayacağım; şuanda ikimiz de koskoca kadınlarız sonuçta, geçmişteki dönemlerde hissettiği şeyleri şuan hala hissettiğine ihtimal bile vermek istemiyorum.
Üniversite yıllarında bir ara saçma bir sebepten bozuşmuştuk, sonra bi 6-7 sene hiç konuşmadık görüşmedik, sosyal medyada bile birbirimizde ekli değildik.
Yıllar sonra aynı muhitte olduğumuzdan dolayı bir restoranda karşılaştık, aradan kaç yıl geçti sonuçta ben evlenmiştim; nasılsın dedi tebrik etti beni vs.. öyle sohbet açıldı. Orada yan yana masalardaydık sohbet ettik, kalkarken görüşelim yeniden dedik numaralarımızı aldık instagramdan ekleştik bitti.
Ogün bugündür üç senedir bu arkadaşımla yeniden görüşüyoruz. Ama hiçbir zaman eskisi gibi olamadık sanki, evet yıllar süren bir dostluk (ya da adına ben dostluk diyorum bilmiyorum.) herşey çocukluktaki gibi saf masum da kalmıyor o evlendi ayrıldı ben hala evliyim vs; tamam onlar önemli değil de , asıl önemli olan çocuklukta onu kardeş gibi görürdüm; şimdi göremiyorum mesela. Güvenemiyorum, herşeyimi anlatamıyorum. Anlatsam da biliyorum ki beni birilerine anlatır, eskiden de anlatıyordu çünkü diğer arkadaşları benim herşeyimi biliyordu çünkü.
Bu arkadaşımın aynı zamanda (benim kadar eski değil ama) liseden kalan çok samimi bir arkadaşı daha var, biz onunla bir türlü anlaşamadık, sevemedik de birbirimizi. Bunu o da biliyor. Bizi bir araya getirmiyor zaten hiç. Görüşmediğimiz zamanlarda onlar hiç kopmadı yalnız, hep birbirleriyle görüştüler. Zaten arkadaş değil kardeşim diyorlar birbirlerine, neyse.
Şuan ailesiyle başka bir şehirde, ara ara birkaç ayda bir geliyor öyle görüşüyoruz, ama geldiğinde ilk beni arıyor mesela görüşelim diye, geçen geldiği ilk gün görüştük daha yeni geldim gece dedi. Beni aramış hemen.
Telefonla da sık sık arıyor konuşuyoruz halimi hatrımı soruyor, sitem ediyor hatta bana hiç aramıyorsun diye.
Size sormak istediğim şey; hem bana yakın görünüyor, hem çok uzak. Hem artık eskisi gibi sevmiyormuş gibi görünüyor, hem de seviyor gibi. Anlayamıyorum.
Sosyal medyada bahsettiğim kankasına ‘güzellik’, ‘seni yerim’ ‘çok seviyorum ‘ ‘canım kardeşim’ vs. Yazabiliyor, ama bana asla öyle değil. Bazen fotoğraflarımı bile beğenmiyor. Acaba ben de ona karşı eskisi gibi değilim, bu mu soğukluk yaratıyor aramızda? Ama çocukluk gibi olamayız ki zaten, çocukken her anımız birlikteydi.
Bunu ona sormayı kendime de yediremiyorum, aradığında ya da görüşmek istediğinde sıcak davranmaya çalışıyorum ama neden eskisi gibi olamadığımızı çok merak ediyorum.
Konuyu ona açmalı mıyım? Sizce o uzun süre görüşmediğimiz dönem araya cidden soğukluk mu girdi?
Benim ta ilkokul yıllarından beri bir arkadaşım var, kardeş gibi büyüdük; beraber yedik-içtik birbirimizde kaldık aileler birbirini tanır, her şeyimi - her şeyimizi bilirler. Tabii o zamanlar çocuktuk, insan büyüyünce hiçbirşey aynı kalmadığı gibi ilişkiler de aynı kalmıyor.
Her arkadaşlıklarda olduğu gibi ara ara bozuşurduk, ama asla önemli sebeplerden dolayı değildi. Bir keresinde annem annesiyle konuşurken, annesi anneme X, R’yi (R ben olayım) çok kıskanıyor, tamam arkadaşlar ama evde bütün gün onu anlatıyor, bende neden R’de olan şeyler yok? Ben neden R gibi bir hayat yaşamıyorum? Vs gbi...
Annesine bunları anlattığı dönemler lise dönemlerimizdi gerçi, şimdi çok eskide kaldı sonuçta. Böyle anlatıyorum ama bağlayacağım; şuanda ikimiz de koskoca kadınlarız sonuçta, geçmişteki dönemlerde hissettiği şeyleri şuan hala hissettiğine ihtimal bile vermek istemiyorum.
Üniversite yıllarında bir ara saçma bir sebepten bozuşmuştuk, sonra bi 6-7 sene hiç konuşmadık görüşmedik, sosyal medyada bile birbirimizde ekli değildik.
Yıllar sonra aynı muhitte olduğumuzdan dolayı bir restoranda karşılaştık, aradan kaç yıl geçti sonuçta ben evlenmiştim; nasılsın dedi tebrik etti beni vs.. öyle sohbet açıldı. Orada yan yana masalardaydık sohbet ettik, kalkarken görüşelim yeniden dedik numaralarımızı aldık instagramdan ekleştik bitti.
Ogün bugündür üç senedir bu arkadaşımla yeniden görüşüyoruz. Ama hiçbir zaman eskisi gibi olamadık sanki, evet yıllar süren bir dostluk (ya da adına ben dostluk diyorum bilmiyorum.) herşey çocukluktaki gibi saf masum da kalmıyor o evlendi ayrıldı ben hala evliyim vs; tamam onlar önemli değil de , asıl önemli olan çocuklukta onu kardeş gibi görürdüm; şimdi göremiyorum mesela. Güvenemiyorum, herşeyimi anlatamıyorum. Anlatsam da biliyorum ki beni birilerine anlatır, eskiden de anlatıyordu çünkü diğer arkadaşları benim herşeyimi biliyordu çünkü.
Bu arkadaşımın aynı zamanda (benim kadar eski değil ama) liseden kalan çok samimi bir arkadaşı daha var, biz onunla bir türlü anlaşamadık, sevemedik de birbirimizi. Bunu o da biliyor. Bizi bir araya getirmiyor zaten hiç. Görüşmediğimiz zamanlarda onlar hiç kopmadı yalnız, hep birbirleriyle görüştüler. Zaten arkadaş değil kardeşim diyorlar birbirlerine, neyse.
Şuan ailesiyle başka bir şehirde, ara ara birkaç ayda bir geliyor öyle görüşüyoruz, ama geldiğinde ilk beni arıyor mesela görüşelim diye, geçen geldiği ilk gün görüştük daha yeni geldim gece dedi. Beni aramış hemen.
Telefonla da sık sık arıyor konuşuyoruz halimi hatrımı soruyor, sitem ediyor hatta bana hiç aramıyorsun diye.
Size sormak istediğim şey; hem bana yakın görünüyor, hem çok uzak. Hem artık eskisi gibi sevmiyormuş gibi görünüyor, hem de seviyor gibi. Anlayamıyorum.
Sosyal medyada bahsettiğim kankasına ‘güzellik’, ‘seni yerim’ ‘çok seviyorum ‘ ‘canım kardeşim’ vs. Yazabiliyor, ama bana asla öyle değil. Bazen fotoğraflarımı bile beğenmiyor. Acaba ben de ona karşı eskisi gibi değilim, bu mu soğukluk yaratıyor aramızda? Ama çocukluk gibi olamayız ki zaten, çocukken her anımız birlikteydi.
Bunu ona sormayı kendime de yediremiyorum, aradığında ya da görüşmek istediğinde sıcak davranmaya çalışıyorum ama neden eskisi gibi olamadığımızı çok merak ediyorum.
Konuyu ona açmalı mıyım? Sizce o uzun süre görüşmediğimiz dönem araya cidden soğukluk mu girdi?
