Teşekkür ederim yorumunuz için. Evet başta çok fazla zorlandım toparlarız sandım olmadı, kafayı yeme noktasına gelmiştim ilk zamanlar ama dava devam edince kabullenmiştim sonrasında da öyle böyle geçti 3 yıl. bir hayat mahvoluyor hayaller yıkılıyor diğer tarafta yıkan kişi hiçbişey olmaışçasına hayatına devam ediyor bu da zoruma gidiyor. çockla yine ilgileniyor o konuda bir şey diyemem ama ileride hiç bu kadar gelip gitmez gibi geliyor. zaman her şeyin ilacı gerçekten sağolun
Çocukla babanın bağının zarar görmemesi için sizin tutumunuz çok önemli, köprü vazifesi görmeniz gerekiyor. Hayalleriniz yıkılmış anlıyorum ama inanın yapacak birşey yok, çocuğunuz mutlu olsun. Siz de kendi mutluluğunuza odaklanın. Sizin de zamanı gelince sevmek sevilmek hakkınız, boşanmayı dünyanın sonu olarak değil, kendi kişisel hayatınızın miladi olarak kabullenin..
Benim bir arkadaşım boşandı yıllar önce, eşi ayrılmak istedi, arkadaşım ayrılığı çok zor hazmetti ama üstesinden geldi. Ortak çocukları vardı, oğluna babasıyla ilgili hiç olumsuz birşey söylemedi, kendi duygularını bastırdı ama bu arada iyi bir uzmandan destek aldı. Sonra eşi evlendi başka biriyle, ondan da çocuğu oldu. Arkadaşım oğlunu babasının evine gönderirken kardeşine birlikte hediyeler aldılar. İlk zamanlar zordu ama dengeyi kurdular. Çocuk kardeşini çok seviyor, birlikte büyüdüler, şimdi 20 li yaşlarındalar, birbirlerine kol kanat geren 2 kardeşler şimdi hayatta. Arkadaşım da evlendi sonra, çok da güzel bir evlilik yaptı, muhteşem bir eşi var şimdi, biz de çok seviyoruz evlendiği adamı. Çocuk annede de kalsa babada da , her iki yerde mutluydu.. Diğer türlü çocuk mutsuz olacak, babadan mahrum kalacaktı. Bir şekilde hayatta dengeler yerini buldu
Anne olmak kolay değil, çocuğunuz için doğru olanı yapacağınıza inanıyorum, size de bundan sonraki yaşamınızda mutluluk diliyorum
