- 7 Ekim 2016
- 211
- 104
- 53
- Konu Sahibi powerpoint
- #1
merhaba, eski sevgilimle dost kalarak yıllar önce ayrıldık. Özel günlerde ya da ara ara halimizi hatrımızı sorardık. Hiçbir zaman düşman olmadık ve hep saygı çerçevesindeydik. Benim hislerim zamanla belki azaldı ama hiç bitmedi. Sonra ben onun bulunduğu şehre gittim. Ve mesaj atıp görüşmek istediğini söyledi. Ben de bi sorun göremedim bu durumda çünkü hep birbirimize iyi duygular besliyoduk. Sonra dört beş kez görüştük. Her şey güzeldi, el ele tutuştuk , gezdik, sohbet ettik vs. Sonra benim gideceğim gün tekrar görüştük ve bana hayatında biri olduğunu söyledi. Ve bunu laf arasında ve çok normal bişeymiş gibi söyledi.
Sonra ben uzun bi konuşma yaptım, bir daha asla konuşmayacağımızı, böyle bi durumun içinde asla olmayacağımı söyledim. Beni nasıl ikinci kadın durumuna düşürürsün falan dedim. O da diğer kişinin umrunda olmadığını, öylesine can sıkıntısıyla konuştuğu biri olduğunu, kızın da umrunda olmadığını söyledi. Senle bendik hep, ayrılırım istersen falan dedi. Ben başkasına asla böyle bişey yapmadım ve yapmam da ama sensin diye dayanamadım, buraya geldiğin için kendimi tutamadım dedi. Yaptığım çok yanlış ,ben senin için bunu yaptım ve sonucunda seni kaybettim dedi. Ama benim için birinci kişi sensin, neden bunu yaptığımı kendime de açıklayamıyorum ama tutamadım kendimi falan dedi. Normalde bana hiç bu şekilde şeyler söylemezdi ama çok kötü oldu,bunu hissettim.
Bi daha gerçekten konuşmayacak mıyız,seni tamamen bi insan olarak da mı kaybettim dedi. Bende tabiki asla kendimi böyle bi konuma düşürmeyi yakıştıramam falan dedim. Senin düşünce yapındaki biriyle zaten mutlu olamam ben senin adına üzülüyorum çok yanlış bi yoldasın dedim. Ama o sürekli ben sensin diye bunu yaptım, sen benim unutamadığım tek kişisin diyip durdu.
Ben bu koşullarda onun hayatında olmak istemem (o da zaten uzak mesafelerden dolayı böyle bi teklifte bulunmadı devam edelim vs. gibi)ve olmayacağımda tabiki. Ama onu kötü hatırlamak istemiyorum. Bu yüzden fikirlerinizi almak istedim
Sonra ben uzun bi konuşma yaptım, bir daha asla konuşmayacağımızı, böyle bi durumun içinde asla olmayacağımı söyledim. Beni nasıl ikinci kadın durumuna düşürürsün falan dedim. O da diğer kişinin umrunda olmadığını, öylesine can sıkıntısıyla konuştuğu biri olduğunu, kızın da umrunda olmadığını söyledi. Senle bendik hep, ayrılırım istersen falan dedi. Ben başkasına asla böyle bişey yapmadım ve yapmam da ama sensin diye dayanamadım, buraya geldiğin için kendimi tutamadım dedi. Yaptığım çok yanlış ,ben senin için bunu yaptım ve sonucunda seni kaybettim dedi. Ama benim için birinci kişi sensin, neden bunu yaptığımı kendime de açıklayamıyorum ama tutamadım kendimi falan dedi. Normalde bana hiç bu şekilde şeyler söylemezdi ama çok kötü oldu,bunu hissettim.
Bi daha gerçekten konuşmayacak mıyız,seni tamamen bi insan olarak da mı kaybettim dedi. Bende tabiki asla kendimi böyle bi konuma düşürmeyi yakıştıramam falan dedim. Senin düşünce yapındaki biriyle zaten mutlu olamam ben senin adına üzülüyorum çok yanlış bi yoldasın dedim. Ama o sürekli ben sensin diye bunu yaptım, sen benim unutamadığım tek kişisin diyip durdu.
Ben bu koşullarda onun hayatında olmak istemem (o da zaten uzak mesafelerden dolayı böyle bi teklifte bulunmadı devam edelim vs. gibi)ve olmayacağımda tabiki. Ama onu kötü hatırlamak istemiyorum. Bu yüzden fikirlerinizi almak istedim
