Herkese merhaba, iki tarafın da 22 yaşında olduğu 1 buçuk bir yıllık ilişkim 2 gün önce karşı tarafın “Sana iyilik yapıyorum, senin iyiliğin için” söylemleri ile bitti.
Ben gezmeyi, öğrenmeyi, okumayı, yeni şeyleri seven biriyim. Bu nedenle bir kafede oturmaktansa yeni şeyler deneyelim, müze, tiyatro etkinlik vs. yapmayı istedikçe o her defasında benimle sadece kafe restorant gibi yerlerde buluşmak istedi.
Kendisi tek çocuk 22 yaşında olmasına rağmen annesine karşı çıkamayan, o izin vermese rahatça arkadaşlarıyla bile dışarı çıkamayan, annesine haber vermeden doğru dürüst bir planıma okey diyemeyen birisi yani birisiydi. Kadın oğlunu kendisine bağımlı yetiştirmiş aynı zamanda kendisi de ona bağımlı birisi. Sürekli her şeyi onun iyiliği, ona zarar gelmemesi için yaptığını iddia ediyor.
Örneğin çocuk, arkadaşıyla x yerine gitmek istese orası çok uzak napıcaksınız onun yerine y yerinde de aynısını yapabilirsiniz gibi söylemlerle ne yapıp edip kendi isteğine getiriyor. Ya da yazın bi spor yapmak istese çocuğun kalp krizi geçireceğini düşünüyor.
Hatta en son, çocuğun verdiği ayrılma kararını yüz yüze konuşmak için evlerine gitmek durumunda kaldığımda (kar vardı dışarıda) oğluna benim için kızın psikopat bi tarafı var mı bir şey yapar mı demiş ve biz içerde konuşurken o da balkonda oturdu... Yani sanki tüm dünya bir olmuşuz onlara zarar vermek istiyoruz.
Arkadaşlar 1 buçuk yıl çocuğa bunun sağlıksız olduğunu aldığım psikoloji derslerini de referans göstererek açıklamaya çalıştım çok mücadele ettim. Kendisinin birey olduğunu kabul ettirmesi gerektiğini, beni hayatından çıkarmanın kalıcı bir çözüm olmadığını çünkü sorununun benimle ya da arkadaşlarıyla değil annesiyle olduğunu dile getirdim.
Kendisinin bununla savaşmaya cesareti bile yoktu.
Ben gezmeyi, öğrenmeyi, okumayı, yeni şeyleri seven biriyim. Bu nedenle bir kafede oturmaktansa yeni şeyler deneyelim, müze, tiyatro etkinlik vs. yapmayı istedikçe o her defasında benimle sadece kafe restorant gibi yerlerde buluşmak istedi.
Kendisi tek çocuk 22 yaşında olmasına rağmen annesine karşı çıkamayan, o izin vermese rahatça arkadaşlarıyla bile dışarı çıkamayan, annesine haber vermeden doğru dürüst bir planıma okey diyemeyen birisi yani birisiydi. Kadın oğlunu kendisine bağımlı yetiştirmiş aynı zamanda kendisi de ona bağımlı birisi. Sürekli her şeyi onun iyiliği, ona zarar gelmemesi için yaptığını iddia ediyor.
Örneğin çocuk, arkadaşıyla x yerine gitmek istese orası çok uzak napıcaksınız onun yerine y yerinde de aynısını yapabilirsiniz gibi söylemlerle ne yapıp edip kendi isteğine getiriyor. Ya da yazın bi spor yapmak istese çocuğun kalp krizi geçireceğini düşünüyor.
Hatta en son, çocuğun verdiği ayrılma kararını yüz yüze konuşmak için evlerine gitmek durumunda kaldığımda (kar vardı dışarıda) oğluna benim için kızın psikopat bi tarafı var mı bir şey yapar mı demiş ve biz içerde konuşurken o da balkonda oturdu... Yani sanki tüm dünya bir olmuşuz onlara zarar vermek istiyoruz.
Arkadaşlar 1 buçuk yıl çocuğa bunun sağlıksız olduğunu aldığım psikoloji derslerini de referans göstererek açıklamaya çalıştım çok mücadele ettim. Kendisinin birey olduğunu kabul ettirmesi gerektiğini, beni hayatından çıkarmanın kalıcı bir çözüm olmadığını çünkü sorununun benimle ya da arkadaşlarıyla değil annesiyle olduğunu dile getirdim.
Kendisinin bununla savaşmaya cesareti bile yoktu.
Son düzenleme:
