oldum olası annem ve babamla geçinemem babam içer içer döverdi uyuyor olmam sokakta olmam farketmez bulduğu en ufak sebebpte özelliklede misafirin yanında annem bir konu olmasa her akşam bir mevzu çıkarır sonuçta dayağı yiyen hep ben olurdumve işin en ilginç tarafıda hep gene bana bela okurlardı özellikle annem allah senin çocuklarınıda senden soğutsun allah aynısını sana versin bir evlilik yaptım onlardan kaçmak için olmadı boşandım benim birikmiş bütün param bitince beni çalışmaya zorladılar çalıştım (zaten lisedede yaz tatilinde bir dişçinin yanında sekreterlik yapmıştım ilk haftalığım aldığımda o zamanlar modaydı kareli yandan cepli bir pantolon aldım gerisini babamam getirdim niye hepsini getirmedim diye böbreklerime tekme atarak dövdü) sonra neyse artık bana vuramıyordu çünki kendimi koruyordum bu sefer bütün aileyi arabaya topladı içip uçurumun kenarlarına enarlarına sürdü arabayı yavaş git dediğimde benim canım sizden daha kıymetli ben işimi bilirim dedi o akşam kardeşim önde oturuyordu onun burnunu kırdı sonra kira ödemiyormuşum elektirik su öemiyormuşum diye beni evden attı çok şükür rabbime tekrar evlendim adam gibi bir adamla büyük bir aile idiler sevinmiştim aileye özlemim vardı çünki yazıkki geçen zamanda anladımki onlarda kokuşmuş ilişkilerinde bu konuda kalbim o kadar soğuduki babam ölmüş yaşamış hiç bir anlamı yok benim için ama annem hala hep bababmı tututyor bana geldin en ufak bir konudan bile pay çıkararak (geçen yeğen bizdeydi babası telefonda ona bağırıyordu kız tamam dedi sadece) bak babası bağırıyo kız sadece tamam diyo diyemedim tabi senin kocan haklı haksız beni öldüresiye dövdü eli yorulunca kemerle dövüyodu olmazs tekmeler atıyordu bir baba evladına bunu nasıl yapar ancak baba olmaması lazım diyemedim tabi eşimin yeğeninin yanında asla hiç bir zaman desteklerini görmedim hep kendi ayaklarımın üstünde durdum hatta kardeşlerimede yanlarında olduğum sürece destek oldum yaptıklarını acımı anlatmaya burası yetmez ama içimi sızlatan tek şey varki örnek anne baba gibi etrafımdakilerin yanında gerim gerim geriliyolar diyemiyorumki sizden nfret ediyorum keşke sizi hiç tanımamış olmayı isterdim şimdi iki çocuğum var ve onlar gibi olmaktan çok korkuyorum çünki ben sevgi nedir bilmedim bana bunları yaşatanlarıda allaha havale ediyorum. hayatım üstünde hep hak idda edip beni sadece eleştiren ve hırpalayan büyüklerim allah sizi nasıl biliyorsa öyle yapsın ben 34 yaşındayım hala bir çocuğun kalbiinin acıdığı gibi acıyo şuan kalbim keşke yazmasaydım bunları tek tek hepsini hatırladım