Eşle dostluk durumu

Hemen her şeyi anlatırım. Bazen en yakın arkadaşıma anlatmadigim şeyleri bile eşime anlatırım. Bilmiyorum, onun verdiği teselliden başkası yaramiyor bana belki de ondan. Ailemle olan sorunlarimi anlatmam belki doğru değil ama işte duramıyorum. Ama eşimle olan sorunlarimi aileme asla anlatmam.
 
Esim en yakin dostumdur , herseyimi anlatirim , hicbirsey saklamam
Zaten sirlarimi bana karsi kullanacak karakterde bir adamla da evlenmezdim , o yuzden icim son derece rahat bu konuda
 
Annemiz bizi bir konuda eleştirir ama kv eleştirince üzülür, kırılırız. Bu adaletsiz olduğumuz anlamına gelmez. Onlar içinde kızı/gelini olarak bakarsak öyle.

Aynen katılıyorum , bir gün annem ve kayınvalidem ben de kahvaltıdalar , kahvaltı bitti ben de mutfağı toparlıyorum , çaydanlığı falan temizliyorum o sırada annem geldi ve dedi ki çaydanlığın içi için "aaa ne güzel hiç klorlanmamış , güzel yıkıyorsun " O an içimden şunu geçirdim aynısını kayınvalidem yapsaydı derdim ki açık arıyor ki hiç huyu olmamasına rağmen.
 
Bak öyle değil işte. Mesela ben eşimle olan her tartışmamı, zıtlaşmamı anneme yada babama anlatmam. Ben unuturum ama onlar unutmaz, kinlendirmeyeyim diye düşünürüm. Aynı durum eşim içinde geçerli.

Annem bir konuda eşimi eleştirdi bu yüzden kırıldım diyelim. Haksızsa ben cevabını veririm, haklıysa eşimin o yönünü düzeltmeye çalışırım. Ama eşime anlatmam. Bu bir şeyleri saklamak değil, arayı bulmaktır. Kv/gelin problemlerinin çoğu da erkeklerin bu idare edememe, olayı yönetememe beceriksizliğinden kaynaklanır bence.

Annemiz bizi bir konuda eleştirir ama kv eleştirince üzülür, kırılırız. Bu adaletsiz olduğumuz anlamına gelmez. Onlar içinde kızı/gelini olarak bakarsak öyle.

ben ailemi kendim seçmedim. onlara her şeyi anlatmam, gizlerim. ama eşimi kendim seçtim, ona her şeyi anlatabilirim. çok zaruri haller haricinde tabi.
 
Benim kocam herşeyimi bilir.
Önce Allahım sonra kocam hep derim başka da dostum yok. :KK74:
Zaten aileler ile çok yakın olduğumuzdan saklama gibi bir durum da imkansız.
Aileler arası karşılaştırma yapılmıyor galiba değil mi?
 
Herşeyi anlatmaya gerek yok ama yine de adamı dış kapının dış mandali yapma. Koca sonuçta. Siz de ailesiniz
 
Aslında insan eşiyle paylaşabilmeli. Ama benim anne babanım boşanması ve annemin evlatlarına ilgisizliğini neler yaşadığımı bilmesine rağmen ilk kızımız doğduğunda esimin " sen de annen gibi merhametsizsin" demesi kadar gücüme giden bir şey olmamıştır. Yani eşim beni benim tercihim olmayan şeylerden ötürü çok vurmuştur.
Kesinlikle ben de bundan bahsediyorum. Ailemi yetiştiğim ortamı küçümser diye düşünüyorum. Onda o potansiyeli görüyorum
 
Annem, babam ve ablamla ilgili yaşadığım bir sorunu anlatmam. Çünkü ben unuturum o unutmaz. Fakat aile, akraba meselelerimizi bilir. İlk onla paylaşırım.
 
Bak öyle değil işte. Mesela ben eşimle olan her tartışmamı, zıtlaşmamı anneme yada babama anlatmam. Ben unuturum ama onlar unutmaz, kinlendirmeyeyim diye düşünürüm. Aynı durum eşim içinde geçerli.

Annem bir konuda eşimi eleştirdi bu yüzden kırıldım diyelim. Haksızsa ben cevabını veririm, haklıysa eşimin o yönünü düzeltmeye çalışırım. Ama eşime anlatmam. Bu bir şeyleri saklamak değil, arayı bulmaktır. Kv/gelin problemlerinin çoğu da erkeklerin bu idare edememe, olayı yönetememe beceriksizliğinden kaynaklanır bence.

Annemiz bizi bir konuda eleştirir ama kv eleştirince üzülür, kırılırız. Bu adaletsiz olduğumuz anlamına gelmez. Onlar içinde kızı/gelini olarak bakarsak öyle.
Kocaman bir bravo !!! Bu kadar net anlatılanazdı 👏👏👏
 
Aynen katılıyorum , bir gün annem ve kayınvalidem ben de kahvaltıdalar , kahvaltı bitti ben de mutfağı toparlıyorum , çaydanlığı falan temizliyorum o sırada annem geldi ve dedi ki çaydanlığın içi için "aaa ne güzel hiç klorlanmamış , güzel yıkıyorsun " O an içimden şunu geçirdim aynısını kayınvalidem yapsaydı derdim ki açık arıyor ki hiç huyu olmamasına rağmen.
Yanlış düşünüyorsun canım. Bu bilinci bu düşünceyi kadinlarin kafasina yerlestiren de toplum.
 
Kesinlikle ben de bundan bahsediyorum. Ailemi yetiştiğim ortamı küçümser diye düşünüyorum. Onda o potansiyeli görüyorum
Benimkinde o potansiyel yoktu. Hatta yaşadığım sıkıntıların çoğunda yanımdaydı, bana destek oldu. Ama sonra birden değişti. Aile yapımı, yaşadığım hayatı, kardeşlerimi, eleştirmeye başladı en son da anneligimi.
Ramazan günü günahını almak istemiyorum ama annesinden çok etkileniyor. Eşimin ve benim yanında sürekli kardeşlerimi eleştiriyor ki daha çocuklar yani.
 
bu sizin suçunuz değil, ayrıca bu bir sır da değil, eşiniz çok ayıp etmiş, belli ki başka birşey demek istemiş ama düşünmeden konuşmuş olabilir, takmamaya çalışın, onun kendi ayıbı
Benim suçum değil ama insanlar çok acımasız bu eşim bile olsa.
 
Bakın bu toplumda kac tane anne ya da baba var ki evli evladının arkasında duruyor. Suradaki konulara bir göz atın. Bu memleket,cocuguna ve kendisine fiziksel ve psikolojik siddet uyguladığı halde kocasindan boşanmayan kadınlarla dolu. Kızına siddet uygulan ya da aldatan adam icin "Aman kızım yuvani dagitma"diyen annelerle dolu bu memleket. Burasi kocam başımdan eksik olmasınların diyarı.
Ha erkeklere gelince güvenmediğim oturup dertlesemedigim insanla evlenmezdim ben zaten
Esime bazı seylerden bahsederim. Bahsetmeme gerek yok zaten ailemin ne mal oldugunu kendisi gözleriyle gördüğü için.
Kendisi de bana sorunlari anlatir. Onun ailesi benimkine oranla daha normal bir aile. Son zamanlarda kizkardesine uyuz oldu mesela. Hatta sanırım soguklar. Gerci her zaman soguklar. Neden mi esimin küs oldugu kuzeniyle yemege gittiler diye. Benim esim de kindar. Ben de oyleyim. Surayi ayirmak lazim,ego devreye girmemeli. Ben kinleniyor muyum fazlasiyla. Esimi doldurmam. Bosver hayatim salla hayatim tarzinda konusurum. O da bana aynı sekilde. Hatta ben ondan akıl alırım. O da benden.

Benim ailem esimle benim aramda soz konusu bile olamaz çünkü benim esim benim dünyam,benim ailem benim aşkım,benim dostum. Bir daha dunyaya gelsem yine onunla evlenirim. Bu benim ilişki dinamiğim.

Ben aynı sekilde,kocasindan herseyi saklayan,ailesiyle is çeviren,gorumcesinin kaynanasinin kayinbabasının arkasindan dunya kadar kufur edip esine dolayli yoldan laf sokan,esine bizim telefonumuzu açmadı (gelin icin) dendiginde esinin onunde o nefret ettigi kaynanasini arayan insan gördüm. Insan ancak bu kadar riyakar olur. Yalniz bunlar hep hürrem sultan izlemekten :) o cok büyük zekası onun tabiriyle "kocisini evde tutmaya" yetmedi ama..madem o kadar ciğeri büyük entrikacı esi yuzune vurur diye biseyini anlatmiyor esine guvenmiyor ama esine guleryuz gösteriyor surekli evde otursun kocasi. Kocasi sokaktan eve gelmiyor. Neden mi? Erkekler boyle seyleri yemiyorlar. Erkekleri aptal zannetmemek lazım.

Kendisine samimi gormuyorsa kocasini ya da karısını bir insan evlenmesin. Ciddiyim. Zaten bu dünyada sır diye birsey yoktur. Dunku bir konuya da yazdim.

Asla tasvip ettigimden degil ama senelerce 17 18 sene 20 sene öz anne babasiyla konusmayan insanlar var. Defterlerini karıştırsan neler çıkar. Onlar da evleniyor,coluk cocuga karışıyorlar,düğünlerine annesi babasi gelmiyor.. Iyi o zaman evlenecek diye annesiyle barışsın yalandan

Bizim milletin zihniyeti bu. Koca eldir. Koca yabancidir. Ama ayni yatakta sevisirken hic te el olmuyor🤣🤣🤣
 
Valla eşim hayatıma dair her şeyi bilir hatta üniversite yıllarımdan arkadaşlarım var kim bana ne kazık atmış kim vefali bilir filan, şimdi de öyle canım sıkkınsa anlatırım aile ya da arkadas fark etmez en iyi arkadaşım dostumdur. Babama anneme kardeşlerime karşı saygılıdır haklı olduğum bir konuda dahi beni fisneklemez onlar senin büyüğün öyle yapma böyle deme alttan al yaptığın doğru değil der beni dizginler. Aynı şekilde ben de onun her şeyini bilirim ailesiyle alakalı olsun arkadaş durumları olsun hiç de ona karşı bunu kullanmak aklıma gelmedi. Birbirinize daha çok şifa olmayı tercih ediyoruz. Eğer eşinizle daha önceden bu konularda sıkıntı yaşamadıysanız neden bu şekilde kendinizi dizginliyorsunuz ya da eşiniz hakkında böyle düşünüyorsunuz anlamadım ben
 
Eşime her şeyi anlatırım. Her şeyimi anlatacak kadar güvenmediğim, yarın öbür gün anlattıklarımı bana karşı kullanma potansiyelindeki adamla ne işim olur diye düşünüyorum. Aileden anladığım budur. Her koşulda yanımda olacağını bilmek, sıkıntılarımı elinden geldiğince anlamaya çalıştığını görmek, hiçbir şey yapamayacağı konularda sadece dinlemesi bile ona olan bağımı güçlendiriyor. Bu böyle mi olmalıdır, doğrusu bu mudur bilemem, hayatlarımız tek bir formüle bağlı olamaz neticede. Benim ihtiyacım olan buydu, buna uygun bir eşim oldu şükür, böyle de yaşıyorum.
 
Merhabalar hepinize.
Ben kendi ailemle sorunlar yaşıyorum şu sıralar. Aslında bitmeyecek şeyler de var aramızda. İlgisizlik, yanlış yetiştirme. Bunlar beni şimdi de etkiliyor. Bu konuda çok ayrıntı vermek istemiyorum. Benim merak ettiğim şey, siz kendi aile sorunlarınızı ne kadar eşinizle paylaşıyorsunuz? Dostluğunuzun sınırı nedir?
Ben neredeyse hiç anlatmıyorum. Onun anladığı sorunlar oluyor mesela. Geçiştiriyorum. Açık vermemeye çalıyorum resmen. Sonra aileme tavır alır ya da kendisininki ile karşılaşacak diye çekiniyorum.
Sizde durum nasıl?

Ya her bişeyi anlatmam ama ufak ufak sıkıntılar oluyor bizde anlatma gereği bile duymuyorum. Eşiminkileri de aileme hiç anlatmıyorum ama şimdi "geçen gün telefonla çok oynuyosun dedi ben de bozuldum" tarzı bir şeyi tutup aileme anlatma gereği de hissetmem tabi ki. Sorunun büyüklüğüne de bağlı.
Sizin sıkıntı ne bu kadar arada anlıyor falan diyorsunuz. Böyle ciddi bir mesele mi?
İnsanlar kullanır yine de, erkekler de arada kullanıyorlar bu durumları.
 
Eşe bağlı.
İlk kavgada yüzüne vuran cinsten bir insansa zaten yere batsın öyle eşlik derdim.

Ailemle sorunum olmaz kolay kolay.Ama paylaşırım.
Ondan saklamış olmak istemem.
Hele böyle açık vermemek uğruna kırk takla atmak filan hiç yapmayacağım şey olurdu.

Eşimse bilir.
Beni ordan vurursa eşim olmamalıdır.
Herkesin yeri ayrı, özel. Ama eş en yakındır insana, ben öyle düşünüyorum. En azından ben öylesi bir ilişki içindeyim.
 
Back
X