Eslerin en dogal hakki girmeliler doguma..Onceden bende tepkiliydim, ne igrenc bisey derdim ama oyle degilmis, yasayinca anliyor insan..Insan dogum aninda kesinlikle destege ihtiyac duyuyor.Heleki normal dogum cok sabir isteyen bir olay, cocugu nefes egzersiziyle itmeye calisirken umitler tukeniyor bazi anlar diyorsunuz ki yapamiycam vs.. iste bu devrede esler devreye giriyor.Esin destegi seni daha kisa surede sonuca ulastiriyor.Ben ozellikle gormesin istedimistim bebegin dogusunu.Ne olursa olsun bakmacaksin dedim.Insan cunku o an kendinden bile tiksiniyor.Uzerimde hep bir ortu vardi, hemsirelerde ben dikkat ettigim icin ortuyu surekli tuttular ve ustum hic acilmadi.Gayet rahattim o bakimdan.Sadece basinizin ucunda elinizi tutmasi ve umidiniz tukendigi anlarda sizi cesaretlendirmesi yetiyor.Hem onun icinde bu guzel bir deneyim oluyor.Bebegin ilk anlarina tanik oluyor gobek bagini kesiyor filan.Esim normalde cok yufka yureklidir. Sen dayanamazsin bayilirsin diye dalga geciyordum.Hicde dusundugum gibi olmadi, cok sakindi dogumda.Taki ufakligi gorene kadar... Heyecandan olecekdi sanki.Baba olmustu cunku :))