benim tarzım taklit edilecek gibi değil
o yüzden yaşamadım böyle bir sorun.
yalnız üniversitedeyken taşradan gelen, ne giyinmeyi ne makyajı bilen; sosyal ilişkilerinde ve tabii duygusal hayatında son derece başarısız, özgüvensiz bir arkadaşımız vardı. çok iyi bir insan olduğunu düşündüğümüzden(hatta buna adeta iman ettiğimizden) aramıza aldık, dostluğun gerektirdiği her türlü dayanışmayı kurduk. 4 sene sonunda her anlamda tüm çehresini değiştirdiğimiz, kendine güveni tam, erkeklerin artık menziline de giren arkadaşımızın içinde bize karşı kin biriktirdiğini öğrenmiş olduk. ne ezdik, ne aşağıladık sadece üniversite ortamına girdiği gibi çıkmasın, biraz kentli zevkleri olsun istedik. demek ki hiç kimseyle eşitsiz ilişki kurmayacakmışız diye özeleştiri verdik.
hala aklımdan çıkmayan ve "elin kezbanına harcadığımız zamana, gösterdiğimiz tahammüle yazık" diye kendimi yatıştırdığım yol kazam budur.
bir insanın önce rol modeli oluyorsun sonra vefasızca,insafsızca hedefine yerleşiyorsun.