Ev Cehennem gibi adeta kızlar çok canım acıyor, ağlıyorum :(

canacisi .!.:

Merhaba bayanlar. Konuya geçmeden önce kendi hakkımda biraz bilgi vereyim. Ben 31 yaşındayım. Küçüklüğümde ailem beni ezik, pasif, kendine güvensiz bir birey olarak yetiştirdi. Kısacası ezdiler. Ortaokul-lise hayatında bunun acısını çok çektim, zorbalığa uğradım hatta onur kırıcı bir lakap takıldı bana. Bunu aileme anlattım ve onlar gidip okul müdürüyle konuşmuşlardı. Ama sonra tüm ailem evde beni o lakapla çağırmaya başladılar. Bu benim hayatımın en canımı yakan, en hassas noktasıdır kızlar. Ama çok sessiz ve sinmiş biriydim. Bu arada ailemde hiç birbirine saygılı,mesafeli bir aile olmamıştır.Mesela bir hata yapsam babam ağzına gelen hakaretleri sayardı. Gelen misafirlerin yanında beni aşağılar ve onur kırıcı lakabı söylerdi. Sonuçta ben pasif biri oldum çıktım. Ama kendimi derslerime verdim, çabaladım ve meslek sahibi oldum çok şükür. Ben başarılar kazandıkça ve yaş arttıkça ailemde bana saygı da arttı, o hakaretler lakaplar bir ölçüde bitti. Ama yine de eziyorlar. Mesela akşam arkadaşlarımla buluşsam annem bana hakaret eder, "nerdeydin, otele mi gittin, erkeklerle mi si...tin" gibi şeyler demişti en son. Neyse.

Ben az da olsa özgüven kazansam da istediğim düzeyde değilim. Arkadaşım yok. Ailem bunu ara sıra kafama kakar. Ama arkadaş edinmek için bir yere gitsem akşam "nerdeydin" diye sorguya çekilirim. Neyse kızlar. Benim en canımı yakan, en hassas noktam bana takılan onur kırıcı lakap.Keşke kişisel tarihimde böyle bir kara leke olmasaydı ama oldu işte ve zaman geriye alınamıyor Ve ailem de hassas noktamın bu olduğunun bilincinde. Cumartesi günü yani dün annem odama girdi, ve beni bir konuda tenkit ederken o onur kırıcı lakabın olduğu deyim gibi şeyleri söyledi 2 defa söyledi. Ah keşke sinirlerime hakim olsaydım ama olamadım, canım çok yanmıştı o lakabı duyunca ve ben de başka bir konuyla ilgili onu sinir edecek şeyler dedim. ve 3 saat boyunca ağız dalaşına girdik. O benim canımı yakmak için onur kırıcı lakabı belki 100 defa tekrar etti, "senin kimin var, senin kimsen yok, arkadaşın bile yok, bak benim oğlum nasıl seviyor beni" diye abimden gelen mesajları gösterdi. Evde kaldın kız kurusu felan dedi. Ben bunda da hassasım, 2 yıl önce evlenme durumum olmuştu ama ailem küçük görmüştü çocuğun ailesini. Ben de sizin yüzünüzden dedim, çocuğun anneme ettiği hakaretleri söyledim. Annem kalp hastası ve üç yıl önce ameliyat olmuştu "bi ölemedin,bir geberemedin,bi kurtulamadım senden,öl artık, geber artık" felan dedim ama kızlar gözüm kararmıştı artık. daha başka hakaretler de ettim, o bana o..pu, f..hişe deyince ben de oo..pu sensin dedim. Sonra dövüştük, ben sinir krizi geçirip balkondan kendimi atmaya teşebbüs ettim gözüm kararmıştı son anda beni tuttu. Karşılıklı irbirimizi kırdık yani ve bana beddualar etti. Sonra tatlıya bağlamaya çalıştık ama kırgınlık geçmiyor.

Pazar günü yani bugün de odama aniden girdi ve kendisini arayanları tek tek saydı, bak benim çevreme dedi. Abimden gelen mesajı gösteri bak dedi. Ben de tel.de 1 saat konuştum deyince, atma kızım sen ömrün boyunca 1 saat telefonda konuşmuş musundur dedi. Benim gene canım yandı ağlamaklı oldum. Benim eski ilişkimin onun yüzünden evliliğe gitmediğini söyledim. O da sinirlendi ve ekmek tabağını kafama attı. Kısaca cehennem azabı gibi bir hafta sonu geçirdim, üstelik bugün kandilmiş. Ruh halim berbat, keşke böyle olmasaydı ama o onur kırıcı lakap benim en can yakıcı hassas noktam Güya neler yapacaktım haftasonunda cehennem gibi geçti ama. Kızlar dertleşmeye çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

canacisi .!.:

Merhaba bayanlar. Konuya geçmeden önce kendi hakkımda biraz bilgi vereyim. Ben 31 yaşındayım. Küçüklüğümde ailem beni ezik, pasif, kendine güvensiz bir birey olarak yetiştirdi. Kısacası ezdiler. Ortaokul-lise hayatında bunun acısını çok çektim, zorbalığa uğradım hatta onur kırıcı bir lakap takıldı bana. Bunu aileme anlattım ve onlar gidip okul müdürüyle konuşmuşlardı. Ama sonra tüm ailem evde beni o lakapla çağırmaya başladılar. Bu benim hayatımın en canımı yakan, en hassas noktasıdır kızlar. Ama çok sessiz ve sinmiş biriydim. Bu arada ailemde hiç birbirine saygılı,mesafeli bir aile olmamıştır.Mesela bir hata yapsam babam ağzına gelen hakaretleri sayardı. Gelen misafirlerin yanında beni aşağılar ve onur kırıcı lakabı söylerdi. Sonuçta ben pasif biri oldum çıktım. Ama kendimi derslerime verdim, çabaladım ve meslek sahibi oldum çok şükür. Ben başarılar kazandıkça ve yaş arttıkça ailemde bana saygı da arttı, o hakaretler lakaplar bir ölçüde bitti. Ama yine de eziyorlar. Mesela akşam arkadaşlarımla buluşsam annem bana hakaret eder, "nerdeydin, otele mi gittin, erkeklerle mi si...tin" gibi şeyler demişti en son. Neyse.

Ben az da olsa özgüven kazansam da istediğim düzeyde değilim. Arkadaşım yok. Ailem bunu ara sıra kafama kakar. Ama arkadaş edinmek için bir yere gitsem akşam "nerdeydin" diye sorguya çekilirim. Neyse kızlar. Benim en canımı yakan, en hassas noktam bana takılan onur kırıcı lakap.Keşke kişisel tarihimde böyle bir kara leke olmasaydı ama oldu işte ve zaman geriye alınamıyor Ve ailem de hassas noktamın bu olduğunun bilincinde. Cumartesi günü yani dün annem odama girdi, ve beni bir konuda tenkit ederken o onur kırıcı lakabın olduğu deyim gibi şeyleri söyledi 2 defa söyledi. Ah keşke sinirlerime hakim olsaydım ama olamadım, canım çok yanmıştı o lakabı duyunca ve ben de başka bir konuyla ilgili onu sinir edecek şeyler dedim. ve 3 saat boyunca ağız dalaşına girdik. O benim canımı yakmak için onur kırıcı lakabı belki 100 defa tekrar etti, "senin kimin var, senin kimsen yok, arkadaşın bile yok, bak benim oğlum nasıl seviyor beni" diye abimden gelen mesajları gösterdi. Evde kaldın kız kurusu felan dedi. Ben bunda da hassasım, 2 yıl önce evlenme durumum olmuştu ama ailem küçük görmüştü çocuğun ailesini. Ben de sizin yüzünüzden dedim, çocuğun anneme ettiği hakaretleri söyledim. Annem kalp hastası ve üç yıl önce ameliyat olmuştu "bi ölemedin,bir geberemedin,bi kurtulamadım senden,öl artık, geber artık" felan dedim ama kızlar gözüm kararmıştı artık. daha başka hakaretler de ettim, o bana o..pu, f..hişe deyince ben de oo..pu sensin dedim. Sonra dövüştük, ben sinir krizi geçirip balkondan kendimi atmaya teşebbüs ettim gözüm kararmıştı son anda beni tuttu. Karşılıklı irbirimizi kırdık yani ve bana beddualar etti. Sonra tatlıya bağlamaya çalıştık ama kırgınlık geçmiyor.

Pazar günü yani bugün de odama aniden girdi ve kendisini arayanları tek tek saydı, bak benim çevreme dedi. Abimden gelen mesajı gösteri bak dedi. Ben de tel.de 1 saat konuştum deyince, atma kızım sen ömrün boyunca 1 saat telefonda konuşmuş musundur dedi. Benim gene canım yandı ağlamaklı oldum. Benim eski ilişkimin onun yüzünden evliliğe gitmediğini söyledim. O da sinirlendi ve ekmek tabağını kafama attı. Kısaca cehennem azabı gibi bir hafta sonu geçirdim, üstelik bugün kandilmiş. Ruh halim berbat, keşke böyle olmasaydı ama o onur kırıcı lakap benim en can yakıcı hassas noktam Güya neler yapacaktım haftasonunda cehennem gibi geçti ama. Kızlar dertleşmeye çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

canacisi .!.:

Merhaba bayanlar. Konuya geçmeden önce kendi hakkımda biraz bilgi vereyim. Ben 31 yaşındayım. Küçüklüğümde ailem beni ezik, pasif, kendine güvensiz bir birey olarak yetiştirdi. Kısacası ezdiler. Ortaokul-lise hayatında bunun acısını çok çektim, zorbalığa uğradım hatta onur kırıcı bir lakap takıldı bana. Bunu aileme anlattım ve onlar gidip okul müdürüyle konuşmuşlardı. Ama sonra tüm ailem evde beni o lakapla çağırmaya başladılar. Bu benim hayatımın en canımı yakan, en hassas noktasıdır kızlar. Ama çok sessiz ve sinmiş biriydim. Bu arada ailemde hiç birbirine saygılı,mesafeli bir aile olmamıştır.Mesela bir hata yapsam babam ağzına gelen hakaretleri sayardı. Gelen misafirlerin yanında beni aşağılar ve onur kırıcı lakabı söylerdi. Sonuçta ben pasif biri oldum çıktım. Ama kendimi derslerime verdim, çabaladım ve meslek sahibi oldum çok şükür. Ben başarılar kazandıkça ve yaş arttıkça ailemde bana saygı da arttı, o hakaretler lakaplar bir ölçüde bitti. Ama yine de eziyorlar. Mesela akşam arkadaşlarımla buluşsam annem bana hakaret eder, "nerdeydin, otele mi gittin, erkeklerle mi si...tin" gibi şeyler demişti en son. Neyse.

Ben az da olsa özgüven kazansam da istediğim düzeyde değilim. Arkadaşım yok. Ailem bunu ara sıra kafama kakar. Ama arkadaş edinmek için bir yere gitsem akşam "nerdeydin" diye sorguya çekilirim. Neyse kızlar. Benim en canımı yakan, en hassas noktam bana takılan onur kırıcı lakap.Keşke kişisel tarihimde böyle bir kara leke olmasaydı ama oldu işte ve zaman geriye alınamıyor Ve ailem de hassas noktamın bu olduğunun bilincinde. Cumartesi günü yani dün annem odama girdi, ve beni bir konuda tenkit ederken o onur kırıcı lakabın olduğu deyim gibi şeyleri söyledi 2 defa söyledi. Ah keşke sinirlerime hakim olsaydım ama olamadım, canım çok yanmıştı o lakabı duyunca ve ben de başka bir konuyla ilgili onu sinir edecek şeyler dedim. ve 3 saat boyunca ağız dalaşına girdik. O benim canımı yakmak için onur kırıcı lakabı belki 100 defa tekrar etti, "senin kimin var, senin kimsen yok, arkadaşın bile yok, bak benim oğlum nasıl seviyor beni" diye abimden gelen mesajları gösterdi. Evde kaldın kız kurusu felan dedi. Ben bunda da hassasım, 2 yıl önce evlenme durumum olmuştu ama ailem küçük görmüştü çocuğun ailesini. Ben de sizin yüzünüzden dedim, çocuğun anneme ettiği hakaretleri söyledim. Annem kalp hastası ve üç yıl önce ameliyat olmuştu "bi ölemedin,bir geberemedin,bi kurtulamadım senden,öl artık, geber artık" felan dedim ama kızlar gözüm kararmıştı artık. daha başka hakaretler de ettim, o bana o..pu, f..hişe deyince ben de oo..pu sensin dedim. Sonra dövüştük, ben sinir krizi geçirip balkondan kendimi atmaya teşebbüs ettim gözüm kararmıştı son anda beni tuttu. Karşılıklı irbirimizi kırdık yani ve bana beddualar etti. Sonra tatlıya bağlamaya çalıştık ama kırgınlık geçmiyor.

Pazar günü yani bugün de odama aniden girdi ve kendisini arayanları tek tek saydı, bak benim çevreme dedi. Abimden gelen mesajı gösteri bak dedi. Ben de tel.de 1 saat konuştum deyince, atma kızım sen ömrün boyunca 1 saat telefonda konuşmuş musundur dedi. Benim gene canım yandı ağlamaklı oldum. Benim eski ilişkimin onun yüzünden evliliğe gitmediğini söyledim. O da sinirlendi ve ekmek tabağını kafama attı. Kısaca cehennem azabı gibi bir hafta sonu geçirdim, üstelik bugün kandilmiş. Ruh halim berbat, keşke böyle olmasaydı ama o onur kırıcı lakap benim en can yakıcı hassas noktam Güya neler yapacaktım haftasonunda cehennem gibi geçti ama. Kızlar dertleşmeye çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

canacisi .!.:

çok teşekkür ederim. 20 yaşından beri çalışıyorum ve birikmiş baya param var. ayrı eve çıkmak en büyük rüyam ama kendime güvenemiyorum. ailem beni ezik biri olarak yetiştirdi. insan ne kadar kendini yetiştirse de tortuları kalıyor. hayat karşısında çok fazla ürkek, çok fazla korkağım.

aynı evde de sosyalleşme girişimlerim oluyor ama sonra annemin suratını çekmek, sorgulamaları çekmek, beni gerçekten çok yoruyor.ben her defasında kendimi anlatmak zorunda olmak istemiyorum. 31 yaşındayım kafam çekmiyor artık.

Genişletmek için tıkla...

canacisi .!.:

hayat karşısında ürkeklik, korkaklık, kendine güvenememe, tembellik... işte sorunlarım bunlar.

Genişletmek için tıkla...

canacisi .!.:

Merhaba bayanlar. Konuya geçmeden önce kendi hakkımda biraz bilgi vereyim. Ben 31 yaşındayım. Küçüklüğümde ailem beni ezik, pasif, kendine güvensiz bir birey olarak yetiştirdi. Kısacası ezdiler. Ortaokul-lise hayatında bunun acısını çok çektim, zorbalığa uğradım hatta onur kırıcı bir lakap takıldı bana. Bunu aileme anlattım ve onlar gidip okul müdürüyle konuşmuşlardı. Ama sonra tüm ailem evde beni o lakapla çağırmaya başladılar. Bu benim hayatımın en canımı yakan, en hassas noktasıdır kızlar. Ama çok sessiz ve sinmiş biriydim. Bu arada ailemde hiç birbirine saygılı,mesafeli bir aile olmamıştır.Mesela bir hata yapsam babam ağzına gelen hakaretleri sayardı. Gelen misafirlerin yanında beni aşağılar ve onur kırıcı lakabı söylerdi. Sonuçta ben pasif biri oldum çıktım. Ama kendimi derslerime verdim, çabaladım ve meslek sahibi oldum çok şükür. Ben başarılar kazandıkça ve yaş arttıkça ailemde bana saygı da arttı, o hakaretler lakaplar bir ölçüde bitti. Ama yine de eziyorlar. Mesela akşam arkadaşlarımla buluşsam annem bana hakaret eder, "nerdeydin, otele mi gittin, erkeklerle mi si...tin" gibi şeyler demişti en son. Neyse.

Ben az da olsa özgüven kazansam da istediğim düzeyde değilim. Arkadaşım yok. Ailem bunu ara sıra kafama kakar. Ama arkadaş edinmek için bir yere gitsem akşam "nerdeydin" diye sorguya çekilirim. Neyse kızlar. Benim en canımı yakan, en hassas noktam bana takılan onur kırıcı lakap.Keşke kişisel tarihimde böyle bir kara leke olmasaydı ama oldu işte ve zaman geriye alınamıyor Ve ailem de hassas noktamın bu olduğunun bilincinde. Cumartesi günü yani dün annem odama girdi, ve beni bir konuda tenkit ederken o onur kırıcı lakabın olduğu deyim gibi şeyleri söyledi 2 defa söyledi. Ah keşke sinirlerime hakim olsaydım ama olamadım, canım çok yanmıştı o lakabı duyunca ve ben de başka bir konuyla ilgili onu sinir edecek şeyler dedim. ve 3 saat boyunca ağız dalaşına girdik. O benim canımı yakmak için onur kırıcı lakabı belki 100 defa tekrar etti, "senin kimin var, senin kimsen yok, arkadaşın bile yok, bak benim oğlum nasıl seviyor beni" diye abimden gelen mesajları gösterdi. Evde kaldın kız kurusu felan dedi. Ben bunda da hassasım, 2 yıl önce evlenme durumum olmuştu ama ailem küçük görmüştü çocuğun ailesini. Ben de sizin yüzünüzden dedim, çocuğun anneme ettiği hakaretleri söyledim. Annem kalp hastası ve üç yıl önce ameliyat olmuştu "bi ölemedin,bir geberemedin,bi kurtulamadım senden,öl artık, geber artık" felan dedim ama kızlar gözüm kararmıştı artık. daha başka hakaretler de ettim, o bana o..pu, f..hişe deyince ben de oo..pu sensin dedim. Sonra dövüştük, ben sinir krizi geçirip balkondan kendimi atmaya teşebbüs ettim gözüm kararmıştı son anda beni tuttu. Karşılıklı irbirimizi kırdık yani ve bana beddualar etti. Sonra tatlıya bağlamaya çalıştık ama kırgınlık geçmiyor.

Pazar günü yani bugün de odama aniden girdi ve kendisini arayanları tek tek saydı, bak benim çevreme dedi. Abimden gelen mesajı gösteri bak dedi. Ben de tel.de 1 saat konuştum deyince, atma kızım sen ömrün boyunca 1 saat telefonda konuşmuş musundur dedi. Benim gene canım yandı ağlamaklı oldum. Benim eski ilişkimin onun yüzünden evliliğe gitmediğini söyledim. O da sinirlendi ve ekmek tabağını kafama attı. Kısaca cehennem azabı gibi bir hafta sonu geçirdim, üstelik bugün kandilmiş. Ruh halim berbat, keşke böyle olmasaydı ama o onur kırıcı lakap benim en can yakıcı hassas noktam Güya neler yapacaktım haftasonunda cehennem gibi geçti ama. Kızlar dertleşmeye çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

canacisi .!.:

ayrı ev tutma hayalim var ama kendime güvenim yok yapabilir miyim diye.ev işleri konusunnda sıfırım. ömrüm yatılı okullarda geçti. annem de takıntı ölçüsünde titiz, bana yemek öğretecekti bir defa ama herşeyi elimden alıp kendi yapıyordu. böyle işte. beceriksizk bir insanım.

Genişletmek için tıkla...