arkadaşım Allah yardımcın olsun. eşinin annesinin evine taşınmak istemesi çok büyük bir sorun ama bence daha büyüğü seni kendisine bağımlı düşünmesi bence. bunu düşünmesine neden olan bir davranışın mı oldu acaba?
sana tabi ki şöyle yap böyle yap diyemem. ama ben olsam öncelikle güzel bir şekilde anlatırım sakince. bu kararı ikimizin vermesi gerektiğini, iki kişi çalıştığımızı ve zorluğu iki kişi yaşadığımızı, masrafları tekrar gözden geçirerek gereksiz masrafları kısabileceğimizi, evli bir çiftin mutlu ve huzurlu olması, daha önemlisi bir aile olmaları için baş başa yaşayıp zorlukları da güzel günler ide beraber yaşamaları gerektiğini anlatırdım. bu yaptığını ilk kez olduğu için görmezden geldiğimi, bu gibi büyük konularda tek başına karar veremeyeceğini söylerdim. ama tabiki bunu ciddi bir şekilde söylerdim, naz yaparak değil. eğer gerçekten kararlı görürse kadını bence düşünceleri değişecektir. ha değişmedi aksine bağırmaya, dayatmaya başladı. ben o zaman 'sana ve kararlarına saygı duyuyorum. eğer annenle yaşamak istiyorsan tabiki yaşayabilirsin. tabi bunu evlenmeden önce söyleseydin ikimiz içinde daha iyi olurdu ama demek ki annenden ayrı kalamayacağını o zaman düşünmemiştin anlayabiliyorum. ama benim evlilikten beklediğim bu değil. ben eşimle baş başa yaşamak ve bir aile olmak istiyorum.' derdim.
ama tabi ki herkesin yaşam görüşü farklı. ben bunları gerçekten düşündüğüm için söylerim blöf yapmak için değil.
çok uzattım kusura bakma ama sana tavsiyem ne karar verirsen arkasında dur ve kararlı ol. şimdi dayanamayıp kabul edersen, oraya taşınınca kocanla aranı bozma. üzülen yine sen olursun çünkü, başkada kimseye bir şey olmaz