bekarken maaşımı hep babama vedim
hatta ilk atandığımdaki maaşımı dayıma sonrasını kuzenime (aşırı ihtiyaçlılardı hibe etmiş oldum ) 3.den itibaren babama verdim.
babam harçlık verdi hep harcamalrım dışında 2 çeyrek alıp koyabilirdim o zman ucuzduda.
hiç biriktirmedim.kardeşlerim üniv deydiler.babam yeni emekli olmuştu. pişmanlıkta duymadım.
şimdi kardeşlerim işe başladılar biri diğrenin öyk sını ödüyo biraz eve katkıda bulunuyo, biriktiriyor (ki şehir dışında yaşıyo).
diğeride hem biriktiriyor hem eve katkıda bulunuyo.
başlarda kardeşlerim bencil gelmişti üzülmüştüm verdiklerime ama şimdi iyikide diyorum.
bizim ailemizde sen ben yoktur kimde ihtiyaç varsa ona destek olunur.
erkek kardeşim evlenecek kız kardeşimle ona köşe takımı aldık üstelikte.
ben ablalık yapmak zorunda hissediyorum kendimi, onları yönlendirmek benim görevim.
onlarda benden farklısını yapmadılar.
annem çocuğuma bakıyo biraz ona veriyorum.eşimde saolsun gerektiğinde veririm ses etmez.
çünkü benim her düştüğüöde elimi tutanların ailemin olduğunu bilir.
ömrünce insna kendisi harcayacak zaten o parayı.eğerki ailenin ihtiyacı varsa ve az da olsa kıymet bilecekse destek olunmalı.
onların hakkı 3-5 kuruşla ödenmez.Birikime gelince ayda 50 lira bile olsa atmak şartmış.
doğum sonrası az bi birikimim çok yaramı kapattı.
işe başlayalı 1,5 ay oldu.diğer ay birikime başlayacağım.zaten benim içinde şart ev araba değil meselem yeniden
tüp bebek tedavim için ...