Merhabalar ben üniversiye ve 6 yıllık kariyerden sonra ev hanımı olup çocuklarıma bakmayı tercih edenlerdenim. Elbetteki tercihimi çalışmaktan yana kullanabilirdim ama çocuklarımı kimseye teslim etmek istemedim. Varsın bir oyuncakları olsun ama anneleriyle oynasınlar. Varsın bir alışverişte et almayalım fakat yorgun bir anne ile olmasınlar. Hep ilk eğitimi benden alsınlar istedim. Şuan büyük 3,5 küçük 2,5 yaşında. Bende vakit değerlendirmek ve daha çok ilim için 2. üniversite tercihimi kullanıyorum. Belki oğullarımı okula gönderince çalışabilirim, bu benim tercihim. Eşim asla ve asla karışmaz bu konuya. Asıl konuya dönecek olursak; ben toplumumuzdaki ev hanımına bakış açısını anlayamıyorum. Çalışan hanım güçlü ve ayakta ama! ev hanımı yatıyor modundalar. Niyetim karşılaştırma yapmak değil, bana göre çalışanda, ev hanımıda değerlidir. Çünkü en önemlisi bizim, hepimizin güçlü bireyler olmamızdır. Eşim bana bakmak zorunda, çünkü ben onun hayat arkadaşıyım, çoucklarımda biricik evlatlarıdır. Toplumumuzdaki bu eş eline bakma meselesi yüzünden ara sıra eşime karşı hatalarım olmuştur. Ama sağolsun hep 'ben parayı kendim için değil, sizin için kazanıyorum' der. Yani biz yoksak hayatını bir şekilde zaten idame ettirir, onca yıl okuyup emek vermesine gerek yokki. Yapmayın hanımlar! Ev hanımlarını sadece dedikodu yapıp, totosunu devirip yatan hanımlar olarak görmeyin. Çalışma hayatınıda ev hanımlığınıda tatmış biri olarak, toplumumuzdaki çifte standartı kınıyorum.