ben çok rahat büyüdüm, ailemin maddi durumu çok çok iyi.yatlar, katlar şeklinde. etrafımdaki örnekler hep istediği için çalışan, o da genelde vakıf dernek işleri olan, eşlerinin işini verdikleri büyük davetlerle destekleyen, yardımcıları olan kadınlardı. kardeşim de sözlü, ailem hiç bir zaman çalış ya da çalışma demez. gerek de görmez, her imkan elinde zaten diye. benden çalışmamı da istemediler hiç bekarken ama ekonomik durum eksilere düşünce kendimi kanıtlamamı, bir derece eşitlememi istediler. eski toplantılara çağırılmadım hiç mesela o zamanlarda.
bense hep ailenin eğitim hastası kızıydım. dil eğitimi için, kültür gezisi için yurt dışına koşar giderdim.maddi kaygıyla çalışmak gündemim olmadı hiç, evlenene ve eşimin işleri bozulana dek. evlendiğimde de ilk yaptığım şey hemen ikinci bir akedemiye yazılmaktı mesela.
ne zaman ki başka sıkıntılara girdik, o zaman anyayı konyayı gördüm.hayatta kimseye güvenmeyeceğim dedim ve başladım. öğretmenlik hayalim değildi ama çok iyi ve donanımlı bir öğretmenim ve insanları, çocukları seviyorum. zaten ilk kpss de 70 almam alan sınavında çalışmadan da iyi olmam, yoksa diğer tarih, coğrafya zayıf şu anda, hatırlamam gerekli. bir şeyi içinden gelerek istemek içsel pekiştireçse; zorunluluklardan dolayı yapmak da dışsal pekiştireçse benim için para kazanmak dışsal bir pekiştireç. çok severek ücretli öğretmenlik yaptım mesela. sırf faydalı olmak adına ama para kazanmadım doğru düzgün, günü geçirdik.
eşim benim eski eğitim, kültür sevdama oynuyor biraz. çok şiddetli kavgalar ettik. hevesinin kırılması nasıl bir şeydir ilk defa ben şu sırada tecrübe ediyorum. iki senedir uğraşan ben, bu kavgalar ve kadın doğumdaki sorunlar nedeniyle sorguluyorum şimdi, ne için, ne uğruna diye. karar vermedim, durdurdum her şeyi. burası benim için arkadaş ortamı gibi. o yüzden danışmak istedim.
bu iki haftadır inceliyorum, iki hayatı da. akşam çocuk yatsa da çalışsam demek yerine onunla oyunlar oynuyorum. kimseyi umursamadan ben ne istiyorum, benim için iyi olan ne sorularına yoğunlaştım. plansız yaşayamıyorum ve yalnızca evde ev işleriyle. hep kendimi geliştirmem lazım. bu sorular kafamda oluştuğunda ilk işim oğlumu geçen sene verdiğim kreşe gitmek oldu mesela. çok istemişlerdi ders vermemi ama kendi derslerimden olmaz demiştim. tabi ki buyrun gelin dediler. sohbet gruplarını araştırdım. dil kursu buldum kendime. her durumda a planı, b planı, c planım hazır olmalı kafamda. her durumda. ilk büyük kavgamızı da dersaneye kayıt olduğumda yaşamıştık eşimle. yeter peşinde sürüklenmekten bıktım diye. kitaplarım elimin altında, onlara çalışıyorum. br yandan da gidip buralarla konuşuyorum.
biraz uzun oldu ama sizinle mesajlaşırken de düşünüyorum sesli bir şekilde. olumlu olumsuz her yorumunuza açığım.
