konu biraz kayıcak diye özelden msj atıcaktım ama belki okuyan arkadaşlara da fikir olur diye buradan yazmak istiyorum.
melsa34 kusura bakma arkadaşım :)
amin inşallah asudecim rabbim sana da nasip etsin inşallah gönlüne göre birini ( eğer evli değilsen )
evlenmeden önce hiç bir çekim yoktu.arkadaş gibi bile görmüyordum.hatta dikkatimi çekecek hiçbir yönü yoktu.taa ki ben ciddi düşünüyorum deyip duygularını açana kadar işte ben o an süzdüm eşimi bayan gözü ile baktım ve dedim ki
asla olmaz bana uymuyor ki tip olarak demiştim.ama sessiz bildiğin yurdum insanıydı.çok ısrar etti.8 ay uğraştı ve sırf laf olsun diye annemi dinleyerek tamam bi deneyim dedim ama Arkadaş olarak.
ama öyle bir kadermiş kiii nişanlandık ailesine gittiği ilk fırsatta beni ailesine anlatmış bana tlf açtı dedi .ben şokları yaşadım nasıl bırakırım diye düşünürken

çok detay var aralarda özetle geçiyorum.:):):) ben ki evlenene kadar elimi bile tutturmadım o ana kadar içimde en ufak sevgi bile yoktu ten uyuşmasını bırak evlilik düşüncesi yoktu 30. kadar evlenmem diyordum.en değerli çeyizimi elektrik almadığım birine armağan edecektim.benim için çok önemliydi.
sonra nişan , nikah , evlilik çok efendi bi adam.bi ortama girdiğinde kendini dinleten biri.ilk defa gülüşünü kahkahasını duymuştum hayran kalmıştım.işte benim erkeğim dedim.üzerime titremesi , beni sevmesi , vs vs çok özele girmek istemiyorum eşim deyince anlatacak kelimeler çoğalıyor.

çok özelimi ortalığa saçmayı seven biri değilim ama birilerine fikir verebiliyorsa mübarek ramazan da mutlu olurum.
ayrıca bu sitede üye yakınlarım var fazla detaya girmeyim :):):):)
ama şöyle bi düşünce de belirmesin kafanızda yakışıklı ,size değer veren ,efendi biri çıkarsa işi gücü olan hayır demeyin ama her kısmetinizi de geri tepmeyin.düşünün , taşının ,ani kararlar vermeyin.gençlere tavsiyem budur.evlilik hem çok güzel hemde ömürlük bir durum.
çünkü yalnızlık Allah a mahsustur.
bu arada melsa34 40 yaş günümüzün 30 yaşı.hayat yeni başlıyor bence