yaşımda küçük değil 25 yaşındayım özellikle araba altıktan sonra yıkıldım aileme dedim yüz vermeyim abime yemek hazırlama kahvaltı hazırlama bırak ne yaparasa kendi yapsın dinlemiyorlar bana koyanda bu evden gitsem biliyorum çok üzülücekler korkuyorum ya birşey olurda onlara ben vicdan azabı çekersem diye maadi bakımdanda zor zamanlar geçiriyoruz evden gitme isteğim biraz benim kıymetimi anlasınlar defa kez uyardım onları ben abime benzemem gururumdan ödün vermem bu gidişle beni kaybedeceksiniz diye ama aynı tas aynı hamam ikimizide aynı sevdiklerini evlat arasında ayrım olmayacağının bende anne olunca onları anlayacağımı söylüyorlar ama ben mutsuzum 1 ay sonra sınavım ben ders çalışamadım sinirimden üzüntümden pazar gününden beri annem kapımım tıklamadı açmısın kızım diye ki ben aç yatıyorum odadan dışarı hiç çıkmıyorum
babam dün anneye babaya küsülmeyeceğini söyledi bende hayır küsülebileceğini söyledim ve odamdan çıkmadım asıl olan annemin gelmesi ama hala kapımı tıklamadı ve o gelmediği sürece onlarla beraber aynı odada oturmayacağım baktım bu iş uzun sürüyor evden ayrılıp kiralık bir ev tutacağım yaşımda küçük değil başımın çaresine bakarım.
Seni çok iyi anlıyorum bekarken erkek kardeşim ailemi hiç umursamazdı ben kredi kartı borcum olmasına rağmen çok zor şartlarda para yardımında bulunurdum aileme.
Ben kesinlikle kız çocuklarının ailelerine çok düşkün olduklarını erkeklerinse genelde umursamaz davrandığına inanıyorum. Ya yetiştirilme tarzından yada yapı meselesi
Ama emin ol ailene ne kadar kızsanda sırtını çeviremeyeceksin. Ve ilerde bundan bir beş altı yıl sonra yada evlenip evinden ayrıldığın zaman kıymetin anlaşılacak. ozaman ailen seni yere göğe sığdıramayacak. benim başıma gelen bu.
evden ayrılma konusuna gelince bence eğer bu durum dışında sıkıntın yoksa asla ayrılma, çünkü ev işleri yemek vs. çok zor geliyor çalışırken insana.
Kendini asla evden soyutlama otur yemeğini ye, diğer işlere de hiç karışma ve maaşının yarısını mutlaka kendin için harca. Benim fikrim bu :)
peki kanser geçtimi çok geçmiş olsun.
Bende hastalandığımda doktor doktor gezdiğimde bir türlü nedenini bulamasdılar sonra pskolojik olduğunun söylediklerinde annem çok üzülmüştü ama unuttu şimdi daha önce lisedeykende annemle yaşadığım bir tartışma yüzünden 3 gün hiç birşey ağzıma koymadım 3 de zayıfladım okula gidip geliyordum en son baş dönmelerim başladığının biliyorum bu kadar inat olduğumu bildiği halde yemek yemeyeceğimi bildiği halde gelmiyor açmısın diye sormuyor bile şimdi açıköğretimden 2 yıllık bitirdim sonra geçiş yaptım 3 senemdeyim finaller var aklıma çalışmak bile gelmiyor evden gitmek çözüm değil biliyorum ama artık çok soğudum bu evden işten eve dönerken keşke araba bozulsada birazdaha oyalansam gitmesem diyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?