Evden kaçıp gitmeyi düşünüyorum

Ya gerçekten şuan çok kötüyüm çok berbat bir durumdayım ve buraya yazmak istedim

Ben 16 yaşındayım, 3 ay önce annem bir kazada vefat etti. 3 kardeşiz, ablam ben ve kardeşim. Kardeşim aşırı şımarık bir çocuk 4 yaşında, kesinlikle yerinde durmuyor, beni de ders çalıştırmıyor.

Aile apartmanında oturuyoruz, babaannemgil ve amcamgille aynı kattayız. Ben evden gitmek istiyorum artık çünkü evimizde huzur yok. Ders bile çalışamıyorum kardeşim çok haylaz bir çocuk bana fırsat vermiyor. Babaanemgilde zaten yaşlı oldukları için kardeşime fazla tahammül edemiyorlar. Bugün okula gidemedim hastaydım, güya biraz ders çalışırım vs dedim ama tabiki kardeşim durmadı bir sürü şeyi kırdı ben de bağırdım zaten sinirliyim, bir de babaannem geldi o sırada ona da dedim ben ders çalışıcam çalıştırmıyorsunuz sonra da düşük alınca kızarsınız falan diye. Babannemde huysuz birisi o da bana bağırdı güya bize verdikleri manevi ilgiyi yüzüme vurdu resmen . Ya çok çok yalnızım kimse beni anlamıyor. Babam desen o da hem derslerimizde başarılı olalım ister hem de kardeşimle ilgilenelim ister. Bıktım artık ya. Benim yaşımdaki kişiler hafta içlerini sevmezler hafta sonlarını iple çekerler ama bende durum tam tersi. Okul benim için evden bin kat daha iyi. Ama derslere falan da katılamıyorum artık çünkü moralim bozuk oluyor genelde, zaten kardeşim ders çalıştırmıyor bana. Her şeyimde bir sorun var. Sürekli ilaç kullanıyorum organ eksikliğim var hayatım zaten ilaçlarla geçiyor artık, iki üç gün içmeyi aksattım hemen hasta oldum off

Yemin ediyorum şu evden daha kötü bir ortam olamaz. Başıma gelebilecek şeyler bu kadar kötü olamaz. İnsanlar bana ilgi göstermiyor ve kimseye derdimi de anlatamıyorum. Ha bu arada okulu övdüm falan ama öğretmenlerim de durumumu bilmelerine rağmen hiçbirisi bana ilgi göstermiyor. Hepsi için normal bir öğrenciyim yani en azından sınıf öğretmenimizin birazcık benim psikolojimle ilgilenmesi gerekmez mi?? Onun da umrunda falan değilim.

Nereye gideceğimi bilmeden gitmek istiyorum. Zaten daha başıma ne gelebilir ki? Yanımda param da var bana yeter. Evet haberlerde neler neler okuyoruz yani ben de biliyorum ama inanın ben bu evin içerisinde çıldıracak gibi oluyorum, her an sinir krizi geçirecek gibiyim. En azından biraz kafamı dinlemek istiyorum. Kimseye bir şey demeden gitmek bir daha da geri gelmemek istiyorum. Ya ölücem ya da gidicem buralardan gerçekten başka bir yolum yok

ablacım yanlış anlama ama başımızdan bişeyler geçti biliyorum... hemen psikiyatriye git. böyle olmaz

suslumuhendis .!.:

ablacım yanlış anlama ama başımızdan bişeyler geçti biliyorum... hemen psikiyatriye git. böyle olmaz

Genişletmek için tıkla...

Yok yanlış anlamadım haklısınız ama psikiyatri ilaç verirse kullanmak istemiyorum
Bir de babama nasıl derim bilmiyorum
Rehber öğretmenimle görüşüyoruz aslında o gerekli olsa yönlendirmez miydi?

Madem bulunduğun ortamdam bu kadar nefret ediyorsun, hafta içi okulda olmayı eve tercih ediyorsun, söyle seni yatılı okula yazdırsınlar. Evden kaçmakdan daha mantıklı değil mi?

Hem gürültüden uzak okursun, hem kimseye minnet etmemiş olursun.

Cebinde 3 kuruş parayla kendi başına hayata atılma planların varsa başına çok çeşitli şeyler gelebilir. Hiç korkmuyor musun?

sonsuzgeceli .!.:

Yok yanlış anlamadım haklısınız ama psikiyatri ilaç verirse kullanmak istemiyorum
Bir de babama nasıl derim bilmiyorum
Rehber öğretmenimle görüşüyoruz aslında o gerekli olsa yönlendirmez miydi?

Genişletmek için tıkla...

Psikiyatriye gitmen gerek gerekirse ilaçda kullanacaksın aile dostum çocuğunu kaybetti küçük yaşta psikiyatriye gittiler anne-baba ilaç tedavisi gördüler doktorsuz olmaz doktora gitmen şart,ayrıca evden kaçmayı falan aklından çıkart dışarısını evinden iyi değil.

Kuzum öncelikle başın sağ olsun. Yaşadıkların gerçekten çok zor. Ne yazık ki dünyada çok fazla acı var ve bunlar malesef bizim hayatlarımıza da yansıyor. Birazcık sabret ve üniversiteyi besle. İstersen bu süreci bir psikologla beraber geçir. Yaşadığın şeyler evet hiç kolay değil ama insanlardan bir şeyler bekleme çünkü her zaman beklentilerine karşılık bulamayabilirsin. Ne yazık ki bu durumdan kendini kurtarabilecek olan yine sensin. İçinde bulunduğumuz durumun düzensizliğinden rahatsız olduğunu anlayabiliyorum. Kolay değil ama bu düzensizlik içinde kendi düzenini kurmaya çalış ve sabret

Başın sağolsun canım benim. Ama kaçmak kesinlikle çözüm değil. Şu an nefret ettiğin o ev dışarıdan iyidir.

Bi arkadaşın söylediği gibi yatılı okula gidebilirsin istersen. Kardeşin de daha çok küçük onu da anlamaya çalış. Neyin doğru neyin yanlış olduğunu daha bilemez ki o da sizden ilgi görmek istiyordur.

Samsonn .!.:

Madem bulunduğun ortamdam bu kadar nefret ediyorsun, hafta içi okulda olmayı eve tercih ediyorsun, söyle seni yatılı okula yazdırsınlar. Evden kaçmakdan daha mantıklı değil mi?

Hem gürültüden uzak okursun, hem kimseye minnet etmemiş olursun.

Cebinde 3 kuruş parayla kendi başına hayata atılma planların varsa başına çok çeşitli şeyler gelebilir. Hiç korkmuyor musun?

Genişletmek için tıkla...

Yazdırmazlar ki asla.. Yazdırsalar giderim ama babam babannem dedem asla izin vermezler gitmeme.

Korkmuyorum ki eğer kalabilecek bir yer kalırsam her şeyi düzene sokarım en azından sadece ben olduğum için kendimi düşünürüm burdaki gibi en az elli kişinin de hareketleriyle ilgilenmem

BitAnem, Allah annene rahmet eylesin sizlere de sabır versin.

Düşündüğün şeyler sana ne kadar normal geliyorsa bana da o kadar anormal geliyor. Sakın evden kaçıp gitmeyi düşünme, minik kardeşin elbet yaramazlık yapacak lütfen ona da bağırma. Ablasısın sen onun, annesinin yokluğu onu da kötü etkilemiştir. Bu süreçte kimse senden tüm notlarının 100 olmasını beklemez zaten. Derslerini aksat demiyorum ama ders çalışamıyorum diye kendine dünyayı dar etme. Bulunduğun şehirde kütüphane vardır gidip orada ders çalışabilirsin çok bunaldığında,

Başın sağolsun. Annesizlik çok zor bilirim. 16 yaşındasın şu an tek derdinin derslerin olması gerekirdi değil mi. Ama işte hayat biz annesizlere çok zor.
Bir de şu acıdan bak durumuna kardeşin 4 yaşında anneye en muhtac zamanları. Sen ona kol kanat germelisin. Kardeşine kızıp evden kaçmak neden.
Bu dönemde ailece psikoloğa gitmelisiniz.
Rabbim yardımcınız olsun

deniztanricasi .!.:

Kuzum öncelikle başın sağ olsun. Yaşadıkların gerçekten çok zor. Ne yazık ki dünyada çok fazla acı var ve bunlar malesef bizim hayatlarımıza da yansıyor. Birazcık sabret ve üniversiteyi besle. İstersen bu süreci bir psikologla beraber geçir. Yaşadığın şeyler evet hiç kolay değil ama insanlardan bir şeyler bekleme çünkü her zaman beklentilerine karşılık bulamayabilirsin. Ne yazık ki bu durumdan kendini kurtarabilecek olan yine sensin. İçinde bulunduğumuz durumun düzensizliğinden rahatsız olduğunu anlayabiliyorum. Kolay değil ama bu düzensizlik içinde kendi düzenini kurmaya çalış ve sabret

Genişletmek için tıkla...

Kendi düzenimi en az üç yıl sonra üniversiteye başlayınca kurabilirim ve üç yıl asla dayanamam ki bu evde

sonsuzgeceli .!.:

Kendi düzenimi en az üç yıl sonra üniversiteye başlayınca kurabilirim ve üç yıl asla dayanamam ki bu evde

Genişletmek için tıkla...

Şu an sana böyle geliyor ama durum kötü de olsa alışıyor insan. Dediğim gibi kendine biraz zaman ver

sonsuzgeceli .!.:

Yazdırmazlar ki asla.. Yazdırsalar giderim ama babam babannem dedem asla izin vermezler gitmeme.

Korkmuyorum ki eğer kalabilecek bir yer kalırsam her şeyi düzene sokarım en azından sadece ben olduğum için kendimi düşünürüm burdaki gibi en az elli kişinin de hareketleriyle ilgilenmem

Genişletmek için tıkla...

Ya güzel kardeşim, sen 16 yaşında değil misin? Kaç paran var? Ayda 5 bin bile eline geçse, sen reşit değilsin, ne kira ödeyebilir, ne fatura üzerine alabilirsin. Kimlere güveneceksin bu çocuk yaşında bu işler için?

Ya yurda yazdırın ya evden kaçıcam de ailene..belki tutar. Bugün dersin yoksa aç internetten "Taken'i" izle. Paris'de geçen, Liam Nelson olan.

Güzelim daha çok küçüksün. Bak kendimi örnek vereyim sana. Ben de senin gibi küçükken kaybettim annemi. Benimde başımda akıl veren bir sürü kişi oldu ama kimse bu kız iyi mi diye sormadı. Babam evlendi. Evim yuva değildi artık bambaşka bi yer oldu bir anda. Ne olduğunu anlamadım bile. Her toparlanmaya çalıştığımda başka bir şey çıktı karşıma ama yılmadım. Okudum. Kaçmayı hiç düşünmedim. Çünkü ne olursa olsun kimse beni babam gibi sevip sahip çıkmazdı ki. Çalıştım çok iyi bir üniversite kazandım. Meslek sahibi oldum. Sonra evlendim 28 yaşındayım bi de bebeğim var şimdi. Kaçmayı hiç düşünme tatlım olur mu? Kütüphanelere git ders çalışmak için. Kardeşini de sev güzelce ilgilen kızmadan bak o çok ufak daha çoğu şeyi anlamıyor. Sen bilinçli akıllı bir genç kızsın. Kardeşlerinle birbirinize sahip çıkın.

Seni biliyorum bu böyle gitmez ki.
Kendini yiyip bitiriyorsun.
Evden çıkıp gitmek yok.
Tuvalette de olsa o ders çalışılacak sen okuyacaksın.
Kütüphaneye git bir bankaya git, cafeye git çalış.
Sen yeter ki çalış.
Hırs yap.

Kardeşime çookçoook ilgi veriyoruz ne derse yapıyoruz hatta ilk zamanlar camdan dışarı oyuncak atıyordu atsın diye oyuncak vermişliğimiz bile var..

Şimdi tabi bu kadar olmasa da hala istediği şeyler hep yapılır, kardeşim zaten annemin ölmesinden önce de böyleydi ama bu olaydan sonra elbette daha da arttı. Ama artık düşünmem gereken kişi kardeşim değil de kendim olmam gerekmez mi ya sürekli başkalarını düşünüyorum kimse benim nasıl olduğumu sormuyor kimse gerekli ilgiyi göstermiyor öğretmenlerim arkadaşlarım sanki onlar için ben böyle bir olay yaşamadım da normal devam etmem gerek.. Ama öyle değil zor bir olay yaşadım yaşıyorum neden kimse empati yapmıyor ki çevremde?

cemrealper .!.:

Güzelim daha çok küçüksün. Bak kendimi örnek vereyim sana. Ben de senin gibi küçükken kaybettim annemi. Benimde başımda akıl veren bir sürü kişi oldu ama kimse bu kız iyi mi diye sormadı. Babam evlendi. Evim yuva değildi artık bambaşka bi yer oldu bir anda. Ne olduğunu anlamadım bile. Her toparlanmaya çalıştığımda başka bir şey çıktı karşıma ama yılmadım. Okudum. Kaçmayı hiç düşünmedim. Çünkü ne olursa olsun kimse beni babam gibi sevip sahip çıkmazdı ki. Çalıştım çok iyi bir üniversite kazandım. Meslek sahibi oldum. Sonra evlendim 28 yaşındayım bi de bebeğim var şimdi. Kaçmayı hiç düşünme tatlım olur mu? Kütüphanelere git ders çalışmak için. Kardeşini de sev güzelce ilgilen kızmadan bak o çok ufak daha çoğu şeyi anlamıyor. Sen bilinçli akıllı bir genç kızsın. Kardeşlerinle birbirinize sahip çıkın.

Genişletmek için tıkla...

Ya benim içimde hırs yok, hırs olsa da kardeşim sağolsun ders çalıştırmıyor bana. Okuldan gelince ya kardeşimle ilgilenicem ya da ders çalışıcam gibi davranılıyor, ama benim biraz da dinlenmem gerek. Sonuçta daha üç ay oldu düzenim hemen oluşmaz ki.. Ama beni kimse anlamıyor

Zaten üniversiteye kadar mesleğimi elene kadar ohoo belki de ölürüm o zamana kadar. Çok uzun ya içim sıkılıyor..

Canım kardeşin çok ufak ve annesini arıyor anne eksikliğinden dolayı bu şekilde davranıyor.
Aynı şekilde sende öyle. Yaşadıkların zor şeyler ama tahammül edemeyecek şeyler değil bu söylediklerin. Ailecek birlik olmanız gerekiyor. Kaçmakla çözüm bulabileceğini zannetme senin kardeşine destek olman gerekiyor. Bir de paikolojik destek alman gerekir tahammülün kalmamış kimseye.
Anlıyorum herkesten ilgi bekliyorsun ama insanlar olayı unutup hayatına bakman için seninle farklı bir şekilde davranmıyorlar.
Kardeşine karşı biraz daha anlayışlı olmalısın.
Babaannenin de canı yanıyor babanın da herkesin. Aslında hepinizin acısı ortak ama hepiniz ayrı ayrı bir başınıza yaşıyorsunuz.

Samsonn .!.:

Ya güzel kardeşim, sen 16 yaşında değil misin? Kaç paran var? Ayda 5 bin bile eline geçse, sen reşit değilsin, ne kira ödeyebilir, ne fatura üzerine alabilirsin. Kimlere güveneceksin bu çocuk yaşında bu işler için?

Ya yurda yazdırın ya evden kaçıcam de ailene..belki tutar. Bugün dersin yoksa aç internetten "Taken'i" izle. Paris'de geçen, Liam Nelson olan.

Genişletmek için tıkla...

Bilmiyorum ki ama birilerine muhtaç olmam kendim bir yere girip çalışırım
Böylelikle babannemgilde her fırsatta yüzüme vurmazlar verdikleri iki gram ilgiyi

Jameya .!.:

Canım kardeşin çok ufak ve annesini arıyor anne eksikliğinden dolayı bu şekilde davranıyor.
Aynı şekilde sende öyle. Yaşadıkların zor şeyler ama tahammül edemeyecek şeyler değil bu söylediklerin. Ailecek birlik olmanız gerekiyor. Kaçmakla çözüm bulabileceğini zannetme senin kardeşine destek olman gerekiyor. Bir de paikolojik destek alman gerekir tahammülün kalmamış kimseye.
Anlıyorum herkesten ilgi bekliyorsun ama insanlar olayı unutup hayatına bakman için seninle farklı bir şekilde davranmıyorlar.
Kardeşine karşı biraz daha anlayışlı olmalısın.
Babaannenin de canı yanıyor babanın da herkesin. Aslında hepinizin acısı ortak ama hepiniz ayrı ayrı bir başınıza yaşıyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Kardeşimin sorumluluğunu alacak yaşa değilim ki ama.. Ben daha 16 yaşındayım gün geçtikçe daha çok yoruluyorum eve gelince biraz dinlenmek sonra ders çalışmak istiyorum tüm gün kardeşime bakmak değil

Hem arkadaşlarım bence tamamen unutup gittiler benim yaşadıklarımı ve sizin dediğiniz gibi de düşünmüyorlar bence

Mesela geçen gün bir arkadaşımla konuşuyorduk bana "Ya valla ben senin daha kötü olacağını tahmin ederdim ama gayet iyisin" falan dedi.. Kötü mu durmam gerek sanki, acı çektiğimi illa ispatlamam mı gerek off ya