Arkadaşlar derdim.evim çok küçük 60m2 2 artı 1 .ilk tutarken bu kadar goze batmadı birde yeni bina vs diye ses etmedim ayrıca ev sanki daha büyüktü.ama yerleşince öyle olmadı gelen koltuklar kocaman kaldi, küçük odaya hiçbişey sığmıyor bi masa bi kurutma makinesi sığdı güya bebegime oda yapacaktım hiçbişey yapamıyorum oraya.mutfakta yada odada masaya yer yok ortaya bi masa aldık onda yiyoruz yemegi vs, tekli koltuk desen çok saçma bi şekilde tv nin önüne koyduk tv nin ünitesi vs yok zaten. Banyo çok küçük bir kişi anca giriyor o çıkmadan çamaşır vs atmak için giremem ,mesela eşim lvabodayken giremiyorum .biri aynaya bakarken biri beklemek zorunda..detay veriyorum sinirim bozuk.tasinma ihtimali de yok malum evler çok pahalı.
Asıl sıkıntı surda başlıyor hani kendime gore sevimli biseyler aksesuarlar alayım dizeyim duvarını fan süsleyeyim bii dekoratif yapınca daha i olur diyorum.yok olmuyor içimden bisey gelmiyor.ilk tuttuğumuzda böyle hissetmedim tabiki. Ama şuan resmen evden buz gibi soğumuş durumdayım.canlar temizlik yapasım bile yok o kadar diyorum hani kafayı yicem. Rahatca oturup böyle keyif yapablicegim bi köşe yok evde hani insan evini izler disardayken evim güzel evim vs der ya ben zerre ozlemiyorjm.
Kimse küçük ev tutmasın ya sonra çok pişman oluyorsunuz. Banyodan kac kere çıkarken oraya buraya bi taraflarımi çarptım sayısız..bi dolabı acmak için illa biseyi kenara itmek onu oraya çekmek bunu buraya itmek ...ya o kadar yorucu ki. Hoc öyle ikea minik ev aman minimalist aman sadelik hoşluk değil. Ne gelen misafiri rahat ettirebiliyorum ne ben rahat ediyorum. Birde yatmaya gelen oluyor ki evlere şenlik..ya tek bir odam var oturma odası bebeği kahvaltı yaptirabilcegim tek yer orası.mutfakta yer yok çünkü oturacak alan yok .sabah misafirin odasına girip yapmak zorundayım bebeği yere koymak zorundayim..kimseye gelmeyin de diyemiyorum .ama valizleri esyalari havlular derken ortalik savas alani gibi oluyor ve cok rahatsiz oluyorum.
Benim ailem gelmiyor mesela kızım o evde rahat edemiyoruz size gore ancak diyorlar ama esimin ailesi asla geri kalmıyor..
Eşim de ailesine bisey diyemiyor haliyle..ben kucağımda çocukla oraya mi oturayim buraya mi derken sinirlerim harap oluyor.
Birde kızlar allahaşkına odaya bi giriyorum mesela kayınpeder bir koltukta uzanıyor iç diğerinde. Odamızda başka sandalye vs de yok böyle ayakta dursan gel otur demezler yerde oturuyorum.
Sabah erken kalkıyorum bebek için . Ama benim vakit geçirebileceğim alan yok. O kadar saçma şekillerde saçma şeyler yapıyorum ki sırf insanlar rahat etsin aman uynamsin diye. Bu defa kendime kızıyorum sürekli neden sıkı toya maruz kalan benim diye...
sinirlerim çok bozuk ne yapayim
Asıl sıkıntı surda başlıyor hani kendime gore sevimli biseyler aksesuarlar alayım dizeyim duvarını fan süsleyeyim bii dekoratif yapınca daha i olur diyorum.yok olmuyor içimden bisey gelmiyor.ilk tuttuğumuzda böyle hissetmedim tabiki. Ama şuan resmen evden buz gibi soğumuş durumdayım.canlar temizlik yapasım bile yok o kadar diyorum hani kafayı yicem. Rahatca oturup böyle keyif yapablicegim bi köşe yok evde hani insan evini izler disardayken evim güzel evim vs der ya ben zerre ozlemiyorjm.
Kimse küçük ev tutmasın ya sonra çok pişman oluyorsunuz. Banyodan kac kere çıkarken oraya buraya bi taraflarımi çarptım sayısız..bi dolabı acmak için illa biseyi kenara itmek onu oraya çekmek bunu buraya itmek ...ya o kadar yorucu ki. Hoc öyle ikea minik ev aman minimalist aman sadelik hoşluk değil. Ne gelen misafiri rahat ettirebiliyorum ne ben rahat ediyorum. Birde yatmaya gelen oluyor ki evlere şenlik..ya tek bir odam var oturma odası bebeği kahvaltı yaptirabilcegim tek yer orası.mutfakta yer yok çünkü oturacak alan yok .sabah misafirin odasına girip yapmak zorundayım bebeği yere koymak zorundayim..kimseye gelmeyin de diyemiyorum .ama valizleri esyalari havlular derken ortalik savas alani gibi oluyor ve cok rahatsiz oluyorum.
Benim ailem gelmiyor mesela kızım o evde rahat edemiyoruz size gore ancak diyorlar ama esimin ailesi asla geri kalmıyor..
Eşim de ailesine bisey diyemiyor haliyle..ben kucağımda çocukla oraya mi oturayim buraya mi derken sinirlerim harap oluyor.
Birde kızlar allahaşkına odaya bi giriyorum mesela kayınpeder bir koltukta uzanıyor iç diğerinde. Odamızda başka sandalye vs de yok böyle ayakta dursan gel otur demezler yerde oturuyorum.
Sabah erken kalkıyorum bebek için . Ama benim vakit geçirebileceğim alan yok. O kadar saçma şekillerde saçma şeyler yapıyorum ki sırf insanlar rahat etsin aman uynamsin diye. Bu defa kendime kızıyorum sürekli neden sıkı toya maruz kalan benim diye...
sinirlerim çok bozuk ne yapayim
