- Konu Sahibi Thinkerwoman
-
- #41
O yaralar hiç iyleşmez.
Zamanla hep hatırlayıp durursun.
Neden diye sorgularsın ama yanıt bulamazsın.
Yanıt bulamadığında işin içinden hiç çıkamazsın.
Seni çok iyi anlıyorum.
Anne sevilmez mi ? Elbet seviyorum ama hani birini seversin ve o seni aldatır sonra belki yine barışırsın ama ne yar olabilirsin ne de yar olunmasına izin verirsin ya , arada kalmış bir duygu. Aşamıyorum. Ne evlat olabiliyorum hissede hissede ne de onun canının yanmasını istiyorum. Bir tür tam olamamışlık , bir türlü dolmuyor. Ruhum en çok bu ikilemden yorgun bu aralar..
Evet gerçekten imtihanım. Ancak bu imtihan nasıl geçilir , doğru olan nedir , kalbimdeki ve sırtımdakı yaralar nasıl iyileşir bilmiyorum...
Ooo kardeşlerim özellikle ablam ve abim nefret boyutuna varırıyorlar. Ben de arada araları belki yumusar diye annem şöyle iyi oldu böyle yapıyor falan diyorum ama çok kindarlar...Fikirlerine katılıyorum ve ben de aynen senin gibi fazla kalp yumuşaklığından dayanamıyorum. Ama öyle bir raddede ki bu sefer içimdeki boşluk çığlık atıyor , dolmuyor .. Onsuz da olmuyor onunla da artık...insanlara, anne baba oldukları için şartsız bir şekilde anlayış gösterilmesini desteklemiyorum. kırgınlıklarınız mutlaka vardır. ancak bence bunları hatırlayıp huzurunuzu kaçırmak yerine, annenizin ne derece değiştiğine dikkat edin. belki pişmanlıkları vardır. hatalarının farkındadır ve düzeltmek istiyordur. eğer bunlar varsa bir şans verin anne-kız ilişkinize... belki size gerçekten destek olmaya çalışarak gelmiştir. ya da bulunduğu yerden uzaklaşmak için bir kaçış yeri olarak görmüştür.
ben de babamdan dertliyim, çocukluğumdan beri süren hayalkırıklıkları çok yaşadım. her seferinde şans verdim, her seferinde geri tepti. yaptıklarımın onda birini bile hak etmiyor. ama yine de yapıyorum. farklı davranmak elimde değil, vicdanlı bir insan olduğum için, hak etmediğini, bana zarar vereceğini bile bile yapıyorum yine... onda evladına karşı sorumluluk yok ama bende var maalesef... pişmanlığını hissetsem, değiştiğini görsem geçmişi silmeye uğraşırım...
tek başınıza karar vereceğiniz bir durum değil bence, kardeşleriniz ile görüşün. ortak karar alın. anneniz evsiz değil. kendi evi varsa, orada yaşaması daha uygun. sizin bulunduğunuz yerde yaşamak istiyorsa, ayrı bir evde yaşaması daha iyi olur. kız veya erkek ailesi olsun, sürekli birlikte kalınması halinde, o evde huzur olacağını düşünmüyorum. bence kısa zamanda konuşun ailenizle. annenizi kırmadan bir şekilde ayrı eve çıkmasının daha iyi olacağından bahsedin.
anneniz de kendine bir yol çizmeli. yani gençliğini size adamış biri değil sanırım. şimdi bunu bahane ederek sizden bir beklentiye girmemeli. kendi yolunu çizmeli, gerekirse evlensin veya arkadaşlıklar kursun.
​Gerçekten de öyle , işin içinden çıkılmaz bir hal benimkisi , boğuluyorum...O yaralar hiç iyleşmez.
Zamanla hep hatırlayıp durursun.
Neden diye sorgularsın ama yanıt bulamazsın.
Yanıt bulamadığında işin içinden hiç çıkamazsın.
Seni çok iyi anlıyorum.
Allah razı olsun hem senden hem de o güzel Allah dostlarından...geçmişte böyle hissettiğin anların olduğunu düşünüyorum yazdıklarından ve annen sizinle yaşama istemesini söylemeden öncede huzurlu bir yaşantının olduğunu fark ettim... yani o sıkıntılı imtihanla dolu günlerin geçip nasıl huzuru verdiyse Rabbim bu durumdan da öyle feraha çıkartacaktır...önemli olan senin kalbinin içindeki sen kalbini bozmamaya çalış. unutma ki bir Allah dostunun da dediği gibi "GÜZEL DÜŞÜNEN GÜZEL GÖRÜR. GÜZEL GÖREN HAYATINDAN LEZZET ALIR" akışına bırak biraz su gider yolunu bulur inş. böyle seninde sıkıntın çözülecektir... Rabbim seninle olsun...
Anlayışınız ve tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim. İnsana bazen anlaşılmak duygusu bile güven veriyor.Kardeşlerinizle birlikte geçimi için gerekli parayı belirleyin , bir ev tutun , hem siz destek olun hem de kendisi çalışarak sosyal bir çevre edinsin. Abinizle barışsa bile abinizin hayatını mahvedecek . Evlenince muhtemelen eşiyle arasını bozan bir mevzu olacak. Haftanın belirli günleri biriniz gider gezdirir market alışverişini yaparsınız , biriniz gider birlikte pazarını yaparsınız , biriniz gider kılık kıyafet işlerini halleder , biriniz fatura işlerini halleder .... Gibi iş bölümü yaparak hem kendi aile huzurunuzu korursunuz hem sorumluluğu paylaşmış olursunuz hem de anneniz yalnız kalmamış olur. Çok ciddi ahlaki yada psikolojik sorunları varsa bunlarla size zarar vermeye devam ediyorsa hafta da bir psikoloğa götürmekte fayda var. Aşama kaydetsin ki hayatınızı zindana çevirmesin.
Evet ne yazıkki anne desteğine ihtiyacımız olduğu anda neler çektiğimizi kimse anlayamaz. O zor anlarımızda destek bile beklemeyiz aslında yeterki köstek olmasın , üzmesin isteriz o bile olmaz. Eline geçirdiği tornavidayla kalbimizi inceden inceden oyarken " ne yapsa annedir " denir. Okadar iyi anlıyorum ki bu duyguyu. O çocukluğumuzda incinmiş , tek başına ayakta durmaya çalışmış , her işini kendi yapmak zorunda kalmış ruhunuzu. O ruhu öldürene kadar uğraşmayın. Ailece sorumluluklarınızı paylaşın. Hatalarını , değişmesi , gelişmesi gerektiğini söyleyin. Zihinsel bir bozukluğu varsa bu konuda eğitim almasını sağlayın. Kötü davranmayın ama size kötülük etmesine de müsade etmeyin. İyi insan olmak tüm kötülüklere boyun eğmek değil , sorunları çözmek için çaba gösteriyor , yollar arıyor olmaktır.
En büyük kul hakkı çocuk hakkıymış biliyor musunuz? Bu bir hadis. Peygamberimiz söylemiş. O en korumasız günlerde küçük omuzlarınıza taşınamaz yükler yükleyen anne babalar anne baba olsalar bile Allah huzurunda hesap verecekler.
Biz onlar gibi olmayalım. Elimizden geleni yapalım. Ama bizi ezmelerine izin vererek değil.
Size hak veriyorum . Ancak sözüm onlara geçmiyor benden büyük oldukları için midir bilmem yine de konuşuyorum ,söylüyorum . Hele bir de kızmaya kalksam beni de silerler herhalde. Çalışmaya da borçları var ödeyebilmek için başladı.anneye kızgın/kırgın olmak farklı, onunla ilgili birşeye karışmamak farklı.
sonuçta, size annelik yaparken birinize ayrıcalık göstermedi diye tahmin ediyorum. EbruD bebekken ağladığı gibi hemen koştu da, abisinin yanına saatlerce uğramadı, gibi bir durum yoktur yani...
ben olsam bu durumda kardeşlerime de kızarım. çünkü bu sadece sizin sorununuz/sorumluluğunuz değil, olmamalı...
abinizle kalırken, oturdukları ev kimin? annenizin yeni işindeki maaşı dışında herhangi bir geliri var mı?
anneniz ihtiyaçtan mı çalışacak yoksa sosyalleşmek, sıkılmamak için mi çalışacak?
zorunlu mu, keyfi bir durum mu var?
bence annenizin çalışması iyi, kendine ait bir dünyası olur, sadece çocuklarının dünyasına dahil olmaya çalışmaz.
annenizin çalışmasını destekleyin, mümkünse ayrı bir evde olsun. siz elinizden geldikçe destekte bulunun.
Derinden teşekkürlerimi sunuyorum...zor bi durum açıkçası bi fikir veremiyorum ama şunu söyleyebilirim buraya sırf insanların çaresiz durumlarını gereksiz aptal cümlelerle daha da zora sokan çok basit insan var senden ricam onların mesajlarını kaile sakın alma destek olmaya çalışanlarla konuşmaya devam et... kendini savunmaya çalışmak için de dil dökme baştan sona okumaya çalıştım ve okudukça ben sinir oldum. muhtemelen onlarda okurlar bu yazımı ayıptır ya valla yazık günah insanların çaresiz durumlarını başka şeylerle bağdaştırıp üstüne nasıl geliyosunuz? inşallah en kısa zamanda bi çare bulursun canım
Anne sevilmez mi ? Elbet seviyorum ama hani birini seversin ve o seni aldatır sonra belki yine barışırsın ama ne yar olabilirsin ne de yar olunmasına izin verirsin ya , arada kalmış bir duygu. Aşamıyorum. Ne evlat olabiliyorum hissede hissede ne de onun canının yanmasını istiyorum. Bir tür tam olamamışlık , bir türlü dolmuyor. Ruhum en çok bu ikilemden yorgun bu aralar..
Tekrar ediyorum , Benim zaten temizlikçim var. Annemi evimi temizlesin diye çağırmadım.
[sıze=3][ı]geçmişte çok çok ciddi sorunlarımız oldu annemle. şimdi pişman ancak tüm kardeşlerde izler bıraktı tabi. Diğer kardeşlerim kin tutmayı tercih etti ben acımayı ... Elimde değil. Velhasıl bu eylülde memleketinden yaşadığımız şehire geldi.abimle beraber kalıyorlardı. Ve çok sorun yaşadılar.
Ben evliyim ve henüz çocuğum yok. Eşim akademisyen ben üniversite okuyorum sınavlar tezler var diye annemi çağırdım "anne sınavlarımız var bir haftada birkaç gün bize destek olur musun " dedim. O da geldi ancak bizimle kalmayı ve bu arada çalışmayı planladığını söyledi. Biz şaşırdık. Gayri ihtiyari olbilir dedik. Yani ne diyeceğiz ki zaten.[/ı][/sıze][ı]ve aynı hafta iş aradı ve şu an çalışıyor.( sınav desteği yalan oldu)[/ı][sıze=3][ı]
ancak zihnim annemle ilgili olarak o kadar doluydu ki evliliğim huzurum oldu herkesten uzak en iyisi de annemden.. Hani edepsizlik etmiyorum ama düşünmekten ders çalışamıyorum. Uzaktayken telefonu kapatınca konu bir nebze kapanırdı ancak şimdi direk içimizde ve çok huzursuzum.annemle bu kadar dipdibe olmaktan huzursuzum...kin tutmasam da izler hala canımı yakıyor ve artık sabrım da yok... Ne yapmam gerek bilmiyorum...[/ı][/sıze]
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?