slm kızlar.ben 24 yaşındayım...4 yıllık evliyim..eşimle severek evlendim..kayınnamlar ilçede oturdukları için merkezdeki evlerine biz girdik..eşyaların hepsi benim..ama ev onların olduğu için kendi evleri gibi davranıyorlardı.yatıya misafir getirmeler dolabımı karıştırmalar evimde akrabalarını bile yıkadılar..hepsine sabrettim.o gelince ev benim değilmiş gibi geliyodu pisikolojim bozuluyodu..
bebek tedavisi gördüm sonunda hamile kaldım..ikizlerim olucaktı..evdeki çocuk odasında bazaları vardı gelince odalarında yatıyrlardı..bebeklerim olucağı için iki tane beşik aldık ve onların yattığı odaya koyucaktık fakat onlar bazanın çıkmasını istemeyolardı.. baza çıkmıcak eğer çıkarsa biz sizden yardımı keseriz bi daha gelmeyiz dediler..ben ağla ağla 2 çocuk nereye yatcak..ben ağlarken bide bağırıyom..eşimde çıt yok...gece 12 de indirdiler bazayı..öğle çok ağladım ki.erken doğum başladı..çocuklarda ben de ölmek üzereydik..10 gün yoğunbakımda kaldım..6 buçuk aylıkken doğdular..ikizlerim 35 gün küvezde kaldı..ölümden döndüler...
sonra ikiz diye kayınnam yanımda kaldı ama onun yüzünden acılar çektiğim için suratına bakmıyodum mecbur kalınca konuşuyodum..ve bigün kardeşi yeğeni topluca evimde yattılar banyo dahi yaptılar bana soran yok ev onun eşya onun...!!
sen herseyini kıskanıyosun dedi..bende burası benim evim dedim..hayır benim evim çık git dedi bende çocuklarımı aldım annemin evine gittim..eşim ağladı arkamdan..ama beni savunmadı..ayrıyken herkese boşancaklar demişler..çok kötü birisi demişler..oysa eşimle hiç kötü bişeyim olmadı..
ona ev tut geleyim ama o eve asla dönmem dedim seni seviyorum boşanmam dedim...40 gün hiç aramadı..sonunda evi tuttu ve taşındık..ikizlerime kendim baktım..kayınnamlarda evlerini kiraya verdiler.1 sene sonra kendileri taşındılar..
ben şimdi hiç bi şey olmamış gibi davranıyorum..ama herkes beni kötü zannediyor gibi geliyor..şimdi o eve gidiyorum mutluyum ama acayip oluyorum kayınnam normal davranıyo..ama benim hala içimde kabus evi diyorum oraya...sizce nasıl davranayım ona..ne yapmalıyım sizce doğru mu yapmışım...
bebek tedavisi gördüm sonunda hamile kaldım..ikizlerim olucaktı..evdeki çocuk odasında bazaları vardı gelince odalarında yatıyrlardı..bebeklerim olucağı için iki tane beşik aldık ve onların yattığı odaya koyucaktık fakat onlar bazanın çıkmasını istemeyolardı.. baza çıkmıcak eğer çıkarsa biz sizden yardımı keseriz bi daha gelmeyiz dediler..ben ağla ağla 2 çocuk nereye yatcak..ben ağlarken bide bağırıyom..eşimde çıt yok...gece 12 de indirdiler bazayı..öğle çok ağladım ki.erken doğum başladı..çocuklarda ben de ölmek üzereydik..10 gün yoğunbakımda kaldım..6 buçuk aylıkken doğdular..ikizlerim 35 gün küvezde kaldı..ölümden döndüler...
sonra ikiz diye kayınnam yanımda kaldı ama onun yüzünden acılar çektiğim için suratına bakmıyodum mecbur kalınca konuşuyodum..ve bigün kardeşi yeğeni topluca evimde yattılar banyo dahi yaptılar bana soran yok ev onun eşya onun...!!
sen herseyini kıskanıyosun dedi..bende burası benim evim dedim..hayır benim evim çık git dedi bende çocuklarımı aldım annemin evine gittim..eşim ağladı arkamdan..ama beni savunmadı..ayrıyken herkese boşancaklar demişler..çok kötü birisi demişler..oysa eşimle hiç kötü bişeyim olmadı..
ona ev tut geleyim ama o eve asla dönmem dedim seni seviyorum boşanmam dedim...40 gün hiç aramadı..sonunda evi tuttu ve taşındık..ikizlerime kendim baktım..kayınnamlarda evlerini kiraya verdiler.1 sene sonra kendileri taşındılar..
ben şimdi hiç bi şey olmamış gibi davranıyorum..ama herkes beni kötü zannediyor gibi geliyor..şimdi o eve gidiyorum mutluyum ama acayip oluyorum kayınnam normal davranıyo..ama benim hala içimde kabus evi diyorum oraya...sizce nasıl davranayım ona..ne yapmalıyım sizce doğru mu yapmışım...