- 8 Eylül 2013
- 2.322
- 3.501
- 133
ya bak okurken gözüm doldu eğer böyle bişey hissediyorsa acayip üzülürüm annenizede çok üzüldüm şuan hiç düşünmedim bu açıdan bilmiyorum..
üfff işin zor güzelim ya stresini çok iyi anlıyorum.....ama sana kendi annemden bir örnekle açıklayabilirsem belki ruh halini biraz çözebilirsin annem severek ailesinin karşı çıkması sonucu kaçarak evlenmiş biz 5 kardeşiz ve hepimiz evlendik ve herbirimizin düğününde zavallı babam anneme ya koltuk takımı aldı ya kellebaş mobilya yani annem ısrar ederdi bahane birileri yatıya gelecek ti ama biz anlardıkki aslında hiç bir eşya düğün yapmadan evlenen annem aslında her evladının düğününde o özentisini bastırmaya böyle çözüm bulmuştu....diyeceğim o ki kv mutlaka senin evine imreniyor ve düzenin eşyaların ona huzur veriyor o evde zaman geçirmek ona yapamadığı belkide içinde bulunduğu durumu unutturuyor...bilmiyorum en iyimser bakış bu olur galiba...sende iyisini düşün bence çünkü bunu sıkıntı yapmakla da sinirlerini iyice yıpratırsın...belki baktın aldırmıyor görünürsen bu huyundan vazgeçer....ah anneler ah.....
değil eminim buna. konuştum bi kez de değil üstelik güzelde konuştum kavga da ettim ağladım ya hayatıma bu kadar müdahale etme o evin hanımı benim biz evcilik oynamıyoruz arkamızı toplamaya inme dedim..
anlamıyor. hiç bişi yapmasa bile o eve illa girecek.. sebep yok.
eşimin söylediğine göre, bugüne kadar o kadar herşeyi kendi yönetmiş ki oğlunun ondan bağımsız bi hayatı olmasını kaldıramıyormus.. kıyısından köşesinden bile olsa müdahala etme ihtiyacı duyuyormus..
apaçık hastalıklı bişey bu.
iyi ki ayrıymış,kendi evinde duramıyor mu ,eşini çok seviyordu da vefat edince evde onumu hatırlıyor size gelince rahatlıyor,çok tuhaf bir durum.siz rahatsızlığınızı kaç kere dile getirmişsiniz,buna rağmen dikkate almayıp aynen gelmeye devam.eşinizde normal görüyor napılır ne edilir.siz de onun evine girin kayınvlidiniz yokken tüm düzenini değiştirin bakalım napacak.tepki verecek mi.başka çocuğu yok mu tek çocuk mu eşiniz.
selam
anlattıkların cok zor allah kolaylık versın
anahtar almak zor olabilir tabi,acaba tüm odaları evden cıkmadan kitlesen mutfakta dahil..
holde dolanır dolanır gider mi?yoksa arar tepkı verır mı?
yada güzellıkle bı aksam cayını verıp eline alıp karsına konussan..anne senı cok sevıyorum varlıgından da cok mutluyum,ama lutfen eve bız yokken girme,iyi niyetini biliyorum bana yardımcı olmak istediginide biliyorum ama ben istemıyorum bunu desen..tepkılı degıl,ayaküstü konusarak degil,,karsılıklı oturup sohbet ederek soylesen ne yapar?
bu açıdan da bakarsan artık daha iyi çözümlersin olayı....bende anneme evlendiğimde napıyor neden babama bu kadar masrafın içinde ek masraf çıkarıyor çok mu acil gibi yargılamada bulunmuştum ki işin özü çok farklıydı sonra anladım.......ya bak okurken gözüm doldu eğer böyle bişey hissediyorsa acayip üzülürüm annenizede çok üzüldüm şuan hiç düşünmedim bu açıdan bilmiyorum..
daha öncede yazdım kötü düşünmek istemiyorum kardeşim kendi annem evimdeyken nasıl rahatsam öyle olmak istiyorum diye..
ama düşünmekten DELİRİYORUM!!!
bir insan düşünün ki uyanır uyanmaz oğlunun evine gitsin ya yalvarıyorum size bana hekza bak belki şunun içindir diye mantıklı bişey söyleyin.
arıyor beni şuan senin evdeyim diyor. uyanır uyanmaz napıyosun diyorum hiç diyor.
sabah çıkarken evin kapılarını özellikle açık bırakıyorum inadıma kapıları kapıyor storlarını indiriyo kaldırıyor karışma ben nasıl bıraktıysam öyle kalsın diyorum omuz sallıyor.
eşime söylüyorum eskiden evinde yemek yapıyodu misafir çapırıyodu eşyaların yerini değiştiriyodu temizlik yapıyodu nolur şükret bırak girsin diyor.
stresten kanser olucam insan niye başkasının evine girer bakar hergün.. acayip şüphelenmeye başladım artıkı çünkü benim gözümde hiç bir mantıklı açıklaması yok bu durumun.
biri gelip bana evime girme dese o eve bir daha asla girmem. kapılarıma dokunma eşyalarımı elleme dese yine o eve girmem ama yok kadın bundan zevk alıyor.
bi kaç gün önce beni aradı tezgahta yemeklik gördüm aldım akşama yaparım dedi ben yapacaktım o yüzden çıkardım dedim işten gelcen uğraşma ben yaparım dedi kapattı. daha önce defalarca söyledim karışma mutfağıma girme yemek yapmak istiyorum kocama sen daha ne hala girip benim yemekliğimi alıyosun ?
eşime söyleyince hep fazlasını istiyosun hep fazlasını diyor.
abartıyomusum girerse girsinmiş..
eskiden eve biz evdeyken anahtarla giriyordu şimdi girmiyor şükürler olsun o zamanlar sinir hastası olmuştum korkuyorum yine aynı şeyleri hissetmekten çünkü mantıklı bi açıklaması yok bunun.
eşime kıyamıyorum adam öyle arada kalıyor ki bana hep iyi ol iyi ol düşünme eskisi gibi değil sadece bunun için bile şükret diyor. o öyle dedikçe ben iyice deliriyorum.
bir insan nasıl böyle saygısız olur aklım almıyor ya. bir de uyanır uyanmaz gidip o evde ne arıyor olabilirsin derdin ne ?
bazen 3-4 gün annesinin yanına gidiyor o zaman bana hayat ohh öyle güzel ki akşam yemeğe gitcez derdi yok kahveye inecek mi derdi yok sevişecekken kapı çalacak mı derdi yok yine bi tarafından sorun çıkartıp huzur bozacak mı derdi yok..
eskiden öyle severdim ki.. daha geçen gün buraya konu açtım kötü düşünmek istemiyorum diye ama ben iş yerinde her dk acaba evimde mi ne yapıyo ki eve girmesindeki amaç ne sürekli bunları düşünüyorum..
saygı sıfır.
ortaya pis çamaşırlarımı atsam ahh zavallı unutmuş zaar deyip kirli sepetine atar.. o kadar kendi kızı gibi görüyor. saf desem saf değil ama aynı şartlarda yetişmediğimizden dolayı bana anormal gelen ona normal geliyor. olan da zavallı eşime oluyor.
asıl anlamadığım hiç bir zaman anlamayacağım nasıl bu kadar lafı olayı unutup önemsemeyip daha hala evime girebiliyor..
anahtarı al kurtul demeyin öyle kolay olmuyor. eşim anahtarı asla almaz annesinden ona göre bu bi ihanet bile sayılabilir. annesi sınırları zaten koruyomuş.. nasıl korumaksa iyi niyetinden şüphem yok diyor aslında benimde yok ama taahammülümde yok kendi annem yapsa onu mahvederim bunada söylüyorum ama yok arkadaşım yoooook kadında bir gram gurur yok..
kin tutan biri değil olsa şimdiye kanlı bıçaklı olurduk benim o kadar kavgamdan lafımdan sonra.. ben ne yapacağımı ayağını evden nasıl keseceğimi şaşırdım artık. kendi kendimi hasta etcem düşünmekten.. ve tabi eşimide.. bi huzur yok evde..
bu açıdan da bakarsan artık daha iyi çözümlersin olayı....bende anneme evlendiğimde napıyor neden babama bu kadar masrafın içinde ek masraf çıkarıyor çok mu acil gibi yargılamada bulunmuştum ki işin özü çok farklıydı sonra anladım.......
Senin kendi annen nerede oturuyor? Ona da bir anahtar ver o da her gun gelsin bakalim nolacak?maalesef evet..
hiç istemedim orada oturmayı ama babası vefat ettiği için annemi bırakmam başka yere taşınsak aynı evde kalmak zorunda kalacaksın böyle kapın ayrı dedi orayı yaptırdı
yaptığı doğru bişey değil ama hani iyiniyetli olduğunu düşündürdü yazı ve örneklemede aslında bazı anlam veremediğimiz durumlarda psikolojisinide çözmeye gerek var diye düşündüm çünkü annemi aslında kıskanıyormu diye yargılayan kardeşimde olmuştu ama alakası yoktu..........yani dışardan bakarsak ne yazarsam yazayım boş elbette bir ömür geçmez böyle ama en azından konu sahibi arkadaş belirsizliğinde vermiş olduğu sıkıntıdan sıyrılır bence bu bakış açısıyla.....Yani bence çok yerinde bir örnek olmamış. Eski yaşam standartları belliydi. Bir çoğumuz sobalı evlerde doğduk. Ben 80 li biri olarak konuşuyorum. Evlerimize renkli TV 86 girdi daha geç girenler olmuştur. Eski kadınların sınırları dardı, fazla beklentileri yoktur hayattan. Özenebilirler ama bu özenme duyguları bile bastırılmıştır. Kvalidesi yetişkin bir insan başka birinin psikolojisini bozarken nasıl huzur bulabilir ki konu sahibinin evinde kendi egolarını tatmin ederek? Bir değil, 2 değil,3 değil. Nasıl bir ego ki ölene kadar mı sürecek?
Anahtari alamayiz diyorsun.
Laftan anlamiyor diyorsun.
Ek cozum olarak aklima kvyi calistirmak geldi.
Evindeyim dediginde "camasir mksinde camasirlari asiver, bi supurge aciver, yerler de silinse ne iyi olur, mutfaktaki ispanaklari bi ayiklayiver" diye is kitlesen bence vazgecer.
daha öncede yazdım kötü düşünmek istemiyorum kardeşim kendi annem evimdeyken nasıl rahatsam öyle olmak istiyorum diye..
ama düşünmekten DELİRİYORUM!!!
bir insan düşünün ki uyanır uyanmaz oğlunun evine gitsin ya yalvarıyorum size bana hekza bak belki şunun içindir diye mantıklı bişey söyleyin.
arıyor beni şuan senin evdeyim diyor. uyanır uyanmaz napıyosun diyorum hiç diyor.
sabah çıkarken evin kapılarını özellikle açık bırakıyorum inadıma kapıları kapıyor storlarını indiriyo kaldırıyor karışma ben nasıl bıraktıysam öyle kalsın diyorum omuz sallıyor.
eşime söylüyorum eskiden evinde yemek yapıyodu misafir çapırıyodu eşyaların yerini değiştiriyodu temizlik yapıyodu nolur şükret bırak girsin diyor.
stresten kanser olucam insan niye başkasının evine girer bakar hergün.. acayip şüphelenmeye başladım artıkı çünkü benim gözümde hiç bir mantıklı açıklaması yok bu durumun.
biri gelip bana evime girme dese o eve bir daha asla girmem. kapılarıma dokunma eşyalarımı elleme dese yine o eve girmem ama yok kadın bundan zevk alıyor.
bi kaç gün önce beni aradı tezgahta yemeklik gördüm aldım akşama yaparım dedi ben yapacaktım o yüzden çıkardım dedim işten gelcen uğraşma ben yaparım dedi kapattı. daha önce defalarca söyledim karışma mutfağıma girme yemek yapmak istiyorum kocama sen daha ne hala girip benim yemekliğimi alıyosun ?
eşime söyleyince hep fazlasını istiyosun hep fazlasını diyor.
abartıyomusum girerse girsinmiş..
eskiden eve biz evdeyken anahtarla giriyordu şimdi girmiyor şükürler olsun o zamanlar sinir hastası olmuştum korkuyorum yine aynı şeyleri hissetmekten çünkü mantıklı bi açıklaması yok bunun.
eşime kıyamıyorum adam öyle arada kalıyor ki bana hep iyi ol iyi ol düşünme eskisi gibi değil sadece bunun için bile şükret diyor. o öyle dedikçe ben iyice deliriyorum.
bir insan nasıl böyle saygısız olur aklım almıyor ya. bir de uyanır uyanmaz gidip o evde ne arıyor olabilirsin derdin ne ?
bazen 3-4 gün annesinin yanına gidiyor o zaman bana hayat ohh öyle güzel ki akşam yemeğe gitcez derdi yok kahveye inecek mi derdi yok sevişecekken kapı çalacak mı derdi yok yine bi tarafından sorun çıkartıp huzur bozacak mı derdi yok..
eskiden öyle severdim ki.. daha geçen gün buraya konu açtım kötü düşünmek istemiyorum diye ama ben iş yerinde her dk acaba evimde mi ne yapıyo ki eve girmesindeki amaç ne sürekli bunları düşünüyorum..
saygı sıfır.
ortaya pis çamaşırlarımı atsam ahh zavallı unutmuş zaar deyip kirli sepetine atar.. o kadar kendi kızı gibi görüyor. saf desem saf değil ama aynı şartlarda yetişmediğimizden dolayı bana anormal gelen ona normal geliyor. olan da zavallı eşime oluyor.
asıl anlamadığım hiç bir zaman anlamayacağım nasıl bu kadar lafı olayı unutup önemsemeyip daha hala evime girebiliyor..
anahtarı al kurtul demeyin öyle kolay olmuyor. eşim anahtarı asla almaz annesinden ona göre bu bi ihanet bile sayılabilir. annesi sınırları zaten koruyomuş.. nasıl korumaksa iyi niyetinden şüphem yok diyor aslında benimde yok ama taahammülümde yok kendi annem yapsa onu mahvederim bunada söylüyorum ama yok arkadaşım yoooook kadında bir gram gurur yok..
kin tutan biri değil olsa şimdiye kanlı bıçaklı olurduk benim o kadar kavgamdan lafımdan sonra.. ben ne yapacağımı ayağını evden nasıl keseceğimi şaşırdım artık. kendi kendimi hasta etcem düşünmekten.. ve tabi eşimide.. bi huzur yok evde..
Anahtari alamayiz diyorsun.
Laftan anlamiyor diyorsun.
Ek cozum olarak aklima kvyi calistirmak geldi.
Evindeyim dediginde "camasir mksinde camasirlari asiver, bi supurge aciver, yerler de silinse ne iyi olur, mutfaktaki ispanaklari bi ayiklayiver" diye is kitlesen bence vazgecer.
uzak maalesef hem annem girmez.. benim takıntılı olduğumu biliyor kızacağımıda biliyor.. hatta bi kaç kez kayınvalidemi arayıp yapma arkadaşım benim kızım öyle şeylerden hoşlanmaz kalbini kırar üzülürsün bile dedi.. biizmkide kırsın ana yüreği barışırız diye cevap verdiSenin kendi annen nerede oturuyor? Ona da bir anahtar ver o da her gun gelsin bakalim nolacak?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?