Merhaba hanımlar, nasılsınız, umarım hepiniz çok çok iyisinizdir.
Benim bir derdim var, her zamanki gibi kaygılarımı sizinle paylaşmak istedim belki benimle aynı seyler hisseden vardır aranızda diye. biz esimle cocuk istediğimize karar verdik. benim her zaman çocuklarla aram çok iyi olmustur ki çok da severim çocukları ama hiç kendi çocugum olur bir gün ona bakarım, korurum, kollarım gibi bi düsünce ya da hissiyat oluşmadı içimde. cocuğum olmasını tabi ki çok istiyorum ama ona yetebilir miyim devir çok kötü çocugumu nasıl koruyabilirim, her an her yerde televizyonlarda, telefonlarda maruz kalmamaları gereken şeylere maruz kalıyorlar bunun önüne geçebilir miyim diye düşünüyorum sürekli. düşündükçe de acaba yapmasak mı diyorum. dünya cocuklar için o kadar kötü bir yer ki ona bu kötülüğü yapmasam daha mı iyi olur diyorum. diyorum diyorum ve işin içinden çıkamıyorum hanımlar. benim gibi düşünüp sonradan çocuk sahibi olanlar var mı, bunları nasıl aştınız, tavsiyeye ihtiyacım var.
zaman ayırıp okuyan herkese teşekkür ediyorum, uzun oldu biraz sanırım hakkınızı da helal edin