- 27 Ocak 2017
- 37
- 11
- 8
- 27
- Konu Sahibi MetinHande
-
- #1
Çocuk oldum olgundum 20 yaşıma geldim dahada olgun oldum sakin herseyini kendi içinde yaşayan ailede hep düzgün bir çocuk olur ya işte bende oydum başardım harika bir ilkokul harika bir lise dereceli karneler notlar ödüller ailemi gururlandırmak için hepsi oysaki ben bunları yaparken kendimden vazgeçtim hep ailemi düşündüm akrabalarn bunlarında çocukları şöyle olsun demesinler böyle güzel olmuş desinler diye çabaladm yaptım mı yaptm ama mutlumuyum bilmiyorum kafese kapatılmş gibiyim nefes alamıyorum, bir de benim abim var iyidir hoşdur saygılıdır sevilir de herkes tarafndan ama haylazdrda yapamadığı kalmamştr ehliyetsiz araba kullanıp çatışmaya girmeler 5 bin gibi bir ceza yemeler ne olduğu belli olmayan insanlar tarafından borç takan üniversite okuyorum diye 2 yıl boyunca bizi kandıran kızlarla gezip tozmayı seven hayatını yaşayan hayatta bu günü kurtaraymda yarın ne olursa diyen bir sürü vukuatları olan can abim var.. sorun şu ki abim bu kadar acımasız yaralar acımasız şeyler yaparken ailemin bir şey demeyip hâlâ onu özel okula göndermeleri ben kıskanmıyorum ama babamın kazandığı bir kuruşa kıymet verirken abime hâlâ kusursuz bakarken benim sevdiğim imkansız kişiyi söylediğimde annemin beni evlatlıktan reddetmesi ve nereye gideceğimi bilmeyişim çırpınışlarm neden boşa neden sorun bendemi mutlu olamamak ben o kadar fedakarlık yaptm ki aileme özellikle annemle abime bu muydu benim hak ettiğim ben hemen evlenicez demedim okulum bitsin oyle dedim ama ne fayda..canım yanıyor her güne üç beş tane maske takip güne başlamak mutluyum diye herkese rol yapmak cok zoruma gidiyor hic bir sey onemli degil ama evlatlıktan reddetmesi yıktı gidersem ailem, ailemde kalırsam sevdiğim insan yok olucak bir yoluda çıkışı da yok ben ne yapmalym bilmiyorum... Tabikide herşeyden önce bitirmem gereken bir okulum elime almam gereken kutsal mesleğim öğretmen olabilmek için çabalarım var 2 yılım var.... karmasığm