- 21 Temmuz 2009
- 1.804
- 802
- 648
Bu biraz dertlesme yazısı. 8 senedir evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle birlikte çalışıyorduk bir şuan işsizim. Biz sürekli bir seyler yapma mücadelesi içindeyiz evlendiğimiz günden beri. Evimiz olsun diye uğraştık. Calışıp kazandığımız para yetmiyordu. Eşim iş kurdu battık para kaybettik. Evime hırsız girdi para kaybettik. Tam iş buldum her sey harika 1 buçuk sene çalıştım pazarım kapandı işsiz kaldım. Suan iş de bulamıyorum. Yaş 35 geriye bakıyorum ilk gündem bugüne daha da geri gitmişiz. Beni üzen sey hiçbir mücadele uğraş vermeden ev sahibi mal sahibi olan insanlar coğu ailesinin yardımıyla inanılmaz seyler yaptılar. Bize çöp yapılmadı bir evlendirildik. Tabiki kimse yapmak zorunda değil çocuğuna bir seyler. Ama etrafım inanılmaz bu tarz insanlarla dolu ve ben kendimi artık ezik hissetmeye başladım. Bir tek ben mi böyleyim herkes ailesinin yardımıyla bir seyler yapıyor? Biz bu gidisle sittin sene bir sey yapamayacağız sanırım. Son zamanlarda boyle seyler duşünmekten hiçbir seye hevesim kalmadı ne calışmaj geliyor içimden ne başka bir sey. Kendi başlarina bir sey yapan arkadaslar bana akıl umut verin lütfen. 
