Evlenemedim...

Kızlar merhaba. Burada çok arkadaşın evlenemediklerinden dolayı konu açtığını biliyorum. Ben de kendi durumumu anlatmak istedim. 34 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Hep kendimde aradım suçu. İlk önce dış görünüşümü suçladım. Sonra aslında çirkin olmadığımı, daha doğrusu bu olayın dış görünüşle alakalı olmadığını anladım.
Sonra huyumu, suyumu incelemeye başladım. Binlerce kişisel gelişim kitabı okudum. Negatif enerji mi yayıyorum insanlara, neden hiçbir erkek benden hoşlanmıyor, neden hala aradığım sevgiyi bulamadım diye. Aslında buna da çok cevap bulabildiğimi söyleyemem.
Kendim mesleğim gereği çok yer dolaştım. Çok şehir değiştirdim. Sık sık ortam değiştirmeme rağmen yine de doğru düzgün, kafa dengi biri çıkmadı karşıma. Öyle çok uç beklentiler içinde olan biri de değilim. Çok zengin olsun, çok yakışıklı olsun gibi düşüncelerim hiç olmadı. Sadece birlikte eğlenebileceğim biri olsun istedim. Olmadı.
Ne dualar ettim. Anlatamam. Olmuyor ama. Dua etmekten de yoruldum, bıraktım. Biraz hevesim de kalmadı aslında artık. Enerjim de kalmadı. Yalnız bir bayan olarak şehir şehir dolaşıp çalışmanın zorluklarının getirdiği hayat yorgunluğu da var. Hayal kırıklıklarımın getirdiği bıkmışlık da. Bazen diyorum herhalde olmayacak, artık düşünmeyi ve üzülmeyi bırak. Ama elimde değil yapamıyorum.
Tüm arkadaşlarımla aramdaki bağ da koptu. Herkes evlendi, çocukları oldu. Gelin bir kahve içelim diyorum, çocuk var gitmemiz lazım diyorlar. Ya da kendi eşleriyle vakit geçiriyorlar. Hak veriyorum tabi. Herkes ailesiyle vakit geçirmek ister. Ama ben de bu durumda yalnız kalıyorum.
Sosyal bir insanım. İşim gereği günde onlarca insan görüyorum. Ama yine de yalnızlık hissi beni boğuyor. Arkadaşlar tavsiyelerinize ihtiyacım var. Sizleri seviyorum.
O kadar çok korkuorumki insanlar dogumu bekledıler bebeklerıne kavuşmayı bekledıler bendava gununu bekledım
 
Bende aslında bir de şöyle bir düşünce var. 20li yaşlarımda, deli dolu, enerjik yaşlarımda aşık olmalıydım. Ve o yaşlarda bir ilişkim olmalıydı. Şu an kendimi fiziksel olarak yorgun ve ruhen de isteksiz hissediyorum. Üzüntümün nedeni de bu aslında. Yani aslında evlenmek istiyorum ama buna güç bulamamaktan korkuyorum.
 
Kızlar merhaba. Burada çok arkadaşın evlenemediklerinden dolayı konu açtığını biliyorum. Ben de kendi durumumu anlatmak istedim. 34 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Hep kendimde aradım suçu. İlk önce dış görünüşümü suçladım. Sonra aslında çirkin olmadığımı, daha doğrusu bu olayın dış görünüşle alakalı olmadığını anladım.
Sonra huyumu, suyumu incelemeye başladım. Binlerce kişisel gelişim kitabı okudum. Negatif enerji mi yayıyorum insanlara, neden hiçbir erkek benden hoşlanmıyor, neden hala aradığım sevgiyi bulamadım diye. Aslında buna da çok cevap bulabildiğimi söyleyemem.
Kendim mesleğim gereği çok yer dolaştım. Çok şehir değiştirdim. Sık sık ortam değiştirmeme rağmen yine de doğru düzgün, kafa dengi biri çıkmadı karşıma. Öyle çok uç beklentiler içinde olan biri de değilim. Çok zengin olsun, çok yakışıklı olsun gibi düşüncelerim hiç olmadı. Sadece birlikte eğlenebileceğim biri olsun istedim. Olmadı.
Ne dualar ettim. Anlatamam. Olmuyor ama. Dua etmekten de yoruldum, bıraktım. Biraz hevesim de kalmadı aslında artık. Enerjim de kalmadı. Yalnız bir bayan olarak şehir şehir dolaşıp çalışmanın zorluklarının getirdiği hayat yorgunluğu da var. Hayal kırıklıklarımın getirdiği bıkmışlık da. Bazen diyorum herhalde olmayacak, artık düşünmeyi ve üzülmeyi bırak. Ama elimde değil yapamıyorum.
Tüm arkadaşlarımla aramdaki bağ da koptu. Herkes evlendi, çocukları oldu. Gelin bir kahve içelim diyorum, çocuk var gitmemiz lazım diyorlar. Ya da kendi eşleriyle vakit geçiriyorlar. Hak veriyorum tabi. Herkes ailesiyle vakit geçirmek ister. Ama ben de bu durumda yalnız kalıyorum.
Sosyal bir insanım. İşim gereği günde onlarca insan görüyorum. Ama yine de yalnızlık hissi beni boğuyor. Arkadaşlar tavsiyelerinize ihtiyacım var. Sizleri seviyorum.
Ben de sizinle aynı durumdayım evlenemedim ben de... benzer şeyler yaşamışız arkadaşlarım hep evli konularımız hep farklı beraber gezecek bir yerlere gidecek uyumlu hiç arkadaşım yok boş vaktim var gezecek imkanım var değerlendirecek kimse yok yalnız değilsiniz yani Allahım karşımıza istediğimiz gibi insanlar çıkarsın
 
😎Valla epey çirkinleşti çantada keklik sanmıştı, nasılsa 30 a gidiyor mecbur dedi herhalde Allahım böylelerin eline düşürmesin

Ben de yasamistim ayni durumu.
Ayni yasta oldugum biri sanki ben onu cok begenmisim gibi tavirlara sahipti.
Yasimdan dolayi zaten begenmeme ihtimalim olmaz diye dusundu ve bana da bunu dusundurmeye calisti.
Ben mesajlasmayi bitirdigimde de sok olmustu.
Ara ara mesaj yazdi, kusura bakma falan dedi.
Hic cevaplamadim.
Ugrasamam.
 
Ben de bu konuda görüşlerimi belirteceğim gerçi benim görüşlerim hep negatif.

Nasıl doğada hiç çiftleşemeyen hayvanlar var.Bu insanlarda da geçerli. Mesela ben her insanın (kadın veya erkek) çocuğu olamamasını da normal buluyorum soyumuzun gereğinden fazla çoğalmaması veya kötü genlerin bir sonraki jenerasyona aktarılmaması için doğal bir koruma olduğunu düşünüyorum. Bu bağlamda tabi ki bazı insanlar hiç evlenemeyecek bana mantıklı geliyor. Karşı cins tarafından seçilmememizin sebebi tabi ki de kusurlarımızın veya eksiklerimizin veya beğenilmeyen fazlalıklarımızın olmasıdır. Ancak bunu görmeyi beklemek ve kendimizi değiştirmek (görsel anlamda veya hal hareket olarak) boşa bir çabadır. (Ama burdan kastettiğim kilolu bir bireyin veya sadece birkac fazlası olan bir bireyin kilo vermek istemesi değildir çünkü bunların altında sağlık kendini beğenmeme gibi başka sebepler de olabilir ki kişi bu emellerine ulaştığında hala karsi cins tarafindan begenilmeyebilir.) Çünkü kusur bizim özümüzdedir veya genlerimizdedir veya varoluşumuzdadır. Kusur doğuştan gelen bir şeydir ve değiştirilemez. Bu yüzden yapmamız gereken şeyin bu durumu kabullenip bu durumla yaşamayı öğrenmek olduğunu düşünüyorum. Yani ben böyle yapmaya çalışıyorum.

Veya sadece hayatınızın erkeğiyle henüz tanışmamışsınızdır küçük bir ihtimal.

Ama ben bazen de şöyle düşünüyorum. Aşık olup evleneceğim en güzel zamanlarımı yapayalnız geçirmişim yalnızlığıma alışmışım bu zamandan sonra o gelse nolur ki? Düzenim bozulur vs.

Amma saçmalamıssın be amelie demek serbest.
Secilim teorisi mi bu nedir allasen.ama hakli oldugunu dusunuyorum.aslinda asik eden karsi tarafa tamamen karsi tarafla genlerin birbirini tamamlamasi yani kimya olabilir.
Ornegin benim hakikaten fahriye evcenin gamzeli hali bir kuzenim var.nasil guzel anlatamam.ama yok iste olmadi mi yok.evlendi bosandi.nisanlandi ayrildi.olmayinca olmuyor
 
Bende aslında bir de şöyle bir düşünce var. 20li yaşlarımda, deli dolu, enerjik yaşlarımda aşık olmalıydım. Ve o yaşlarda bir ilişkim olmalıydı. Şu an kendimi fiziksel olarak yorgun ve ruhen de isteksiz hissediyorum. Üzüntümün nedeni de bu aslında. Yani aslında evlenmek istiyorum ama buna güç bulamamaktan korkuyorum.
enerji yaşla çok da alakalı değil. inanın 20 li yaşlarınızda istekli ve enerjik olsaydınız olurdu. isteyen enerjisi olan buluyor. biz yaşa bahane buluyoruz ama bu daha çok kişilik meselesi.
 
yaşım 32 . Küçük yaşlardan beri ağır kronik hastalıklarla yaşıyorum. Evlenmedim . Gerçekten Ben aile kurmayı anne olmayı çok isteyen biriydim . Ama evlenmeyi düşünmüyorum. Sebebi ise Hastalıklarla yaşamam . Sosyal hayatım çok az.bu kadar hasta birinin evlenebileceğini düşünmüyorum.Başka zorluklara katlanacak psikolojim ve fiziksel gücüm yok.
Beteri olmasın . Yine çok şükür.
Siz bence etrafınızdaki adayları daha iyi gözlemleyin.farketmedikleriniz olabilir. Gerekirse ilk adımı siz atın. Yaşadıklarınız hissettikleriniz normal. Sakın Kendinizi suçlamayın. İnsanın elinde değil bazen doğru Kişiler karşımıza gelmiyor.
 
Bence artık ilişkiler de heveslik olmuş. Yani biriyle çok iyi anlaşsan da senden hevesini alıyor ya da sen ondan evlenmeye gerek duyulmuyor. Gerçek aşklar da eski türk filmlerinde vardı sanki... Şimdi herkes yok çok güzel olsun, para kazansın , yok zengin olsun...Hep bir yetmemezlik var gibi...

Yaşınızda birşey yok bence ama, günümüzdeki 30 lu yaşlar eskinin 20li yaşları bence...Dil kursuna gidin ya da yurt dışı turlarına katılın, belki kısmetiniz Paris’te bir cafe’de kruvasanını yerken kahvesini yudumluyordur ve o da benim hayat arkadaşım ne zaman karşıma çıkacak diye düşünüyordur...Neden olmasın ?
 
Evlilik tamamen kismet. Boyle hayiflanmak modunuzu dusurmekten baska hicbir ise yaramaz. Size tavsiyem, yalnizligi kabullenmeniz.

Ben de bekarim, ben de yalnizligi kabullendim. Evlilik cok uzak geliyor artik.
 
ACaba çok mu seçicisiniz? Benim aklıma ya bu konuda hiçbir şey yapmıyorsunuz ya da çok seçicisiniz ya da dış görüntünüz dikkat çekici değil seçenekleri geldi.

türkiye gibi bi yerde son seçeneği eliyorum ama bence muhtemelen seçicisiniz. Ya da siz gökten önünüze birisi düşecek diye bekliyorsunuz. Maalesef de öyle olmuyor. internete girip arayacaksınız. hoşlandığınız oldu mu adım atacaksınız.

Muhtemelen kimseden hoşlanmadım ya da adım atmadım diyeceksiniz, bunu kırmadığınız için çok zor. biraz girişken olacaksınız.
 
Ben de bu konuda görüşlerimi belirteceğim gerçi benim görüşlerim hep negatif.

Nasıl doğada hiç çiftleşemeyen hayvanlar var.Bu insanlarda da geçerli. Mesela ben her insanın (kadın veya erkek) çocuğu olamamasını da normal buluyorum soyumuzun gereğinden fazla çoğalmaması veya kötü genlerin bir sonraki jenerasyona aktarılmaması için doğal bir koruma olduğunu düşünüyorum.

Amma saçmalamıssın be amelie demek serbest

"Amma saçmalamıssın be amelie poulain amelie poulain "

Dünyada sadece genetiği mükemmel olan insanlar ürüyorsa bu katiller tecavüzcüler pedofililer ve bilimum sucları işleyenler nereden cıkmıs bunuda hiç düşündünüz mü acaba?

Birde inancını bilmiyorum ama peygamber efendimizin evleniniz, cogalınız hadisi var
 
Bence yanlış düşünüyorsun HC aklına gelmiyormu hayirlisinin bu olduğunu ne güzel özgürsün ya evlenip öküzün birine yıllarını versen çocukla ortada kalsan boşanan kadınların yorumlarını okumani tavsiye ederim onlara sorsan ne derlerdi acaba eminol senin yerinde olmayı çok isterlerdi zamanı vardır herşeyin belki en iyisi sizin için bekliyordur biyerlerde
 
ben de 39 yaşındayım. aynı durumdayım. maalesef erkeklerin ilgisini çekecek fiziksel bir görüntüm yok. arkadaşlarım hep evlendi. ben yalnız kaldım. hiçbir tanesi eşlerinin arkadaşları ile tanıştırmaya bile layık görmedi beni. şuan birde üstüne işsizim. hayat öyle yoruyor ki. keşke internetteki arkadaşlık siteleri güvenilir olsa. bilmiyorum bizler gibi dışlanmış erkekler de var mı hayatta?
 
Back
X