- 24 Ocak 2009
- 1.177
- 1.044
- 683
- 32
- Konu Sahibi Vernalagnia
- #61
Ailemin Türk kısmı da böyleymiş sanırım genetik bizde. Babam 16 yaşındaymış yurda gitmiş oradan hayatını kurmuş hep. Annem 13 yaşında yatılı okula gitmiş.. Ben de hüzünlendim tabii ama siz çok buruksunuz sanırım :)
Yani duygu durumu karışık diyebilirim. :) An be an değişebiliyor. Bir an içim rahatlıyor güzel olacak diyorum. Bi an hüzün kaplıyor vs. ama gelip geçecek hepsi neticede :)
Valla ben düğünü mugunu beklemedim. Nikah kiyilir kiyilmaz solugu esimin hamambocekleriyle dolu bekarevine attim kendimi![]()
Oh mutlusunuz da belli, Allah daim etsin :)
aglaması koymazmı oldum sankı orda nefesım kesıldı ama ben 6 yıldır gıttıgımde kendı evıme donerken onlar hala aglar tabı bende eve gelınce ama hayat boyle bı gun evlılık sart oluyor aslında sartlık degılde anne baba sevgısınden baska bırıne sevgının yanında bıde ask besleyınce onun yanında olmayı secıyorsun zamanla ıkı taraftada olmayı ogrenıyorsun bence boyle
Kıyamam ya Allah yokluklarını göstermesin. Herkes alışıyor geçiyor bu yollardan. Napalım :)
Benim evlenmeme 86 gün var daha
İçimdeki hüzün yerini heyecana bıraktı
Yeni bir evde sevdiğimle yaşayacağımı düşündükçe çok çok heyecanlanıyorum.
Ama annemi babamı bırakmanın acısı çok farklı tabi
Onların yeri bambaşka bende. Hele hele annemi bırakacak olmak ölüm gibi
Ama en azından evim çok uzak değil özlediğimde çıkar giderim
Rabbim yeterki hayırlı evlilikler versin
Evet ulaşılabilecek olmaları güzel.. Çok uzakta olsalar iyice çekilmez olurdu :)
Çalışıyorsunuz, buna bir de evlilik eklenince hayat ne kadar hızlı akıyor göreceksiniz, hatta şaşıracaksınız.
Yani buna üzülmeye vaktiniz olmayacak pek : )
Ben uğruyorum arada, eşimle de başlarda haftada bir yemeğe giderdik, şimdi 2 hafta geçiyor daha yeni gittik diyorum.
Eşim çok yoğun çalışıyor, evi annemlere yakın aldık ki ben istediğim her an gidebileyim.
Aynı bekarlıktaki gibi, burda yaşarım diyordum ben de.
Şimdi çoğu zaman annemle babamı kırmamak için gidiyorum.
Aklım evde oluyor.
Bi işim olmasa bile evde sereserpe yatmak istiyorum.
Tabii bu babaevine zoraki gidiyorum demek değil, kaç yıllık evim orası benim, ama insanın kendi evi öncelikli oluyor artık.
Tabi işte diyorum ya insan her koşula bir süre sonra alışıyor. Kendimize ait bir alan olacağından tabi daha farklı olur. Ay hep birlikte mutlu mutlu yuvarlanır gideriz inşallah :)