Çok ama çok yakın bir arkadaşım evlenip boşanmış ve bir de evladı vardı. Çocuğu 14 yaşındaydı hatta çok erken yaşta evlenmiş, kısa süren bir evlilik sonrasında çocuğunu da yanına alarak hayatına devam etti. Hayatını evladına adadı yıllarca çalıştı derkeennn bir gün adamın biri çıktı karşısına, hiç evlenmemiş. Aşık oldular, öyle bir aşk yaşadılar ki dillere destan denecek şekilde... Ama iş evlilik boyutuna gelince oğlanın ailesi ayağa kalktı hem boşanmış hem de çocuklu kadın alamazsın diye... Beyfendi de maddi olarak da çok iyiydi bu arada. Bir kaç kere ayrılmayı denediler, oğlanın ailesi kızı tehdit etti aklınıza ne gelirse.. ama ayrı kalamadılar, sonunda oğlan ailesine resti çekti ve kızla evlendiiii.... Ailesi mirastan reddetti umursamadı girdi inşaata çalıştı (mühendisti), ekmeğini çıkarttı, kızda çalıştı ve küçük yeni mucizeleri katıldı aralarına sonuç mu? Aileler de yumuşadı, hele torunda gelince inatlarından vazgeçtiler ve kızı kabul ettiler çünkü dünya tatlısı birisidir kendisi sadece şans verilmemişti.. Şimdi hala birlikte çok çok güzel bir hayat yaşıyorlar..
Demem o ki senin sorunun babası ile değil beyfendinin ta kendisi ile. Eğer bu işin olacağına inansaydı, gerçekten aşkı tatmış olsaydı yapardı, her şeyi göze alırdı. Cesur değilmiş! Gerçekten istekli değilmiş! Maddiyatçıymış... ve bence sen de bu adam için üzülerek günlerini harcama, karşına elbet Rabbim güzellikler çıkaracaktır. Sıkıntıyı veren Allah bil ki senin için hayırlı olmadığından vermiştir ve devamında güzellikle ödüllendirileceksindir..