Konuyu buradan yeniden açmak yanlış mı bilmiyorum ama ilerleme durumunuzu merak ettim..
Benzer bir durum yaşıyorum.. Sizin gibi açık görüşlü ve empati kurabilen üyelerden fikir almak istiyorum.
25 yasındayım ve 16 yaş büyük birisi var hayatımda.. önceden yadırgardım ama başına gelince anlıyor insan..
benim durumumun bir farkı daha.. o daha önce 1 evlilik yapmış, bir oğlu var (annesinde kalıyor) .
ilişkimiz 5 aylık daha ama şimdiden evlilikle ilgili çoğu şeyi konuştuk .. sırf uyuşamadığımız bir konu falan çıkar diye..
aileme durumu açtım, çevremizden ismen tanıdıkları biriydi. niyetimizi ve tanımak istediğimizi söyledik..
Direk olumsuz karşıladılar, görüşmeyi kesmeye zorladılar beni de onu da .. görüşmemeyi denedik de başaramadık.. Çevremizde bizi destekleyen ortak dostlarımız, tanıdıklarımız var ama bir işe yaramıyor ailem üzerinde.
şuan gizli görüşüyoruz, huzursuzuz böyle de.. ailemi hiçkimse için üzmem ama ondan da kopamıyorum.
Böyle bir platformdan sert eleştiriler okumak istemiyorum. Sadece ablam yada kardeşim gibi fikirlerinizi yumuşak bir dille yazar mısınız?
