Cidden mi yaa bende bazen öyle düşünüyorum. İstanbul'da da her yere ha diyince gidilmiyor.. dimi? Bak bu fikir beni rahatlatıyo
Cidden mi yaa bende bazen öyle düşünüyorum. İstanbul'da da her yere ha diyince gidilmiyor.. dimi? Bak bu fikir beni rahatlatıyoAnnemle istanbulda farklı yakalardayız. Annem deniz aşırı kız vermicen diye dram yapıyor. Ailenizden etkilenmeyin yani onlar 2 sokak öteye de gitseniz üzülecek. Bursa dediğin şurası biz istanbul içinde her hafta görüşemiyoruz. Akşam çay içmeye gidemiyoruz. Farklı değil yani durumlar burada da.
Cidden mi yaa bende bazen öyle düşünüyorum. İstanbul'da da her yere ha diyince gidilmiyor.. dimi? Bak bu fikir beni rahatlatıyo
Bursa istanbul arasi deniz yoluyla 45 dk filanMerhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorumbunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
İnsanın doğduğu yaşadığı şehir çok başka tabi, o memleket özlemi içinde bir yerlerde hep yaşamaya devam ediyor. Ama insanoğlu her şeye, bulunduğu her ortama alışma özelliğiyle doğmuş. Alışıyorsun hatta seviyorsun. Ben bu sene memleketimden yaşadığım şehire girdiğim anda kendimi yuvama dönmüş hissettim, özlediğimi fark ettim burayı. Ki bambaşka bir iklim, bambaşka bir yaşam şekli, bambaşka adet gelenek görenekler ile alıştım yaşadığım bu şehre. Siz endişe etmeyin kesinlikle şükredin ki ailenize çok yakınsınız, elinizi uzatsanız uzanacak yerdesiniz, yaşayış olarak kültür olarak size çok yakın bir şehre gelin olarak gitmişsiniz. Alışırsınız hatta zorlanmazsınız bile kendinizi şartlamayın olumsuzu çağırmayın. Her şey dilediğiniz gibi çok güzel olsunEvet çok uzak değil ama bilmediğim bi yer yani.. mesela içinizde hep bi oraya dönme isteği var mı? Alışıp benimsediniz mi
Anasının nazlı gülü sendromu... Bu kadar kederleneceksen vazgeç madem evlenmekten?Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorumbunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
böyleleri evlenmesin ya anasının dizinin dibinde hayatını geçirsinMerhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorumbunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Bu durum bir bizim ülkemizde var sebebi ise ailelerimiz bağımlı yetiştiriyor çocukluktan itibaren , kadını erkeği böyle maalesef , siz artık bir bireysiniz üzülmeniz doğal ama abartmayın, herkesin kendine ait ailesinden bağımsız bir hayatı olmalı..Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorumbunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Bende İstanbul'da doğdum büyüdüm ama ama 20 saat uzağa gelin geldim. İstanbul'u hiç özlemiyorum. Ailem için her sene gelip 2-3 ay kalıyorum ama ailem olmasa adım atmam... Hatta burdan İstanbul'a giderken hep ağlarım, ama dönerken mutlu oluyorum evime yuvama....Tabi ilk evlendiğimde bir hafta boyunca burda ne işim var deyip ailem için ağladım ama hemen geçti gitti. Bide benim şansım benim akrabalarım burda çok fazla, yabancı hissetmedim hiç. Bazen eşim ailemin yanına yerleşip orda iş kurmaktan bahsettiğinde bile hemen "asla" diyorum o kadar alıştım ve seviyorum düşün :)Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorumbunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
Uzak dediğiniz yer birkaç saatlik mesafe İstanbul’dan Van a gelin gitmiyorsunuz farkında mısınızMerhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorumbunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?