Merhaba arkadaşlar. Ben İstanbul'dan Bursa'ya evleniyorum. İmkanlar dahilinde çok güzel bi ev tutuldu. Eşyalarım her şeyim istediğim gibi. Nişanlımla mesleklerimiz hayat görüşlerimiz yakın, denk.. 23 yaşındayım. İyi bir evlilik kararı aldığımı düşünüyorum. Çünkü nişanlımda ailesi de güzel insanlar. Lakin uzağa gidiyorum. Kalabalık bi ailem var, hiç şehirden ayrılmadım. Bir sürü arkadaşım akrabam her şey ardımda mı kalıyor? Son günlere yaklaştıkta anneme babama bağlılığımı çok derin hisseder oldum. Onlar da üzülüyor çok olmasa da uzağa gidiyorum ha diyince gelemem. Hem mutluyuz hem biraz buruğuz. Şu aralar hep bi köşede ağlıyorum
bunlar uzağım diye mi.. ya da uzak mıyım? Buna üzülmeli miyim? Yoksa her gelin yaşıyor mu bu psikolojiyi.. ailem üzülüyor diye düşünüp 10 kat daha üzülüyorum. Çünkü herkes birbirine cok yakın oturuyor. Ben bambaşka bir yerde olacağım..