çok güzel ifade etmişsiniz bende aynı şeyleri hissediyorumdüğün günüm yaklaştıkça her gece yatakta sessiz sessiz ağlardım kalbim sıkışırdı sanki o evden tamamen çıkmak çok ağırıma gitmişti ben ailemden okurken ayrı kaldım ama bu kadar zor olmamıştı çünkü hala oraya aittim.ama evlenmek farklı artık başka bir evin başka ortamların olacak.bende farklı şehirdeyim benimde burda hiçbir akrabam yok evet zorlanacaksın bu bir gerçek ama zamanla zamanla kendini yeni evine ait hissedeceksin.hatta annenlere gidince kendi evini özleyeceksiz:)
"nişanlımın ailesini pek sevmiyorum" diyosun.bu nasıl bir saçmalıktır ya?onlar senin annen baban oluyo sonuçta.herkese iyi geceler benim derdim belki saçma gelebilir ama bu aralar çok fazla duygusalım mutsuzum..konu şudur nişanlıyım severek nişanlandım ama ailemden uzaklaşmak içimi çok acıtıyo sanki ölüyormuşum gibi hissediyorum şehir dışına gelin gidicem ve şimdiye kadar ailemden hiç uzaklaşmadım çok zor geliyor başarabilmem mümkün değil gibi geliyor benim gibi hisseden oldumu gurbete gelin gidenler.........karşı aileden nişanlım dışında kimseyi pek tanımıyorum sevmiyorum da yaşam tarzlarımız uygun değil gideceğim şehirde tek 1 akrabam yok şimdiden kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum ne yapmam lazım bana akıl verin kafayı yicem nişanlımla 1,5 yıl flört dönemi 1,5 yıl da nişanlılık süresi geçirdik onu çok seviyorum ama yanlızlık korkusu şimdiden bastı ailesinden uzak olanlar nasıl danayanıyo
ben sevmeye çok açık insanımdır hatta nişanlımada hep derdim çıkarken hep çok samimi gelin kaynana ilişkisi isterdim ama kayınvalidem fazla soğuk o sebepten dolayı alışamadım dolayısıyla tam sevemedim yani resmi başladı resmi gider çünki kayınvalidem kendi çocuklarına karşıda öyleymiş"nişanlımın ailesini pek sevmiyorum" diyosun.bu nasıl bir saçmalıktır ya?onlar senin annen baban oluyo sonuçta.
ben böyle kendi ailesni göklere çıkarıpta kocasının ailesini beğenmeyen kadınlara sinir oluyorum ya.madem anasını sevmiyosun beğenmiyosun da oğlunu niye aldın?
insanları sevmeyenler her zaman yalnız kalmaya ve üzülmeye mahkumdurlar.
herkese iyi geceler benim derdim belki saçma gelebilir ama bu aralar çok fazla duygusalım mutsuzum..konu şudur nişanlıyım severek nişanlandım ama ailemden uzaklaşmak içimi çok acıtıyo sanki ölüyormuşum gibi hissediyorum şehir dışına gelin gidicem ve şimdiye kadar ailemden hiç uzaklaşmadım çok zor geliyor başarabilmem mümkün değil gibi geliyor benim gibi hisseden oldumu gurbete gelin gidenler.........karşı aileden nişanlım dışında kimseyi pek tanımıyorum sevmiyorum da yaşam tarzlarımız uygun değil gideceğim şehirde tek 1 akrabam yok şimdiden kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum ne yapmam lazım bana akıl verin kafayı yicem nişanlımla 1,5 yıl flört dönemi 1,5 yıl da nişanlılık süresi geçirdik onu çok seviyorum ama yanlızlık korkusu şimdiden bastı ailesinden uzak olanlar nasıl danayanıyo
konuyu açan arkadaşım yaşadığın korku saçma falan değil,ben bu korkuları kendime çok yakın buldum açıkçası..
bende nişanlıyım, ailemle aynı şehirde fakat bir miktar mesafeli olacağız ve nişanlımın ailesine yakın olacak muhtemelen evimiz..
3-4 ayımız var, nikah günü alınacak ama bu tip vesveseler yüzünden hiçbir şeye hevesim yok sanki. özellikle bu son birkaç haftadır bunalımda gibiyim, yatak odası aldım bir kez bile açıp resmine bakmadım, diğer eşyalar deseniz öyle.. hala gelinlik modeli bile bakmadım. bu doğru bişey mi? asla değil, belkide saçmalık. belkide şımarıklık bilmiyorum.. ama insan kendine engel olamıyor işte.
geçen hafta dedemi kaybettim, onun da etkisi vardır diye düşünüyorum ve zaman verdim biraz kendime..
ama toparlanmak şart, sonuçta karşımızdaki insan da evleniyor, mutlu etmek, haksızlık etmemek lazım.
iyi-kötü, artı-eksi değerlendirmelerini iyi yapıp önümüze bakmak gerek.
Allah herkesin yardımcısı olsun..
bende istanbul'dan 3 saatlik yola gelin geldim,yurtdışına gidenler de var.ama gerçekten çok zor,şehir yabancı insanlar yabancı..burada saat 7 olunca hayat bitiyor,sokaklarda insan kalmıyor,oysa akşamın dokuz onunda istanbul'da ve yaşadığım semtte rahatça sokakta yürüyebiliyordum..
aradan bir sene geçti,her özlediğinde istediğinde yanında aileni bulamamak çok kötü ama ben alışıyorum sanırım,zaten alışmaktan başka çare mi var...
zor olabilir ama zamanla alışırsın...çok mu uzağa gidiyorsun sen ??
düğün günüm yaklaştıkça her gece yatakta sessiz sessiz ağlardım kalbim sıkışırdı sanki o evden tamamen çıkmak çok ağırıma gitmişti ben ailemden okurken ayrı kaldım ama bu kadar zor olmamıştı çünkü hala oraya aittim.ama evlenmek farklı artık başka bir evin başka ortamların olacak.bende farklı şehirdeyim benimde burda hiçbir akrabam yok evet zorlanacaksın bu bir gerçek ama zamanla zamanla kendini yeni evine ait hissedeceksin.hatta annenlere gidince kendi evini özleyeceksiz:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?