Üzülmeyin, geçer.
Bu gereksizden uzak durun yeter.
Bi abla vardı tanıdığım, çok sevdiği de bi eşi.
Eşini kaybetti 5 yıl önce bi trafik kazasında.
Öyle severlerdi ki birbirlerini dünyanın en uyumlu ikilisiydiler.
Ağustosa yeniden evleniyor .
Yeniden sevdi, yeniden sevildi, yeniden mutlu, hayata yeniden başladı.
Yani demem o ki, zaman bize canımızdan çok sevdiğimizi, bizi canından çok seveni, kıymet vereni, gözünden sakınanı , üzmeye kırmaya kıyamayanı unutturuyor ya da yokluğuna alıştırıyor diyelim.
Böyle pislikleri mi unutturmayacak?