Bir küçük çocuğum ve bir bebeğim var. Annemlere 80 km uzaklıkta oturuyoruz. İstanbul'a yakın olmakla birlikte; başka bir şehire bağlıyız. Evlendikten sonra anne-babamın evine eskiden daha sık gidip, bir-iki gece kalırdık haftasonu. Son zamanlarda ise çocuklar nedeniyle ve 80 km uzakta oturduğumuz için ancak 2-3 haftada bir gidebiliyorduk, eşim ve iki küçük çocuğumla. Hatta kışın 2 ay gidemedik çocukların hastalıklarından. O tarafta bir işimiz olduğu için ve annem ameliyat olduğu için onu ziyarete gittik, 2 gece kaldık; toplamda 1.5 gün ama çoğunlukla dışarıdaydık. Babam bana "Bir daha ne zaman geleceksiniz?" dedi. Ben "her hafta gelemeyiz" dedim. O ise, "Gelmeyin zaten. Üç gündür buradasınız" dedi ters ters bakarak. Halbuki 1.5 gün olmuştu. O gün hem anneler günüydü; biraz sonra gidecektik zaten. Çok ağırıma gitti; terz bazı sözler ettim babama; "Burası annemin evi." dedim. Dedem o evi annemin üzerine yapmıştı seneler önce. Bu lafım da hiç hoşuna gitmemiş babamın. Bir ay kadar gitmedik onlara. Bayramda onlara uğrayıp oradan şehirdışına gitmek istedim. Bu olay nedeniyle, önceden haber vereyim dedim anneme. Anneme "Bayramda size uğramak istiyoruz" dedim 1 hafta kadar öncesinde. Defalarca sormama rağmen bana annemin verdiği yanıt "Gelirseniz pişman olursunuz" oldu. Babamla birbirimize laf söyleyip onlara gittiğimize pişman olurmuşuz onun düşüncesine göre. "Bayramda gelmeyi düşünüyorsanız, bir hafta önce babalar gününde babanı ara" dedi. Ben de "aramayacağım" dedim; evime gelmeyin diyen bir baba hakkediyor mu aranmayı? Senelerdir hep hatalarıyla üzdü ailemizi babam. Annem tekrar edip durdu; "Bayramda gelirseniz pişman olursunuz" diye. Sonra yengemle konuştuk; babalar gününde gidin dedi babana. Gittik, annem ve babam ikisi de bize çok iyi davrandılar.
Ama sonra bayramda gidemedik; annem önceden gelmeyin dediği için, feribot bileti alamadık. Direkt kayınvalideme gittik, başka yoldan gitmemiz gerektiği için. Anneme kırgınlığımı atamadım o sözleri nedeniyle. Bayramda bir anneme gidiyorduk; kapısını bize açmadı. Gelin demedi. Gelmeyin demeye getirdi. Annemi hep çok iyi ve yumuşak huylu bir insan olarak bilirdim; aramız hep iyiydi; dert ortağım ve belki en iyi arkadaşımdı öncesinde. Beyinle ilgili hastalığı olabilir diye bir şüphem var biraz emin olmamakla birlikte.; bundan dolayı karakteri mi değişiyor; söyledikleri tutarsız mı diye düşünüyorum, son birkaç aydır. 2 aydır gitmedik, gidemedik onlara; gerek çocukların hastalığından, gerekse şehir dışında olduğumuzdan. Hala unutamadım, annemin sözlerini; geçen bayramda bize kapısını açmayışını. Özür beklediğimi söyledim telefonda. Kızıyorum. Torunlarını çok özlemiş, gelin mutlaka dedi. Affedemiyorum; samimi hissetmiyorum ona artık. Hatasını anlaması gerektiğini söyledim. Bayramda anne çocuğuna kapısını kapar mı? Üzgünüm. Ne yapmalıyım?
