- 4 Ekim 2020
- 151
- 78
- 18
- 30
Güncelleme sayfa 6
Herkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.
Evliliğe alışamıyorum. Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Güncelleme sayfa 6
Herkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.
Evliliğe alışamıyorum. Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Güncelleme sayfa 6
Son düzenleme:
buda çok çocukça ama siz bilirsiniz 
Eşime de söyledim bizim için yeni bi gün doğar ama ailenin şahit olduklarını nasıl akıllarından sileceğiz? Annesi bugün hiç yüzüme bakmadı ki beni çok sever sayardı bugün ilk defa öyle bi tepki gördüm bu hep böyle olacak diye çok korkuyorum . Eşim unuturlar hatalarını tekrarlamazsan biz düzelirsek birdaha bu tür olaylara şahit olmazlarsa geçer gider diyor ama resmen diken üstündeyim bütün şansımızı kullandık sanırım.
Ne demek. Sizi anladığım için yardımcı olmak istedim. Ne zaman isterseniz mesaj atabilirsiniz. Her gün mutlaka kontrol ediyorum sayfayı. 