Evliliğim başlamadan bitiyor galiba

Tartışmalarda eş ailesini aramak yanlış. Eşim iyi bir insan diyorsunuz ya, iyi bir insan olsa birbirinizi boğazlayacak duruma gelmenize izin vermezdi. Ya seni sakinleştirir ya da evden biraz uzaklasirdi.
Yurt dışı meselesi evlenmeden önce konuşuldu mu?
'Bu kadar iyi bir insanla' ne tartışıyorsunuz gerçekten merak ettim
Buarada evlilik henüz çok yeni, alışma dönemlerinde tartışmalar normal. Ama siz bütün hatayı kendinizde arıyorsunuz, haklı olduğunuz için belki bu kadar tepki veriyorsunuz. Bağırıp cagirarak haklıyken haksız duruma düşüyorsunuz gibi hissettim. Esinizin sizi anlayışla karşılaması gerekir. Çünkü evlilikte cok fazla fedakarlık yapmışsınız. (Ailenizi yaşadığıniz ülkeyi bırakıp gelmek gibi)
 
Sen artık evlisin canının her istediğinde annene gidemezsin. Senin artık hayatın Kocan olmuş durumda. Anne anne diye tutturup da kendini rezil etme. Annenden ayrılacağını evlenmeden önce de biliyordun Kocanla zorla evlenmedin heralde. Kendine gel. Kim olsa gitmek istemez yurtdisina. Evet kv duyması kötü o imajı ne yapsan silemezsin artık...
 
Keşke böyle yapsaydı. Yani benim gönlümü almak o kadar kolaydır ki ama o inatlaşmayı seçti. Öfkesi hala geçmemişti dünden dolayı. Şuan kediye döndü boşanma lafını duyunca ve ben kararlı olunca ama ne fayda. Bende keşke beraber yatmak istediğimde hayır cevabı alınca tamam diyip geçseydim. Aşağılanmış hissettim sinirlendim . Sen bilirsin bunu unutmam diyip geçip uyusaydım sonradan pişman olacaktı ama o an kendime hakim olamadım işte. Belki bi çok kişi de olamazdı bu ağır bişey.


bence burada siz haklısınız ya da eşiniz haklı diye bir durum yok , iki tarafında ciddi hataları var. eşinizi inat yapıyor diye suçlamak doğru değil karakteri böyleyse altı üstü 1 gece ayrı yatmak ya da yemek yememesi bence normal. o da karakterini korumaya çalışıyor. ( ben 3 gün konuşmuyorum mesela, hatalı ben mi oluyorum? hayır , eşim buna sebep oluyor ve şayet ağzımı açarsam kalbini kıracağımı bilip susuyorum. sakinleşince konuşmaya başlıyorum ) . yemek konusunda yatak konusunda bırakın napıyorsa yapsın. sizden ayrı yattığı için o da üzülür, bu hissi öğrensin hemencecik koltuğa atmasın kendini. ayrıca alttan alan tavrını da ezip geçmeyin yoksa bunu da kaybedebilir. ve lütfen sinirlendiğinizde derin nefesler alın. 10-20 sn bekleyin öyle cevap verin. ben kendimi ancak bu şekilde frenleyebildim mesela. fevrilik asla olumlu yansımıyor ilişkilere.
eşinize gelince de empati yapamıyor , ailenizi özlemeniz normal ve yeni ailenize yuvanıza alışmanız onunkinden daha zor. ama bu bir süreç, bunu böyle görmeli atlatılacak bir eşik bu ve size destek olmalı.
bir diğer hatası ise zapt edemiyorum gelin diye ailesine koşması. eşiniz 5 yaşında değil, evli ve artık yeni sorumlulukları olan bir yetişkin. şu an bir alttan alıyorsa iki alttan almayı denemesi lazım.

ve eşinizin ailesi yine iyiymiş bence , ne kayınvalide kayınpederler var gelini tek bulup oğluyla bir olup ezmeye kalkacak edecek. en azından sizi anlamaya çalışıp kendilerince destek oluyorlar.

1 ayda hemen kalbinizi karartmayın alışırsınız, güzel günleriniz olacaktır dolu dolu. bol şans , sabır ve mutluluklar diliyorum.
 
Bir arkadaş eşinize manipülasyon yapıyor demiş ama kusura bakmayın da bu iliskide gördüğüm manipulator sizsiniz. Ayilıp bayilmalarla öfke kontrolsuzluguyle bunu yapıyorsunuz. Evlenmeden önce biliyorsunuz ayrilacaktiniz annenizden değil mi? Hadi hala kendinizi hasta edecek kadar izliyorsunuz tekneloji çağı arayın hasret giderin. Annenizde biliyor sizi ki defeatla uyarmış sizi.

Antidepresan kullanan birisiniz ve bir gece sizden haber alamayan eşiniz sizi merak etti diye hemde annesinin yanında "sen kimsin ki" egosu yapmissiniz. Üzgünüm ama artık kayinvalideniz önünde zor toplarsiniz imajı. Ki gördüğüm kadarıyla oda oğlunu kusursuz görmüyor her gece yatağa hakkınızda endişeli girdiğine göre.

Bosanacaksaniz daha fazla insanları üzmeden bunu bir tehdit malzemesi olarak kullanmadan yapın gitsin. Yok bosanmayacaksaniz da buyuyun artık. Eşinizi hatasız tutmuyorum sizi ve durumu idare edememiş anlayış eksikliği var. Ama bu "annemi özlüyorum" meselesini daha da uzatirsaniz "ne yani zorla mı evlendik" diyip havlu atacak o da. Onda da kredinizi bitirmeyin görünen o ki hem anneniz de hem kayinvalidenizde bitmiş ( kusura bakmayın mesaj tekrarı oldu)
 
Basta nerde yasayacaginiza karar vermissiniz simdi adam yurtdisina gelmiyor diyemezsiniz. Gorunuyorki adamin yaptigi bisey yok. Herkes yeni evlendiginde ailesini ozler ben ayni sehirdeyken bile zor alistim herkesin bir alisma sureci var daha bir aylik evlilikte antidepresan kullanip ortaligi ayaga kaldiracak kadar kavga cikarmaniz sacma ve yanlis zaman verin alismaya calisin evlikigin guzelliklerini gormeye calisin is yoksa hobi edinin kursa gidin esinle kaliteli vakit gecir ailesi iyiymis annesiyle vakit gecirebilirsin birkac ay sonra aileni gormeye gider gelirsin onlar gelir... nedir yani bukadar olmayan ortada bisey yok ilacla olacak sey degil kendinizi telkin edin icinde bulundugunuz durumu guzellestirmeye calisin yani
 
Aslında o kadar saçma sebepler ki. Yani aslında dünden kavgalıydık biz. Bağrışma çağrışma olunca çıkıp gitti evden dün arabada yatmış. Bugün eve geldi yemek hazırlayacaktım istemedi ekmek arası bişeyler yedi. Ben kullandığım ilacın etkisiyle sürekli uyuyorum o yüzden içerde uzanıyordum getirdi battaniyeyi karşıma uzandı. Yatakta yatmayacak mısın dedim hayır dedi niye dedim istemiyorum zaten sende yatmayacaksın dedi. Saçmalama daha yeni evliyiz hani yatakları ayırmayacaktık dedim uzatma dedi bende sinirlendim üstümü giyindim ben annemin evine gidiyorum dedim . Burada evi var annemin yazın geldiklerinde orda kalıyorlar. Bunun üzerine kalktı kapının anahtarını aldı elimi kolumu falan tuttu canım acıyınca ağlamaya bağırmaya başladım bende tepki verdim ister istemez. Olay çığırından çıkınca ailesini aradı geldiler. Sonradan düşününce bazı şeyler dediğiniz gibi gerçekten çok çocukça geliyor niye yaptım diyorum ama işte o an kendime hakim olamıyorum. O kadar utanıyorum ki insanların yüzüne bakacak yüzüm kalmadı.

Eşinin arabada yatmasi çocukça degil sanki. Ailesini aramasida çocukça ve bileklerini tutmasida şiddettir.

Evet sende çocukluk ettin fakat bu kadarda kendini ezme, ezdirme. Adamda arabada yatarak olaylari büyutuyor. Yani gayette yüzün var kayin ailene bakmak icin. Eşinde asla artik ailesini aramasin.

Ikinizde olgun olmadan evlendiniz. Üstelik dogru düzgun birbirini tanimadan. 20 yasinda, uzaktan ilişki ile 'tanidigin' biri.

Sorun çocukluk ve öfke, bunlar ilaçla geçecek şeyler degil. Baska bir psikologa git, senin terapiye ihtiyacin var, icindeki zehiri atmaya ve öfken ile baş etmek icin yöntemler ögrenmen lazim. Gerekirse eşinde gidecek beraber seninle. Sanki şekermis gibi verilmesin artik bu haplar ya! Sakin daha yüksek bir doz isteme!

Bu süreçte sakin bebek yapmayin, evliligi düzeltir diye. Düzeltmiyor. Daha çok yipranirsiniz. Açikçada bu evlilik bence eninde sonunda biter. Büyüme sancilari atmasi cok zor gibi duruyor.
 
Tartışma sırasında anasını arayıp da "ben bunu zaptedemiyorum" diyen adama saygı duymam ben. Kadın yabancı yerde, yapayalnız ama beyzade kadının başına sülalesini topluyor. Ne ala memleket.
Ne hissettiğini çok iyi anlıyorum.
Daha da ilerleyecek, hatta o eş diye yanında tuttuğun daha fazla yüz bulup her defasında anasını arayacak; içtiğin suya kadar yetiştirecek.
Buraya yazıyorum. Yanılırsam bir kk beni etiketlesin "anka yanıldın" diyerek.

Ailesi de sana surat asacağına, eşine "oğlum artık evlendiniz, sorununuzu aranızda çözün" demek yerine koşa koşa gelip laf sokup surat yapıyorlar.
Geçmiş olsun.

Evliliğe alışma süreci sancılı geçiyor zaten. Bizim toplumda evlenmeden aynı evde bir süre yaşansa bu sorunlar kalkacak ama işte. Ortadoğu bataklığı burası.
Daha ilk bunalımında koşa koşa anasının eteğine sarılan bir eşin var. İsterse prens olsun, İsterse kont, İsterse iyi niyet elçisi. Onun puanı belli.

Dikkat et sakın hamile kalma.
 
Haklısınız. Bunları ailesine de söyledim. Babası ona kızdı bu konuda zaten. Haklı olduğum taraflar da var ama eşimin gözünde ben haksızım. Sussaydın diyor geçip yatsaydın bir gün de ayrı yatsaydık ne olacaktı hemen evliliğimiz mi bitecekti benim annem babam yıllardır evli küsünce hala ayrı yatıyorlar gibi cevaplar veriyor. Ben çileden çıkınca haksız oluyorum bela mısın sen başıma diyor. Ailesini olaylara dahil etme gibi bir huyu var. Bundan rahatsız olduğumu bi çok kez dile getirdim ama bugün ailesi gelmese birbirimizi boğazlayabilirdik o denli birbirimize girdik. Fakat iyi mi oldu hayır annesi hiç yüzüme bakmadı “bıktım hergün huzursuzca uyumaktan acaba iyiler mi diye düşünmekten” falan dedi bende evet bu yüzden boşanıcam herkes rahat bi nefes alacak dedim. Dün eşim arabada yattığı için ve ben sürekli uyuduğum için whatsapp a falan da girmeyince merak etmiş defalarca beni aramış ben de telefonu gece sessize alıp uyumuştum. Gündüz yine bahsetmiş annesine biz gece tartıştık autumn telefonlarını açmıyor eve gidip bi bakın diye çünkü kendisi şehir dışındaydı bi kaç saatliğine . O şekilde yine haberleri olmuş yani dün ki tartışmadan. Konusu açılınca bende onların yanında ne olabilir ki sen kendini çok önemsiyorsun senin yüzünden kendime bişey yapacak değilim dedim. Ne zannediyorsun sen kendimi dedim. Annesi “ne olduğunu düşünüyorsun autumn” dedi. Ben şok. Herkes insan anne dedim kimse kimseden üstün değil bende oğlunun derdiyle kendime zarar verecek değilim o konuda kimsenin şüphesi olmasın dedim ama kadın bu konuşmalardan sonra yüzüme bakmadı birdaha.

Ee eşinde susup yataga girseydi ne olacakti? Niye sen hep alttan aliyorsun? Adam 1 gece zaten arabada yatmis, ertesi gecede ayri yatmak istiyor. Sürekli ailesini dahil ediyor, annesini cağiriyor.

Gurbette, annesiz o olsaydi ne olacakti ana kuzusu. Hem arabada sonra şehir dişinda, yine anasina yetiştiriyor. Derdi sen yada sağliğin bile degil. Derdi olayi annesine yetiştirmek, üstüne hakimiyet kurmaya çalişmak.

Yoksa derdi sen olsaydin, yine ayri yatmak istemezdi, tartişmayi sürdürmezdi. Oda hiç bilmiyor nasil davranacagini. Keşke ayri yatmak istediginde, kriz gecirmenin yerine peki deyip ayri yatsaydin. Adam pişman olup özür dileyene kadar kabul etmeseydin. Ne beraber uyumayi, ne seksi. Görseydi gününu. O istedigi susmak olayi nasil oldugunu!
 
Bu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde
Siz once kendinize saygi duyun
Tedavi goruyorum demissin hic mi ilerleme olmadi
ne esinizi hakli gorurum nede sizi
sadece sakin olup olgunlasmaya calisin
Birlikte tedavi olun esiniz ilgisini arttirmali bence
 
Herkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.

Şuan Türkiye’de yaşıyorum eşimle beraber. Eşim yurtdışına gitmek istemiyor işi gücü burda olduğu için ve ailesi, arkadaşlarından uzak kalmak istemediği için. Annem, kardeşlerim yoklar. Onları çok özlüyorum. Hergün rüyamdalar. Buraya alışamıyorum, çok zorlanıyorum . Evliliğim de kötü gidiyor aslına bakarsanız. Derdimi kimseye anlatamıyorum. Öğretmenim, iş bulmaya çalışıyorum ama bulamadım henüz. Çok yalnız hissediyorum. Annemi bu konuda çok üzdüm daha fazla üzmekten çok korkuyorum .
Annem eşimi çok seviyor onaylamadığı bir evlilik yaptığımı düşünmeyin. Eşimin ailesiyle de bi sorunum yok. Gerçi görümcelerimle ufak tefek sorunlar oldu ama büyütülecek şeyler değil. Benim sorunum eşimle. Eşim kelimesi bile çok yabancı geliyor hâlâ. Defalarca tartıştık şu 1 aydir ve ailesi 2 kere kapımıza geldi. Bugün de oldu yine tartışma birbirimize girdik . Ailesini aradı ben zapt edemiyorum siz buraya gelin diye. Geldiler. Annesi’nde ilk defa bu tavrı gördüm yüzüme bakmadı. Gözlerinden düştüğümü hissettim. Ailesinin yanında da tartıştık birbirimize bağırıp çağırdık. Evlendiğim günden beri psikolojik destek alıyorum ilaç kullanıyorum ama beceremedim şu öfkemi yenmeyi. Anneme sözler vermiştim yine tutamadım, yapamadım. Boşanıcam ben dedim. Babası ben sizin için onca borç altına girdim yapamayacaktınız madem niye evlendiniz dedi sinirlendi kalkıp gittiler. Oturduk konuştuk onlar gittikten sonra ama sanırım yolun sonuna geldim. Oysa henüz başındaydık. Bundan sonra herşeyi nasıl toparlayacağım ? Bu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Sunu bi kadın esim ailesini özlüyor bosanıyorz yazsa,sütten kesilememis niye evlenmis deriz.
Pardonda evlenmissiniz artk.
İlk sene hep bocalamalar yasadık.
Benim annem dibimdeydi özler aglardım.
Zamanla alıstık.
Adam iyi,seviyorsunuz ama annemi özledim bana cocıkca geldi.
Bide niye her tartsmada kvdeler niye cagıırılıyor?
Kocaman insanlarsınız,halledin aranızda.
İnsanlar napsın?Ne desin size gelip?
Dinleyip dinleyip gidecekler evlerine.
 
Sen artık evlisin canının her istediğinde annene gidemezsin. Senin artık hayatın Kocan olmuş durumda. Anne anne diye tutturup da kendini rezil etme. Annenden ayrılacağını evlenmeden önce de biliyordun Kocanla zorla evlenmedin heralde. Kendine gel. Kim olsa gitmek istemez yurtdisina. Evet kv duyması kötü o imajı ne yapsan silemezsin artık...
Niye? Biz kadınız diye mi? Tabi ya; biz kadınız, anamızı bayramdan bayrama görsek olur. Ama adamlar ota çöpe anasını başımıza dikebilir. En ufak kavgada '' Gelin, zaptedemiyorum şu kadını. '' diye imdat çığlığı atabilir. Eşimiz ile biraz sürtüştük diye bi de kaynana suratı çekmek zorundayız biz, çünkü kadınız. Ama eşimiz anamızın elini bayramdan bayrama öper ise kendimizi şanslı hissetmeliyiz.
 
Ben adama ve ailesine gerçekten üzüldüm. Belli olgunluğa erişememiş biri için fazla şey yapmışlar. 1 ayda da ayyuka çıkmış zaten. Siz bu kafayı ya değiştirin ya da ananızın yanına çıkıp gidin. Evlilik masraflarının yarısını da kayinpedere gönderin borcunu ödesin adam
Abartı olmamış mı? Adam da suçlu demiş ama yazmamış açık açık. Belki karşı tarafta ısınması için bir şey yapmadı. Evet konu Sahibi çocuk gibi davranıyor ama tüm suç onun mu ki? Adam da 5 yaşında maşallah. Her şeyde annesini arıyor gelin diye. Çünkü anneciği olmadan eşi ile bile konuşamıyor. En sevmediğim insan tipi her kavgayı ana babay taşıyan.
 
Basta nerde yasayacaginiza karar vermissiniz simdi adam yurtdisina gelmiyor diyemezsiniz. Gorunuyorki adamin yaptigi bisey yok. Herkes yeni evlendiginde ailesini ozler ben ayni sehirdeyken bile zor alistim herkesin bir alisma sureci var daha bir aylik evlilikte antidepresan kullanip ortaligi ayaga kaldiracak kadar kavga cikarmaniz sacma ve yanlis zaman verin alismaya calisin evlikigin guzelliklerini gormeye calisin is yoksa hobi edinin kursa gidin esinle kaliteli vakit gecir ailesi iyiymis annesiyle vakit gecirebilirsin birkac ay sonra aileni gormeye gider gelirsin onlar gelir... nedir yani bukadar olmayan ortada bisey yok ilacla olacak sey degil kendinizi telkin edin icinde bulundugunuz durumu guzellestirmeye calisin yani
Esim yillarca sehir disinda calismasina ragmen
Son 3 yildirda memleketinde calismasina ragmen evlendigimiz de 15 gun kv de kaldik ramazan da 2 hafta kaldik gorumcemin kizi kacti 1 ay kv de kaldik kopmasi zor oldu ama simdi ben zorla goturuyorum
Bense 5 yil ailemden uzakta yasadim uni calisma hayati benim de zorluklarim oldu ama astik
Biz bu yola niye ciktik yuvamizi kurup coluk cocuga karismak icin anne baba olup daha iyi nesiller yetistirmek icin ama konu sahibi
 
Sen artık evlisin canının her istediğinde annene gidemezsin. Senin artık hayatın Kocan olmuş durumda. Anne anne diye tutturup da kendini rezil etme. Annenden ayrılacağını evlenmeden önce de biliyordun Kocanla zorla evlenmedin heralde. Kendine gel. Kim olsa gitmek istemez yurtdisina. Evet kv duyması kötü o imajı ne yapsan silemezsin artık...
Eşi de çocuk gibi her şeyi yetiştirmesin ailesine. Ayrıca evli kadınlar da canı ne kadar isterse o kadar gider. Adam ne kadar gidiyorsa kadın da o kadar giyer.
 
Herkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.

Şuan Türkiye’de yaşıyorum eşimle beraber. Eşim yurtdışına gitmek istemiyor işi gücü burda olduğu için ve ailesi, arkadaşlarından uzak kalmak istemediği için. Annem, kardeşlerim yoklar. Onları çok özlüyorum. Hergün rüyamdalar. Buraya alışamıyorum, çok zorlanıyorum . Evliliğim de kötü gidiyor aslına bakarsanız. Derdimi kimseye anlatamıyorum. Öğretmenim, iş bulmaya çalışıyorum ama bulamadım henüz. Çok yalnız hissediyorum. Annemi bu konuda çok üzdüm daha fazla üzmekten çok korkuyorum .
Annem eşimi çok seviyor onaylamadığı bir evlilik yaptığımı düşünmeyin. Eşimin ailesiyle de bi sorunum yok. Gerçi görümcelerimle ufak tefek sorunlar oldu ama büyütülecek şeyler değil. Benim sorunum eşimle. Eşim kelimesi bile çok yabancı geliyor hâlâ. Defalarca tartıştık şu 1 aydir ve ailesi 2 kere kapımıza geldi. Bugün de oldu yine tartışma birbirimize girdik . Ailesini aradı ben zapt edemiyorum siz buraya gelin diye. Geldiler. Annesi’nde ilk defa bu tavrı gördüm yüzüme bakmadı. Gözlerinden düştüğümü hissettim. Ailesinin yanında da tartıştık birbirimize bağırıp çağırdık. Evlendiğim günden beri psikolojik destek alıyorum ilaç kullanıyorum ama beceremedim şu öfkemi yenmeyi. Anneme sözler vermiştim yine tutamadım, yapamadım. Boşanıcam ben dedim. Babası ben sizin için onca borç altına girdim yapamayacaktınız madem niye evlendiniz dedi sinirlendi kalkıp gittiler. Oturduk konuştuk onlar gittikten sonra ama sanırım yolun sonuna geldim. Oysa henüz başındaydık. Bundan sonra herşeyi nasıl toparlayacağım ? Bu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Ben en büyük hatayı eşinde gördüm. Bende 2 aylık evliyim hiç tartışma yaşamadık ki yaşasaydık da aileye bildirmek en en son iş. Hadleri değil bir kere. Olayları içinizde yaşayıp içinizde bitirmediğiniz için ilk hatayı eşinde görüyorum. Yaşın çok genç şimdi boşan bilmem ne demem ama çalışmaman çok eksi olmuş aynı evin içinde çalışınca kafan dağılıyor birbirinize çok yoğunlaşmayıp tartışmazsınız da bilemedim bulabiliyosan bi iş bul öncelikle tabi bu zamanda kolay değil biliyorum ama sanki evden biraz uzaklaşsan gün içinde birbirinizi özlersiniz gibi
 
Niye? Biz kadınız diye mi? Tabi ya; biz kadınız, anamızı bayramdan bayrama görsek olur. Ama adamlar ota çöpe anasını başımıza dikebilir. En ufak kavgada '' Gelin, zaptedemiyorum şu kadını. '' diye imdat çığlığı atabilir. Eşimiz ile biraz sürtüştük diye bi de kaynana suratı çekmek zorundayız biz, çünkü kadınız. Ama eşimiz anamızın elini bayramdan bayrama öper ise kendimizi şanslı hissetmeliyiz.
Onu kastetmemistim. Evlenmeden önce de biliyordu annesinden uzak kalacağını şimdi ne oldu da çocuk gibi davranıyor. Bende evliyim annem baya uzak Bi şehirde. Keza kaynanam da bana uzak Bi şehirde ama anne anne diye tutturup kocamla her gün kavga etmiyorum. Bende özlüyorum annemi
 
Onu kastetmemistim. Evlenmeden önce de biliyordu annesinden uzak kalacağını şimdi ne oldu da çocuk gibi davranıyor. Bende evliyim annem baya uzak Bi şehirde. Keza kaynanam da bana uzak Bi şehirde ama anne anne diye tutturup kocamla her gün kavga etmiyorum. Bende özlüyorum annemi
İkisi de çocuk gibi davranıyor. Ama konu sahibinin aile özlemi duyması; adamın başı en ufak sıkışınca, eşi ile az sürtüşünce anne babasını karısının başına dikmesi ile bir tutulamaz. 15 yaşında mı bu adam? Bu huyu acilen bırakmalı. Ev içinde yaşanan ev içinde kalır. İki taraf da ailesine yetiştirmez. Konu sahibi tehlikenin farkına varsın.
 
Tek suçlu siz değilsiniz, esiniz de degil.

eşinizin sabrını fazla zorlamışsınız, o da kontrolü kaybetmiş.

yeni evli bir çift, balayına gidecekken, aralarından biri annemi özlerim diye gitmek istemese, diğeri ne düşünür?
ne kadar değerli hisseder?

Daha özlemenize fırsat olmamış ki.
biraz Özleseydiniz keşke de sonradan problem olsaydı, özledi, zorlandı diye anlayış gösterilseydi size.

siz zor birisiniz.
eşiniz sizi idare edemiyor, üstelik artık zarar veriyor. en başından beri böyle miydi, zamanla o da mı tükendi bilmiyorum
Kayınvalideniz ve kayınpederiniz aklı başında insanlar ama onları da harcamışsınız.
Geri dönüşü olur merak etmeyin.

elinizde hiç bir şey kalmadı diye düşünüyorsunuz ama en başta yapmanız gereken şeyi yapın,
Kendiniz varsınız, kendinize güvenin
Hayatınız boyunca yanınızda birilerini bulamazsınız, ona buna dayanarak, sürekli destek arayarak yaşayamazsınız.
İş konusunu askıya alın,
Herkes online ders alıyor artık.
açın kendinize bir hesap, reklamlar yapın, işinizi bu şekilde yapmayı deneyin.
Hem bir şey için uğraş verirseniz daha iyi hissedersiniz. Böyle bütün gün uyuyup, tavana bakıp düşünerek olmaz.
Bir de spora başlayın. Her gün yürüyüşe çıkın.
Kendinize günlük tutun.
eşinizi de hayatınıza, hayallerinize dahil edin.
Birlikte yaşamayı deneyin önce.
Olmuyorsa da o zaman düşünün ayrılığı.
 
Back
X