Tam 1 ay oldu aynı evin içinde küsüz. Kapılar kapalı herkes kendi hayatını yaşıyor. Daha önce de böyle 1 hafta 2 hafta gibi küslüklerimiz olmuştu ama hiç bu kadar uzun sürmedi. Ben her gün ağlıyorum sinirimi öfkemi atamıyorum ağlamak rahatlatıyor az da olsa. Eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorum. Bi taraftan da ona öyle bi ders vereyimki bidaha küslükler olmasın istiyorum. Benimle barışmak istese bile içim çok kırgın sanki beni aldatmış gelip barışmak istiyor gibi affetmek de gelmiyor içimden. 1 ay boyunca başıma bi işmi geldi neler yaşadım hiç yanımda olmadı şimdi de hiçbişey yokmuş gibi barışmak beni rahatsız eden bi durum. Benim üzüldüğüm kadar onuda üzmek istiyorum ki durum eşitlensin. Lütfen beni anlayın ve ona göre yazın. Bu arada konu çok büyük bişey değil aslında ama küslükler inada binmiş durumda. Küslüğümüzün 2. günü o konuşmak istedi ben kabul etmedim sonra ben istedim o kabul etmedi. Çok uzadı ikimizde gurur yapıyoruz. Ama adım atan taraf ben olmak istemiyorum. Daha önce barışmak için ben gittiğimde bunu koz olarak kullandı. Onu patlatmak için ne yapmalıyım? Fikri olanlar lütfen yazabilir mi?