Herkese merhaba,
30 yaşındayım. 3 yıllık evliyim. 2.5 yaşında bir kızım var. 4 aylık da küçük kızıma hamileyim. Eşim ile çok severek evlendik, hala da öyle. Ancak annem başında sorun çıkarmasa da evlendikten sonra her şeyi sorun etmeye ve beni yemeye başladı. Annem ile yalnız yaşadık. Su an hala yalnız yaşıyor. Erkek tarafı için " neden onu yapmadılar, Şu eksik ,Şu fazla, eşin kaba, ailesi cahil, " gibi oldukça sert eleştiriler de bulundu. Eşim gece gündüz calisir. Allah'a şükür durumumuz iyi. Eşimin ailesi de beni kendi kızı gibi görür. Ama kaynanaligi annem yapıyor. Hala bana laf çarpıyor. Soğuk ve mesafeli. Eşim ile hiç konuşmuyor. Düşük tehlikesi geçirdim ç hastanede kaldım yanıma gelmedi. Sadece tel. geçmiş olsun sana deyip kapattı. Hiç arayıp sormuyor. En son ki konuşmamızda yine laf söyledi. "Çok farklı bir hayat seçtin hala şaşırıyorum. Aile arasında senin adın geçmiyor bile. Calissaydin biraz. Vs.." gibi. Ustelik tek çocuğum. Sürekli bana ve eşime suç buluyorlar ama kendilerine hiç bakmıyorlar. Herkese dedikodumu yaptı. Evimin içini anlattı gezdi. Asla memnun mutlu olmadi Eşim elinden geleni yaptı. Ama annem ya kavga çıkardı ya evden kovdu. Her şeyi problem ediyor. 3 yıldır bir cm ilerleyemedik. Sürekli aynı şeyler. Şimdi doğumuma geleceğini dahi düşünmüyorum ya keza birincisinde beni 10 günlük lohusa ağlatarak bırakıp gitti. Ne yapacağımı ne düşüneceğimi şaşırdım. Çok çaresizim. Ne yapmalıyım? Nasıl bir yol izlemeliyim bilemiyorum. Okursanız çok teşekkür ederim.